Angel On My Shoulder

Just The Beginning

Ik doe mijn ogen even dicht, en probeer van de stilte te genieten, maar hoor dan de auto stoppen. De Uber draait zich om en zegt dat we zijn aangekomen. Snel bedank ik hem en stap uit. Ik loop naar mijn voordeur en maak hem los met mijn sleutels. Het geluid van de slot kraakt in mijn hoofd, ''Wat een kut geluid'' Zeg ik zachtjes tegen mezelf. Ik loop naar binnen en draai de deur van binnen af op slot. Al het gedreun van de speakers tintelen nog in mijn hoofd, het is weer een succesvolle avond geweest, ik denk wel rond de 5.000 mensen? Ik grinnik en plof op de bank en zet de tv aan, het is 03:44 uur. Ik gaap en val dan langzaam inslaap.

''ANGEL? WAAR BEN JE?!'' Als ik mijn ogen open doe is alles wit. Ik kijk om me heen, achter me zie ik een vreemd figuur staan, hij schreeuwt naar me. ''Angel?! Ben jij dit echt? Kijk me aan!'' Ik knijp mijn ogen samen, en herken zijn gezicht, maar wat was zijn naam? Hij heeft kort bruin haar, licht bruine ogen, een lieve lach en een schattige bril. Ik kijk hem verward aan, ''Wie.. ben jij?'' zeg ik zacht, hij kijkt me geschrokken aan slaat zijn armen om me heen. Hij voelt zo warm aan, alsof het echt is. Hij kijkt me aan en roept dan om hulp, ''Ik haal je hier weg Angel geen zorgen! Ik hou van je..''

Ik schrik wakker, alles is weer wit om me heen. Mijn lichaam voelt kokend aan en ik zweet erg. Wat is er zojuist gebeurd? Wat was dit? Ik knijp mijn ogen weer samen, nu zie ik mijn woonkamer voor me en zucht. Gelukkig, dit is echt. Het was maar een droom, denk ik? Wie was die jongen en waarvan herkende ik hem? Opeens hoor ik mijn telefoon afgaan, ik pak hem op en zie dat ik word gebeld door mijn beste vriend, Lorenzo. We praten even kort over vannacht, en vraagt dan of we samen ergens gaan lunchen, ik stem in. Ik hang op en kijk naar de tijd, het is 11 uur. Ik sta op en loop naar de badkamer, de spiegel is half kapot en ik zie de wallen onder mijn ogen. Mijn cyaan gekleurde ogen stralen ondanks de wallen, mijn haar zit in een messy bun door het slapen. Ik kam mijn lang zwart gekleurde haar uit en doe het in een simpele staart, dat is prima voor nu en daarnaast, het is alleen Lorenzo maar. Ik app hem dat ik eraan kom, doe een pet en zonnebril op en vertrek.

''Heee sunshineee!'' Roept Lorenzo naar me zodra hij me ziet, hij is altijd zo vrolijk. Lorenzo is nu al bijna 5 jaar mijn beste vriend, vanaf het begin van mijn werk. Hij regelt de beveiliging en zorgt er altijd voor dat alles oke met me is, op werk en erbuiten. Hij geeft me een dikke knuffel en vraagt hoe het gaat, zo raken we weer aan de praat terwijl we iets eten. De tijd vliegt voorbij en het is zo weer 7 uur. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat ik een bericht heb van Lucas, Lucas en ik spreken elkaar niet zoveel maar hij is altijd bij mijn feestjes. ''Oooo? Met wie praat je nu dan sunshine?'' Vraagt Lorenzo grinnikend, ''Gewoon Lucas'' Zeg ik lachend terug. Lorenzo en Lucas kennen elkaar heel goed, ze zijn ook al best lang maatjes. Hij kijkt lachend op, ''Oh, die kleine snotneus! Hij zal er vanavond zeker ook weer zijn?'' Hij slaat zijn armen over elkaar en kijkt me serieus aan, ''Geen idee, uhm, denk het? Hij is er altijd'' Zeg ik terwijl ik naar Lucas zijn appjes kijk. Lorenzo staat op en pakt mijn hand, ''Kom sunshine, we gaan naar mijn huis alvast wat drinken en je dan klaarmaken voor vanavond!'' Roept hij blij. Ik sta op en ren met hem samen richting zijn huis.

 Ik lig in Lorenzo zijn armen op zijn bank, we zitten samen tv te kijken. Er zijn al wat shots doorheen gegaan, maar niet teveel. Ik moet nuchter zijn voor vanavond, ook al is de neiging groot om door te drinken. Om eerlijk te zijn, leef ik de helft van de tijd bij hem, het is alsof we broer en zus zijn, maar van andere ouders. ''Hey sunshine, over 3 dagen zijn we al 5 jaar vrienden, herinner je dat nog?'' Zegt hij lachend, ''Tuurlijk joh gek, die eerste dag was geweldig. Ben blij dat we elkaar nu nog steeds spreken en we net als broer en zus voor elkaar zijn'' ik knuffel hem stevig en hij houdt me vast. Voor even doe ik mijn ogen dicht en voelt het alsof ik in de hemel ben, bij Lorenzo kan ik altijd mezelf zijn, hoef ik nooit meer bang te zijn. Vanaf de eerste knuffel die me gaf wist ik dat hij de persoon zou zijn die ik nodig had. Hij aait me rustig over mijn hoofd, en ik val inslaap in zijn armen. Eindelijk weer dat veilige gevoel.

''Angel! Word wakker! Alsjeblieft blijf bij me, ik kan niet zonder je..'' Weer hoor ik die harde maar lieve stem in mijn hoofd, ''Wie ben je? En hoe weet jij mijn naam?!'' schreeuw ik zo hard mogelijk. ''Mijn naam is..''

''Angel? Alles oke? Je bent helemaal bezweet!'' Roept Lorenzo als hij zijn ogen open doet. Ik schrik wakker en kijk hem aan, ''Uh.. ja, gewoon beetje verkouden ofzo denk ik?'' Ik kijk hem aan met een halve grijs en hij lacht naar me, ''Hmm, oke dan! Laten we eventjes rustig aandoen en dan jou klaarmaken voor je concert zo!'' Ik schud mijn hoofd, zucht diep en doe mijn ogen weer dicht.