Angel On My Shoulder

Way Down We Go

POV: Angel

In de verte hoor ik Lorenzo mijn naam schreeuwen, ik krimp in een en verstop me achter een kast op het podium. Ik gooi mijn headset af, overal hoor ik mensen gillen en huilen, wat is er aan de hand? Een minuut geleden was alles nog oke, en binnen een paar seconde renden overal mensen, door elkaar, over elkaar.. opeens begin ik te trillen, het geschreeuw van alle mensen dreunt door mijn hoofd. Opnieuw zie ik het, mijn moeder die naar mijn vader schreeuwt om te stoppen met slaan. Al het bloed over mijn jonge lichaam. Tranen rollen over mijn wang en langzaam word alles wazig om me heen. Het laatste wat ik zie is Lorenzo met een pistool in zijn hand, Lucas die me oppakt en me stevig vasthoudt. Toen werd alles zwart. 

POV: Lucas

Ik en Lorenzo praten wat en drinken een paar biertjes, we genieten van de muziek die Angel draait op stage. We lachen wat en beginnen te roddelen over sommige bewakers als Lorenzo getril voelt in zijn broek. Het is zijn werk telefoon, hij word opgeroepen te komen helpen. We kijken elkaar vragend aan en lopen samen naar de aangegeven plek van de oproep. Daar zien we vier mannen, drie bewakers die met een man in gesprek zijn. De man lijkt agressief, hij duwt een van de bewakers en roept tegen hem dat hij niks heeft en ze hem moeten laten feesten. Hij legt zijn handen op zijn rug en vraagt ze nog eens rustig om weg te gaan, maar de bewaker pakt hem vast. De man flipt, als ik zijn gezicht zie zie ik dat het Antonio is. Fuck! Dit is slecht. Ik sta stil en begin te trillen, ''Ben je oke Lucas? Wat is e-'' zegt Lorenzo tot hij onderbroken word door een schot. Ik duw Lorenzo aan de kant en sta stil in shock. Ik zie daar Antonio staan met een geweer in zijn hand, hij heeft de bewaker neergeschoten. Hij kijkt me aan en zodra hij beseft dat ik het ben zet hij het op het rennen. Ik draai me om en pak Lorenzo vast, ''We moeten zorgen dat Angel veilig is! NU'' Samen rennen we richting het podium en ondertussen pak ik mijn telefoon. Ik stuur Carlo een bericht, ''VIND ANTONIO EN ZORG DAT JE HIER NU WEGKOMT''. Lorenzo commandeert ondertussen de andere bewakers die we tegenkomen wat ze moeten doen. We komen aan op het podium en vinden Angel achter een kast, in elkaar gedoken met tranen in haar ogen. Ze kijkt heel wazig en ik til haar op. Stevig pak ik haar vast en terwijl Lorenzo me dekking geeft ren ik backstage Lorenzo en ik kijken elkaar aan terwijl Angel in mijn armen ligt te slapen. Ik leg haar neer op de bank daar en ga naast d'r zitten, ''Fuck, wat nu?'' Vraag ik trillend aan Lorenzo. Hij geeft mij zijn wapenstok, ''Ze is hier veilig, we gaan de andere bewakers helpen.'' zegt hij heel serieus tegen me. Ik slik en sta weer op, ik loop achter hem aan en kijk nog even om, Angel ligt daar heel rustig en ik lach even. Shit man, beter komt dit goed.

Samen lopen we door de mensen heen, Lorenzo houdt zijn telefoon in de gaten. Ze zoeken nog naar de persoon die geschoten heeft. Nog steeds tril ik. Shit shit en nog eens shit. Mr W gaat woedend zijn, waarschijnlijk wel erger dan dat.. Ik schrik uit mijn gedachten als Lorenzo me vast pakt, ''Kom, ze hebben hem hier dichtbij gezien. We gaan deze hufter pakken.'' Zegt hij met een boze toon, fuck. Ik heb hem nog nooit zo boos gezien, het ziet eruit alsof hij gaat ontploffen. We lopen samen verder, hij begint steeds sneller te lopen en zijn stappen worden zwaarder. Het lijkt alsof hij iets ruikt als hij opeens omkijkt, ''We splitten vanaf hier, Lucas. Bericht me als je alles hebt doorzocht.'' En langzaam loopt hij de rechter kant op. Dit is mijn kans, ik ren de linker kant op en ga opzoek naar Antonio. Ik kijk naar mijn telefoon, nog niks. Geen enkel bericht van Carlo, shit. Ik weet niks, wat moet ik doen? Ik verdrink weer in mijn gedachtes als ik opeens een arm om mijn keel voel, ik word meegetrokken de een donkere gang in. Ik draai me om, het is Antonio. Hij kijkt me kwaad aan, ''Wat de fuck was dat, Antonio?!'' schreeuw ik in zijn gezicht. Hij kijkt nog kwader, ''Luister Lucas, sinds je opeens beste vrienden bent geworden met dat bewakertje ben je te close met hem. Je bent niet te vertrouwen Lucas, en je weet wat we doen met mensen die niet te vertrouwen zijn, of niet?'' Zegt Antonio kalm. Ik tril heftig nu, shit! Wat is dit? Antonio richt zijn geweer op me, ''Het ligt niet aan jou Lucas, je bent gewoon niet geschikt voor deze klus. Ik wel. Baas had mij de leider van de klussen moeten maken, niet jij!'' Zegt Antonio woest. Hij knijpt zijn pistool stevig vast, ''Antonio alsjeblieft denk eens na! Doe normaal!'' Brul ik naar hem. Hij knijpt met zijn andere hand mijn keel dicht, ''Nog laatste woorden?'' En hij kijkt me aan met een glimlach op zijn gezicht. Ik knijp mijn ogen dicht, maar als ik wil praten hoor ik een harde knal. Ik voel bloed over mijn gezicht heen druppen en open mijn ogen. Het gevoel alsof ik moet kotsen komt naar boven als ik Antonio zijn oog uit zijn oogkas zie hangen. Langzaam valt Antonio voor me op de grond, hij is dood. Ik grijp naar adem en Lorenzo rent naar me toe om me te knuffelen, ''Fuck.. ik was net op tijd. Als ik iets later was geweest dan.. dan..'' Lorenzo breekt in tranen uit. Ik kijk hem aan en knuffel heb steviger, ''Bedankt Lorenzo..'' zeg ik zacht. Hij huilt in mijn armen en ik sluit mijn ogen en haal diep adem. Heel deze klus is verpest, hopelijk kan ik het vertrouwen van Mr W terug winnen..