Angel On My Shoulder

Mr W's Way

POV: Angel

Het is bijna 11 uur, ik sta voor de spiegel in Lorenzo zijn huis mijn make-up en haar goed te doen. Hij hoor hem verderop fluiten en blije geluiden maken, die kerel is altijd zo vrolijk alsof heel de wereld vrede is voor hem. Ik kijk naar mezelf in de spiegel, en zucht diep. Die dromen, of nou ja nachtmerries worden steeds raarder en heftiger. Misschien helpt het om een keer goed uit te slapen? Goed, ''Het is tijd voor een feeestjeeeeh'' schreeuw ik met blijdschap door zijn huis heen. Lorenzo rent op me af pakt me vast en tilt me op, ''Let's go sunshine! We gaan wild vanavond!'' Met mij op zijn schouders lopen we naar buiten en hij zet me neer in de autostoel. Met een biertje in mijn hand rijden we richting onze bestemming, vanavond word crazy!

POV: Lucas

Ik zucht en kijk op mijn horloge, shit het is al kwart over 12. Ik kijk in mijn tas en zoek door mijn spullen als ik mezelf snij aan een papiertje, ik pak hem uit mijn tas. Het is een foto van Angel, ze danst en kijkt super blij. Ik lach naar de foto als ik opeens handen op mijn schouders voel, ik spring op en verstop de foto. Het is Mr W, mijn baas. Ik kijk hem recht in zijn harteloze bruine ogen aan. Hij is strak in pak, zijn zwarte gekrulde haar zit netjes zoals altijd en zijn bril zit precies goed op zijn neus, de shine die van hem af komt zou iemand in een keer blind maken. Maar de manier hoe hij in mijn ziel staart geeft me altijd kippenvel over heel mijn lichaam. Zijn koude stem en grootte maken hem nog enger, ''Dus.. Lucas. Ik verwacht vanavond meer geld dan je vorige klus. Je bent mijn beste man, jij kan dit. Je weet dat ik alles gepland heb, er kan niks fout gaan.'' Zegt Mr W met een zware koude stem, ik tril even van de woorden die door mijn hoofd galmen. Ik knik en als ik wil opstaan knijpt hij stevig in mijn schouders en drukt me terug op de grond, ''Je weet dat dit heel serieus is Lucas, toch? Lorenzo en Angel vertrouwen je. Je kan gewoon aan het werk terwijl hun bezig zijn. Niemand gaat je kunnen tegen houden'' Hij laat me los en loopt langzaam weg, ''Stel me niet teleur, Lucas.'' Ik slik en sta op, jezus die man is eng. Goed, tijd om aan het werk te gaan. Ik geef Antonio en Carlo beide een schouderklopje en met z'n drieën lopen we naar de auto, rijden naar onze bestemming en gaan aan het werk. 

POV: Lorenzo

Naast me zit Angel los te gaan op harde muziek met drank in haar hand, zingend neemt ze elke keer een slok. Ze merkt dat ik haar aankijk en ze kijkt me aan met haar glimmende ogen. Een big smile op haar gezicht die elke andere blik kon killen. Ik lach en focus me op het rijden, uiteindelijk ben ik toch de gene die moet zorgen dat ze overal veilig komt en veilig is. Ik trap het gas in en zie in de verte een bordje met de naam, 'Van Daele' staan. we zijn er bijna! Angel zingt nog steeds hard mee met haar favoriete muziek, zodra ze het bordje ziet springt ze nog net niet uit haar stoel, ''We gaan dit rocken, Lorenzo! Laat het geld maar binnen stromen!'' Roept ze vrolijk en zakt onderuit in haar stoel, ''Jij gaat dit inderdaad rocken sunshine,  je bent een ster!'' Zeg ik hardop en ze lacht. We rijden nog een paar minuten door tot we op onze plek zijn aangekomen, ze springt uit de auto en loopt richting wat meiden waar ze mee praat. Ik leun uit de auto en blijf naar d'r kijken. Ze ziet er prachtig uit, en ik zie wat andere mannen naar haar kijken. Ik spring de auto uit, zet een zonnebril op en loop naar haar toe, ''Kom op, sunshine. Time to rock.'' Zeg ik lachend tegen d'r, ze pakt mijn arm vast en samen lopen we back-stage. Terwijl ze checkt of al haar make-up goed zit praat ik met wat andere beveiligers. De beveiliging is top geregeld zoals altijd, alle artiesten worden goed verzorgd en de drank smaakt beter dan ooit! Zodra de andere beveiligers weglopen kijk ik om me heen, ik knijp mijn ogen dicht om beter in de verte te kijken. Ik zie Lucas, met twee andere jongens lopen die ik niet ken. Hmm, vreemd. Hij lijkt ze iets uit te leggen, en doet dan de auto op slot. De andere twee jongens lopen richting het publiek en Lucas loopt richting ons, natuurlijk. Als hij dichterbij komt en me ziet slaat hij zijn armen open, ''Hé stalker, kan je het zien?!'' Roept hij vrolijk naar me. Ik lach naar hem en geef hem een knuffel, ''Nee, kom nog eens dichterbij schatje van me'' zeg ik plagerig. Hij laat me los en vertel me over zijn saaie dag, hoe vervelend zijn oudere zus is en dat hij zo lang moest wachten om te gaan drinken. Ik lach een beetje maar volg de rest van zijn verhaal niet, ik blijf denken aan die andere twee jongens, maar zeg er niks over.  Nadat ik weer bij zijn verhaal ben, praten we nog even wat verder en pakken een biertje. We proosten op de mooie avond, waarvan ik stiekem wist dat het een ramp zou worden..