Mistery Woman

21

Tony sinirle önündeki çalışmalarını yere fırlattı, kafayı yiyecek gibi hissediyordu, kız kardeşi aşağıda yatarken kendinden nefret ediyordu. Onu koruyamadığı için kendini suçluyordu, yalan ihbar olduğunu anlayabilseydi kardeşi şu an yanında olurdu. Hızla labından çıktı ve aşağıya indi, yolda Natasha'yla karşılaştı. O da Daisy'nin odasına ilerliyordu.

"Sen iyi misin Stark?"

Tony cevap vermek yerine ona yandan bir bakış attı, Natasha cevabını almış olmalıki ona bir şey söylememişti. Birlikte Daisy'nin odasına doğru ilerlediler, Tony kapının önüne geldiğinde kapının kolunu tutup bir süre bekledi. Natasha elini onun omzuna koydu ve destek verircesine sıktı.

"Ben burdayım Tony."

Tony derin nefes alıp kapının kolunu indirdi ve içeriye girdiler. Görmeyi umdukları şeyle gördükleri aynı değildi. Yatağın çarşafı dümdüz özenle serilmişti, Natasha hızla odadaki banyoya girerken Tony gördüklerini idrak etmeye çalıştı, Natasha odaya girerken endişeyle konuştu.

"O burada değil."

•2 Saat Önce•

Daisy gözlerini açtığında korkuyla etrafa bakındı, odasındaydı. Son olanlar aklına gelince nefes alamadığını hissetti, buradan çıkıp Bucky'i bulması gerekiyordu. Hızla ayağa kalktığında vücudundaki acıları kolaylıkla görmezden gelmişti. Dolabının önüne geçececekken kapı açılmış ve içeriye küçük Stark girmişti. Peter konuşacakken Daisy hızla ona susmasını işaret etmişti. Peter kapıyı kapatırken sessizce konuşmaya başladı.

"Ne zaman uyandın?"
"Az önce."

Daisy üzerindeki mavi elbiseyi çıkarıp siyah pantolon, üzerinede siyah tişört ve deri ceketini giyip kartlığını da ceketinin cebine attı.

"Peter buradan gitmem gerekiyor, kimseye bir şey söyleyemezsin. Bunu benim için yapabilir misin?"

Daisy hızla Natasha'dan ödünç aldığı bilekliğini bileğine taktı, kendi bilekliğini tamir etmek için vakit bulamamıştı.

"Babam anlar."
"Eğer sen bir şey söylemezsen o onlayana kadar gitmiş olurum."

Peter konuşmayınca Daisy kafasını kaldırıp ona baktı ve kısa süre düşündü, Peter ona yardım edebilirdi.

"Örümcek çocuk bana yardım etmek ister mi?"
"Kostümüm yanımda değil."

Peter konuşunca Daisy hızla çekmeceden yuvarlak diski çıkarıp Peter'ın üzerine fırlattı, üzerini demirden zırh kaplarken konuşmaya başladı.

"Erken doğum günü hediyesi."
"O zaman gidelim."

Peter konuşunca Daisy yavaşça ses çıkmayacak şekilde cam kapıyı açıp terasa çıktılar.

"Sarıl."

Peter konuşunca Daisy onun kendisini taşıyabileceğine emin olamamıştı ama ona sarıldı. Hızla kuleden atladılar kısa sürede küçük binaların arasına girdiklerinde Daisy'i bırakmıştı Peter. Daisy saçlarını düzelttikten sonra konuşmaya başladı.

"Ben gelene kadar arabamı alabilirsin."
"Nereye gideceksin?"

Daisy derin nefes alıp konuşmaya devam etti.

"Bucky'i nereye götürdülerse oraya."
"Nereye gittiklerini nereden bileceksin?"

Daisy karşısındaki çocuğun saçlarını karıştırdı.

"Halanı küçümseme, her şeyden haberim var benim."
"Ya sana zarar verirlerse, tekrar?"

Peter konuşunca Daisy onun endişesine gülümsedi.

"Merak etme bir Stark'a bir şey olmaz."

Ana caddeye çıkmadan önce son kez Peter'a dönüp konuştu.

"Mahallenin Örümcek Adam'ı olmaktan dışarı çıkma sakın. Bir süre seni kurtaracak halan olmayacak."