- ̗̀໒ Michael Afton x Reader || FNaF Ship Book

4. Bölüm || Sadece Arkadaş

Akşam saat 19:30 civarıydı.

Y/N oldukça stresliydi. 5 dakika önce Michael'dan "Birazdan orada olacağım." mesajını almıştı. Babasıyla tanıştırdığında bir sorun olmaması için dua ediyordu.

Sonunda kapı çalmıştı. Y/N'nin babası, Y/N'ye kısa bir bakış attıktan sonra koltuktan kalktı ve kapıya ilerledi, aynı şekilde Y/N de.

Kapıyı babası yanında olan Y/N açtığında karşısında elinde bir deste çiçek olan Michael'i gördü. İstemsizce Y/N'nin yanakları az da olsa kızarmıştı. Babası Michael'i güler yüzle karşıladı.

"Hoşgeldin. Adın Michael, değil mi?"

"Evet, öyle. Memnun oldum efendim."

"Ben de öyle, içeri buyur."

Y/N, Michael'in elindeki desteyi aldı.

"Çiçekler için teşekkürler, Michael."

Michael Y/N'ye gülümsedi ve içeri girdi. Salona girerken aynı zamanda evi biraz gözlemledi. Kendi evinin şimdiki halinin aksine oldukça konforluydu.

Salona girdiğinde herhangi bir koltuğa oturdu. Y/N çiçekleri boş bir vazoya yerleştirdi ve o da aynı şekilde Michael'in yanına oturdu. Y/N'nin babası ise tekli koltuklardan birine oturdu ve Michael'a döndü.

"Açıkçası Y/N senden pek bahsetmedi. O yüzden nasıl biri olduğunu bilmiyorum. Kendinden biraz bahseder misin?"

"Elbette. Hmm... 19 yaşındayım ve bir pizzacıda güvenlik görevlisi olarak çalışıyorum, 00:00 ile 06:00 aralığında. Ailem..."

Michael biraz duraksadı. Onlara gerçeği söylemeyecekti.

"Ailem trafik kazasında hayatlarını kaybettiklerinden beri yalnız yaşıyorum. Maddi anlamda ancak bu şekilde kendime yetebiliyorum."

Doğal olarak bu durum Y/N'nin babasının pek hoşuna gitmeyen bir durumdu. Y/N'ye kısa bir bakış attıktan sonra tekrar Michael'a döndü.

"Ailen için üzüldüm. Yani geceleri çalışıyorsun?"

"Evet, öyle ama benim açımdan bir sorun olmuyor."

"Bu seni hem fiziksel hem ruhsal açıdan etkilemiyor mu?"

"Artık alıştım, pek etkilemiyor."

"Okula gitmiyorsun anladığım kadarıyla?"

"Hayır, maddi anlamda gücümün o kadarına yeteceğini sanmıyorum."

"Anladım. Senin adına üzüldüm. Maddi anlamda yardıma ihtiyacın olurs-"

"Buna gerek yok, şuanlık hayatımdan gayet memnunum efendim. Bunun da sizi ilgilendirdiğini sanmıyorum."

Michael son cümlesini çok az da olsa ses tonunu yükselterek söylemişti. Babası gittikçe daha da soğuyordu.

"Pekii, sonuçta senin hayatın."

Y/N, ortamdaki gergin havayı sonlandırmak amacıyla ayağa kalktı ve konuştu.

"Hey, kahve ister misiniz? Veya başka herhangi bir içecek?"

Michael Y/N'ye döndü ve içtenlikle gülümsedi.

"Hayır, teşekkürler Y/N."

"Baba?"

Babası hâlâ gergin ve sinirliydi ama elinden geldiğince belli etmemeye çalışıyordu.

"Hayır, şimdilik birşey içmeyeceğim."