Travma(Hyunlix)

#2

Yakalanmamak için çocuğu tuvaletteki kabinlerin birine koyup tuvaletten çıkmıştık zaten tuvalette kamera olmadığı için kimse dediği şeylere inanmazdı. Yavaş yavaş sınıfa doğru ilerlerken Hyunjin derin bir nefes alıp konuştu "Okuldakilere daha çok dikkat etmelisin bundan sonra mümkünse hiçbirimiz tek gezmeyelim."demişti dedikleri mantıklıydı elbet. Bende kafamı sallayarak dediklerini onayladım.

Sınıfa girdiğimizde Minho konuştu "Deliğe düştünüz sandık 20 dakikadır naptınız tuvalette?"demişti sonlara doğru sırıtarak Jisung'da yaptığı imayı anlayıp kafasını yana çevirip kıkırdıyordu görmediğimi sanıyor heralde garibim.

Olayı kısaca anlattıktan sonra ders başlamıştı artık Hyunjin yine tüm ders beni izlemişti bende arada kaçamak bakışlar atıyordum daha sonra ona baktığımı fark edip hafifçe gülümsüyordu. Benden hoşlanıyor muydu bilmiyorum ama ilgi duyduğu kesindi. Bense Wooyoung'dan sonra kimseye ne hoşlantı duymuştum nede ilgi aşka dair bütün duygularım körelmişti artık sadece aşkta değil hiç bir duygu hissedemiyordum sanki.

Ders bittikten sonra okuldan çıkmıştık Minho ve Jisung sohbet ederek yürürken biz Hyunjinle hiç bir şey konuşmadan yürüyorduk. Evimin olduğu sokağa gelmiştik burada ayrılıyorduk Jisungla onun evi biraz daha ilerdeydi çünkü veda etmek için konuşacağım sırada aynı anda Hyunjin' de konuşmuştu "Ben burdan gidiyorum görüşürüz." "Ben burdan gidiyorum görüşürüz."durup birbirimize baktık daha sonra yine aynı anda "Sende mi burdan gidiyorsun?" "Sende mi burdan gidiyorsun?"ikimizde şaşırmıştık çünkü benim bu sokaktan nerdeyse hiç öğrenci geçmezdi sonra şaşırmamızı Minho böldü "Eveeet şaşırmamış bittiyse görüşürüz."diyerek el salladı ve Jisungta el sallayarak veda ettikten sonra gittiler.

İkimizde konuşmadan yürüyorduk yine sonra sessizliği bozan ben oldum "O kadar şaşırmamın sebebi burdan pek öğrenci geçmiyo bende kısa yol olduğu için kullanıyorum zaten."dedim. "Bende kısa yol olduğu için burayı kullanıyorum sorun yok bende şaşırdım."dedi oda beni onaylayarak. Binamın olduğu yere geldiğimde ona dönerek veda edecektim ama onunda bana dönük olduğunu görünce duraksadım ilk konuşan o oldu "Ben burda oturuyorum görüşürüz."dedi benim oturduğum binayı göstererek şaşkınlıkla konuştum "E, bende burda oturuyorum."dedim o da şaşkınlıkla bana bakıyordu artık.

"Daha önce nasıl görmedim seni ben ya?"dedi biraz duraksadıktan sonra psikolojik desteği Avusturalyada aldığım için bir yıldır evime gelmemiştim ama daha öncede görmemiştim onu yeni taşınmış olabileceğini düşünüp sordum "Ne zaman taşındın ki buraya ben bir yıldır burda değildim bir de daha geçen hafta geldim ondan görememiş olabiliriz birbirimizi."dedikten sonra kafasını sallayarak "Haa demek o yüzden ben buraya taşınalı altı ay oldu sanırım"dedi.

Konuşmayı daha fazla uzatmadan evlere girmiştik o benim bir alt katımda oturuyordu. Eve girdikten sonra duş alıp birkaç ders tekrarından sonra yatağıma uzandım Wooyoung'u özlemiştim gözlerimden yaşlar akarken ben eski anılarımızı düşünüyordum daha sonra ölürken bana söylediği şey geldi aklıma "Felix beni unut... başkasını sev beni hatırladıkça sadece üzlüceksin." göz yaşlarım daha çok artarken ağlamam artık hıçkırarak ağlıyordum bana nasıl böyle bir şey söyleyebilirdi ondan sonra nasıl başkasını sevicektim ki.

Ağlamam artık iç çekişlere dönerken gözlerim kapanmaya başladı bende artık ağrıyan gözlerimi dinlendirmek için kendimi uykuya bıraktım.

Cr:chanievizul

Ya bu fic bana çok fazla given vibe'ı veriyor.Bu bölüm diğer bölüme göre daha kısa oldu. Umarım beğenirsiniz beğenmediğiniz yer olursa söyleyin.

♡İyi okumalar♡