The Lost brother [herschrijven]

Hoofdstuk 1 ✔️

POV Charlotte

Als ik mijn ogen opendoe, zie ik dat ik op een voetbalveld sta. Na dat werden mijn ogen verblindt door de felle spots die aansprongen. Ik knipperde even met mijn ogen waardoor ik nu terug kan zien. Nu ik rond mij kan kijken, zie ik dat we in een stadium zijn.

Vervolgens kijk ik naar beneden en zie ik een voetbal bij mijn voeten liggen. Ik vond dit eigenaardig, want daarnet voelde ik toch niks aan mijn voeten liggen. Als ik terug opkijk zie ik dat er ineens voetbalspelers op het veld stonden. Als ik beter kijk, zie ik dat het de Rode Duivels waren.

Plots klonk er een fluitsignaal door het stadium en dat betekenende dat de match begonnen was. Dus begin ik te lopen met de bal aan mijn voeten. Ik kijk voor mij en zie dat Dries Mertens teken deed dat ik hem een steekpas moest geven. Ik knikte en zodra ik naar hem wilde passen, merk ik dat er een tegenstander op mij afkomt.

Dus ontweek ik hem eerst voor ik de bal naar Mertens kon passen. Ik zie dat Mertens nu omsingeld werd door tegenstanders dus kijk ik verder. Als ik links van mij kijk, zie ik dat Kevin De Bruyne vrijstaat. Vandaar paste ik de bal naar hem in een lobje over alle tegenstanders. Hij kan de bal terug opvangen met zijn borst. Nu moest hij nog voorbij de laatste paar verdedigers geraken...

Zonder het einde van mijn droom te kennen, werd ik wakker door het gepiep van mijn alarm. Ik was nog niet echt uitgerust, want we waren nog maar gisteravond terug in België aangekomen. Last minute had mijn vader toch nog de job aangeboden gekregen in België. Dus hebben we het laatste vliegtuig kunnen nemen dat vertrok van Spanje naar Brussel. Dan heeft mijn vader snel een paar belletjes moeten maken om ervoor te zorgen dat ik mijn eerste schooldag niet miste. Met tegenzin sta ik op en maak ik me klaar om naar beneden te gaan om te kunnen ontbijten.

Het is niet de eerste keer dat ik was verhuisd. Dit was al de zevende of zesde keer. Na de vierde keer hielde ik het al niet meer bij. En hopelijk was dit ook de laatste keer, want ik had niet echt zin om nog eens te moeten verhuizen. De reden waarom we zo vaak verhuisd waren was, omdat mijn vader op veel verschillende plaatsen moet werken. Ik weet niet wat hij precies doet van werk, maar ik heb mij daar ook nooit echt vragen bijgesteld.

Doordat mijn vader veel moet werken, zie ik hem niet meer zo vaak. Dus hebben we niet echt tijd om bij te praten. Hij is ook niet echt een prater. Maar mij hoor je niet klagen, ik ben het gewoon. Zolang ik het mij al kan herinneren, leef ik al met mijn vader alleen. Ik heb mijn moeder nooit gekend, ik veronderstel dus ook dat ze niet meer leeft. Omdat mijn vader niet vaak praat over zo van die onderwerpen.

Ondanks we terug officieel in België zijn opgeschreven als inwoners zit mijn vader nog steeds even vaak in het buitenland. En omdat ik niet meewilde gaan, want ik wilde zoals iedere normale tiener naar school kunnen gaan om vrienden te maken. Dus heeft hij een oppas ingehuurd die op mij let en het huishouden in onze villa onderhoudt. Ze is me dan ook altijd dankbaar als ik haar meehelpen met het huishouden ondanks dat het haar werk is.

Ik loop mijn badkamer binnen en besloot om vandaag een frisse douche te nemen. Ik wilde er goed uitzien voor mijn eerste schooldag of toch op zijn minste opgefrist. Ik stap terug uit mijn badkamer met een handdoek rond mijn middel en ga voor mijn kast staan. Ik sta te peinzen over wat ik zou aandoen, maar ik wilde niet te veel opvallen dus besloot ik een gewone blauwe T-shirt met V-kraag aan te doen. Met daaronder een donkerblauwe jeansbroek. Vervolgens liep ik de trap af en zei goedemorgen tegen Marleen.

Marleen was de naam van mijn oppas die mijn vader had ingehuurd. Ze was altijd voor mij wakker zodat ze een ontbijtje voor mij kon klaarmaken. Dus ging ik aan tafel zitten en begon van het ontbijt te eten. Het ontbijt bestond uit: een omelet met spek, een glas versgeperst sinaasappelsap en een paar getoaste boterhammen waar wat boter opgesmeerd was.

Als ik rustig van mijn ontbijt ben aan het genieten, stelt Marleen een vraag aan mij. "Klaar voor de eerste schooldag op je nieuwe school". Ik kon horen aan haar stem dat ze enthousiaster was dan ik.

Ik haalde mijn schouders op en bleef neutraal hierover. Ik had niet echt goesting, omdat ik nog een beetje moe was. Maar langs de andere kant was ik wel blij dat ik voor het eerst vrienden kon maken. 

S' ochtends moesten de mensen niet veel vragen aan mij, want ik heb dan niet veel zin om te praten. Als ik klaar was met ontbijten, deed ik mijn donkerblauwe Vans aan en checkte mijn rugzak nog eens om te zien of ik alles meehad. Alles zat erin dat ik nodig had dus ging ik naar de garage en nam mijn fiets.

Als ik binnen kom in de garage gaat de poort al vanzelf open, omdat mijn vader er sinds kort bewegingssensoren heeft laten installeren. Daarna stap ik op mijn fiets en vertrek ik richting school...