KEDİM KOCAYA KAÇMIŞ ~ Yeonbin

TOVBEESTAGFURULLAH NE CENABET GECE BU

water1000: Yeonjun

Lütfen cevap ver artık

İnternerini de kapatmışsın

Tanrım Yeonjun

Offf lütfen

Özür dilerim Yeonjun lütfen konuşalım

Geliyorum

Yeonjun yanına geliyorum o zaman

-Mesaj iletildi-

•

Soobin üzerine gri kapşonlu hırkasını geçirdi. Yağmur yağacaktı. Hava esmeye başlamıştı. Evden çıkarken annesine haber verdi. Annesi ona kavga ettiği için biraz kızgındı bu yüzden hiçbir şey dememişti. Biraz trip atıyordu annesi Soobin'e ama annesinin kendisine kızgın kalamayacağını biliyordu.

Hava kararmıştı. Bulutlar yüzünden ay görünmüyordu bile. Soobin boşalmış olan sokaklarda hızlıca adımladı. Yeonjun'dan çıkıştan beri haber de alamamıştı çünkü telefonu kapalıydı.

Yeonjun'un evinin önüne geldiğinde aceleyle merdivenleri tırmandı ve zile bastı. Yeonjun mesajını görmemişti, geleceğini bilmiyordu bile yüksek ihtimalle. Kapıyı açan da Bay Choi olmuştu.

"Merhaba efendim."

"Ah hoşgeldin Soobin. Bu saatte bir sorun mu var?"

"Ah şey..."

Soobin ne diyeceğini düşünürken orta yaşlı adam kapıdan çekildi.

"Gel oğlum, odasında Yeonjun."

Soobin hafifçe gülümserken ayakkabılarını çıkarttı. Bay Choi'nin önünde eğilip birkaç teşekkür mırıldandıktan sonra hızlıca Yeonjun'un odasına giden merdivenleri tırmandı ve onun kapısının önüne geldi. Kapıyı tıktıkladı birkaç kez.

"Yeonjun?"

Ses beklemişti. Banyoda mıydı acaba? Neden cevap vermiyordu? Uyumuş muydu ya da?

"Yeonjun."

Soobin yeniden kapıyı tıktıklayıp Yeonjun'a seslendiğinde yine hiçbir ses almamıştı. Elimi kapının koluna koyarak yavaşça kapıyı açtı. Kafasını hafifçe içeri uzattığında dolabın yanına çökmüş ve kafasını dizlerine koymuş Yeonjun'u gördü. İç çekişleri sessizdi ama omuzlarının sarsılmasından ağladığını anlamak kolaydı. Yeonjun'un yanında ise Jun vardı. Yeonjun'un yanında duruyor ve ona miyavlayarak patilerini koluna sürtüyordu. Sanki Yeonjun'u sakinleştirmek ister gibi.

"Yeonjun?"

"Git dedim sana."

Yeonjun'un kısık çıkan ve titreyen sesi yüzünden Soobin bir anlığına kötü hissetmişti. Hayır kovduğu için değildi. Onun böyle ağlamasına sebep olan kişi kendisi olduğu içindi. Yavaşça kapıyı kapattı ve Yeonjun'un yanına ilerledi.

"Yeonjun, bana bak."

Soobin Yeonjun'un önünde çömeldi yavaşça. Onun yüzünü siper eden kollarını ayırdı yavaşça ve ellerini tutup yüzünü açığa çıkartırken konuştu.

"Yeonjun, güzelim."

Yeonjun kızarık gözleri ile Soobin'e baktı birkaç saniye. Burnunu çekerken gözlerini kaçırdı. Sinirliydi ona.