İSTEMİYORUM

1.BÖLÜM: BENİ YIKAN HABER

Asel'den:

"Abimin bana kötü davranmaları 11 gün önce başladı. 11 gün önce babamın işi için toplantıya gidiyorduk. Ailecek yolda giderken arabanın kaymasıyla benim için yeni bir hayat başladı. Annem ve babam ölmüş ben ve Fırat abim tek başımıza ölmüştük. Fırat abim için yeni bir hayat benim için bir kabustu."

"EVLENECEKSİN ASEL BİTTİ GİTTİ İŞTE MECBURSUN TAMAMMI" demesiyle kan beynime sıçradı. Ne demek istiyor, ne demek istiyor?

"Evlenmicem abi! Bunu benden nasıl istersin tanımadığım bir adamla nasıl evlenirim?"

"Bak Asel babamın borçları nedeniyle zor durumdayım. Şirket battı paraya ihtiyacım var. Tek çözüm Alper Bey. Yoksa hem benim hem senin kafana sıkar. Akşam istemeye gelecekler hazır ol." dedi.

Sinir krizi geçirerek HAYIR HAYIR HAYIR! diye bağırmaya başladım. Abim ise beni dinlemeyerek saçımdan tutup alt kattaki boş ve karanlık noktaları attı. Bana yumruk atıp beni o karanlık oda da tek bırakma gitti. Hungür hüngür ağlıyordum. Abimin küçüklükten beri beni sevmediğini biliyordum ama bu kadar sevmediğini tahmin etmemiştim beni tanımadığım adamla evlenecek kadar...

Odada tek kalmamdan 6 saat geçmişti. Abim kapısı aralandığında şişmiş gözlerle ona baktım. "Asel!"diyip yanıma yaklaştı. Bense bağırmaya başladım. "GİT BURDAN DOKUNMA BANA!" İlk defa abim denen kişiyi bu kadar öfkeliydim. Abim benim kolumdan tutup odama götürdü.

💔

"Şimdi burada hazırlan birazdan gelirler. Tek bir harekette kafana sıkarım."

Abim kapısıyı kapattı duvara yaslanıp yere çöktüm başımı dizlerime koydum. Keşke o kazada ben ölseydim. Annem ve babam yaşasaydı. Hiçbir şey böyle olmaz. Abim olacak pislik beni zorla tanımadığım bir adama vermezdi. Daha fazla oyalanmamak  adına hazırlanmaya başladım.

Makyajımı ve saçımı yaptım. Her ne kadar makyajla patlayan dudağımı saklamaya çalışsamda belli oluyordu.
Önemsemeyip aşağı indim. Kapı çalıyordu. Gelmişlerdi. Ben de ifadesiz bir şekilde onları izliyordum. İçerideki girişlerini izledim. Evleneceğim tahmin ettiğim  biri bana elindeki çikolata ve çiçeği bana veriyordu. Bense her zamanki gibi ifadesizdim. Kara gözleri vardı saçları çok düzenliydi üstünde takım elbiseyle çok güzel duruyordu.

Abim yanıma gelip Alper Bey'e saygısızlık yapma yoksa senin için kötü olur. Dedi. Abimin yüzüne bakmayıp kahveleri götürdüm. Kahveleri dağıtırken adama ufak bir bakış attım. O da bana aynı ifadesizlikle bana bakıyordu. Bakışlarımı hemen çevirdim kalan kahveleri dağıtmaya devam ettim.

Annesinin dalgalı sarı saçları vardı. Tatlı birine benziyordu. Kız kardeşi annesine çok benziyordu ayrı bir güzelliği vardı. Babasının kapkara gözleri simsiyah saçlarıyla dikkat çekiciydi Alper aynı babasına benziyordu.

Yerime oturdum. Hiçbir şey yapmıyorum sadece yere bakıyordum. Zorla evlenmek istemiyorum. Keşke abim ölseydi yada ben. Beni istediler ve abim bir saniye bile düşünmeden "Verdim gitti." dedi Yüzükleri takarken çok tepkisizdim keşke itiraz etmek istiyordum keşke "İSTEMİYORUM" deme şansım olsaydı. Yüzükleri takıp kestiler. Herkes alkışlıyordu. Ben ve Alper ise anlamsızca etrafa bakıyorduk.
İnsanlar nişanında mutlu olur ya ben tepkisizdim insanlar nişanında nasıl davranıyorsa ben tam tersiydim. Hiçbir zaman böyle hayal etmemiştim evlenirken mutlu olurum zannetmiştim ama hep hiç beklemediğin yerden vurur hayat.

İsteme bitmişti. Hiç kimse kalmamıştı. Bende abim beni hiç düşünmeden verdiği  anı bir türlü unutamıyordum ve hatırladıkça daha kötü oluyordum. Odama çıktım. Bu elbisenin içinde kaldıkça bunalıyordum. Hemen üstümü çıkarıp banyo yaptım. Banyodan çıkınca az da olsa rahatlamıştım.

Yatagında uzanmışken uyuyakalmışım. Abimin bağırmasıyla uyanmam bir oldu. Abim yatağa oturarak. "Aferin bugün akıllıydın. Her zaman böyle EŞİNE karşı saygılı ol yoksa bitersin!" dedi
Bende sadece "tamam" diyebildim. En çok sinirimi bozan şey abime karşı gelememekti...

Aşağıya yemek yemek için indim. Yoksa odadan hiç çıkasım yoktu. Abim yemekte bana bakarak Alper Bey ve Orhan Bey (Alper'in babası) buluşcağını ve düğün tarihlerini konuşcaklar. Ben ise Berrin Hanım (Alper'in annesi) ve Feyza'yla (Alperin kız kardeşi) alışveriş yapcakmışım

Dışarı çıkaşım yoktu. Ama abim benle yemekte o kadar kötü konuştu ki gitmek zorundayım.