Vazgeçiş bir duruştur, gidiş değil!
DURUŞ
En büyük vazgeçişler en hareketli bağlandığın demlerde olur.
Onca hırsını tamahını ve kurallarını çiğneyişindir ezip geçersin o andan önce her ne olduysa ve o an her ne öldüyse arkanda kalmıştır.
Tam da çok ileri gittiğinde haksızlıklar ne var ne yoksa geride bırakırsın. Bir eyvallah a bakar hepsi...
Hepsi hepsi bir vazgeçiş deyip geçme öyle deme zordur en tutulduğun yerde bırakmak. Çeker her yanından anılar, gitme diye haykırır sen sadece git kısmıyla ilgilensen de.
Üşürsün onca yangına rağmen. Susmaktan dilin yanıyorken ağlayamamaktan gözlerin yanar ama sen üşürsün hala. Soğuktur çünkü yanılmak sen her ne kadar yan kısmıyla ilgilensen de. Evet yanılmışsındır bir kere ve kaybedenler kulübü can atsa da kendine katmak için hayır üzülme!
Vazgeçişler vardır; omurgalıdır dik tutar adamı seninki böylelerinden.
Ve üzülme ne diyor Hafız-ı Şirazi hatırla;
Döner yine Kenanla kaybolan Yusuf, üzülme
Üzüntüler kulübesi gül bahçesi olur bir gün, üzülme
