Bela geliyorum demez matematikçi der

bi bu eksikti

Minho~

Yine akşam yürüyüşlerimizden birindeydim her zamanki gibi yürüyorduk işte.

"Sincabım dondurma ister misin?"

"Sorman ayıp!"

"Haydi gel o zaman"

"Ben burda otursam ay çok güzel görünüyor"

"Sen bilirsin gelene kadar dondurman biterse bilmem"

"Bitsin sorun değil hallederiz"

Dondurmaları alıp geri geldiğimde jisung yerde acılar içinde kıvranıyordu.

"Jisung?"

"GELME BAKMA SAKIN!"

"Jisung ne saçmalıyorsun"

Birden elimdeki dondurmalar düşmüştü jisung karnından bıçaklanmıştı.

"Jisung sakin ol lütfen"

Hemen ambulansı aramıştım sonra jisungun yanına gitmiştim sonuçta filmde değildik etraftan yardım dilenecek halim yoktu ya

"Jisung gözlerini ac lütfen"

"Jisung bende kal"

"Jisung cevap ver"

"Jisung duyuyor musun?"

"Jisung korkuyorum"

"Jisung"

Jisung~

Cevap verecek halim yoktu çok kan kaybetmiştim zaten sesi çok boğuk geliyordu.

Konuşmamı istiyordu son gücümle konuşmuştum.

"Seni seviyorum min..."

Ve ardından gözlerim kapanmıştı

Minho~

"Jisung hayır"

"Jisung aç gözlerini"

Ambulans tam zamanında gelmişti.
Araba evde olduğu için chanları aramıs beni almalırını istemiştim

Hoş arabam olsa bile kullanabileceğimi sanmıyordum zaten.

"Chan..."

"Minho iyi misin nerdesin?"

"***parkında yalvarırım gel"

"Hey iyi misin?"

"Hemen geliyorum"

Hayatımda ilk defa bu kadar acı çekiyordum aldığım her nefes rahatsız ediyordu beni.

Her saniye kalbime bir yük yükleniyordu kesinlikle kaldıramayacağım bir acıydı bu.

O kadar kötü olmuştum ki
Nefes almakta zorluk çekiyordum.
Arada göremiyordum bile

"Minho iyi misin?"

"Minho?"

Sesler çok uzaktan geliyordu oysaki chan hemen yanı başındaydı

"Minho yüzün solmuş iyi misin?"

"Hey duyuyor musun?"

"Minho?"

"Minho cevap ver"

"Jisung ***hastanesinde-"

Sözümü bitirecek gücüm yoktu ne oluyordu bana böyle?

"MINHO!"

Chan~

Minho birden yere yığılmıştı.

"Seungmin taksiye atla jisungun yanına git minhoyu ben hallederim"