𝓙𝓲𝓴𝓸𝓸𝓴-𝓘𝓵𝓴 𝓴𝓪𝓻𝓼𝓲𝓵𝓪𝓼𝓶𝓪𝓭𝓪𝓷 𝓭𝓸𝓰𝓪𝓷 𝓪𝓼𝓴❤️

13-Ev arkadaşı

BEN GELDİM AŞKLARIMMM❤️❤️ HEPİNİZE ÇOK ÇOK ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM 1K OLMUŞUZ🥺❤️

Cidden okunucağını tahmin etmiyordum bu yüzden bölümleri kafadan atma yazıyordum okunduğunu görmek çok güzel.

Bundan sonra elimden geldiğince daha güzel yazmaya çalışıcam umarım beğenirsiniz yeni bölüme geçelim❤️

————————————————-

Dünya değildir acımasız aslında bazı insanlar canı yandığından dünya çok acımasız diyor ya aslında değil.Acımasız olan insanlar ve zaman...

Uçurumun kenarında oturmuş dalgaların sesine eşlik eden rüzgar saçlarını uçuşturuyordu.Ağlamaktan göz altları şişmişti,göz pınarlarında yaş kalmamıştı artık.Kaç saattir burda oturuyordu bilmiyordu.Acaba çok mu abarttım diyordu bir tarafı diğer tarafı ise hayır sen gerekeni yaptın diyordu.

Neyin doğru neyin yalnış olduğunu aklı almıyordu ama bildiği tek gerçek vardı o da Bay Parkın ailesini öldürmesiydi.Yanında hiss ettiği haraketlilikle o tarafa döndü yanında bir genç oturuyordu.Ne o konuştu ne çocuk konuşmadan anlaşıyorlardı sanki birden çocuk ağlayarak konuşmaya başladı.

"Annemle babam sürekli kavga ediyorlar o da yetmezmiş gibi bana en ufak sevgi göster-m-miyorlar"Jiminin içi acıdı annesi babası olmasada en azından sevgi görerek büyüdüm dedi içinden.

"Her zaman beni diğer çocuklarla kıyaslayıp,ezik,zavallı,işe yaramaz,aptal,bi boka yaramıyorsun diyorlar ama iyi çocuk olmak için beni birazcık sevsinler diye çok çabaladım *hick.(kendimden örnek verdim babasız büyüsemde annem çok üzerime geliyor :))

Jimin dayanamayıp çocuğa sarıldı destek olmak istedi,yanında olduğunu hiss ettirmek istedi.Peki ya onun yanında kim olucaktı ona kim iyi hiss ettiricekti? Onun kimsesi yoktu ki...

Ne üzüldüğünde,kötü hiss ettiğinde ve ya acıktığında yanına gidip sarılıp yada karnı acıktığında "anne acıktım" diyecek bir annesi vardı.Doğru bu zamana kadar "anne baba" sevgisi görmüştü fakat kendi ailesinden görmeyi isterdi.

Çok yalnız hiss ediyordu yalnız olmak değildi Jiminin ki,yalnız hiss etmekti bunlar arasında çok fark var.Yalnız olmak insana huzur verir,yalnız hiss etmek ise acı...

Neden olsa bazen kim olduğumuzu bulmamız için kendimizi kayb etmemiz gerekmezmi.Jimin çocuktan ayrılıp konuyu dağıtmaya çalıştı. "Adın ne bakalım senin?" diye sordu. "Seungmin ismim hyung" dedi burnunu çekerek.Bu görüntü Jimine tatlı gelmişti. "Peki kaçıncı sınıfa gidiyorsun?" diye bir soru daha sordu Jimin. "Üniversite 1 ci sınıf hyung peki senin ismin ne?" diye sordu tatlı çocuk.

"Jimin benim adım ama sen bana chim diye bilirsin" diyerek burnunu sıktı "YAH hyung bırak burnumu" diyerek dudaklarını büzünce Jimin gür bir kahkaha patlattı onunla birlikte Seungminde kahkaha atmaya başladı.

Nerdeyse 2 saat konuşup bir birlerine sorular sormuş eğlenmişlerdi kısa zamanda olsa bir birine ısınmıştı iki genç.Hatta Jimin o kadar ısınmıştı ki, Seungmine ev arkadaşı olmayı teklif etmişti,genç çocuk başta kabul etmesede hyungunun ısrarlarına dayanamayıp kabul etmişti.

Hatta Jimin onun tüm üniversite masraflarını karşılayacağını ve ona yalnızca derslerine odaklanmasını ve geleceği için çalışmasını söylemişti.Seungmin tabii ki o kadarını kabul edemezdi hem ona evini açması yetmezmiş gibi bide üniversite masraflarınımı karşılayacaktı fakat günün sonunda kazanan Jimin olmuştu.

Yalandan kızmış ve onu hyungu olarak kabul ediyorsa ondan gelecek paralarıda kabul etmek zorunda olduğunu belirtmişti Seungminde sonda pes ederek kabul etmişti.