bölümleri düzenleyip yeniden attığım için satır arası yorumlar gitti:( azıcık yorum yapabilirseniz çok sevinirim^^
⚝
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⚝
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
⚝
okulun ilk günüydü. taehyung yine mecburen erken saatlerde kalkarak okula gittiği bir bahar dönemine daha girmişti bugün. annesi, oğlunun onun gibi olmasını istemediğinden taehyung'un varlığını bunca sene saklamayı bir şekilde başarmış, neredeyse normal bir çocukluk geçirmesini sağlamıştı.
tabii ufak pürüzleri görmezden geldiğimizde.
taehyung bazen hayretler içerisinde kalıyordu annesinin onun için yaptığı şeyler karşısında. o çok güçlü bir kadındı ve düşünülenin aksine kendine yapılan haksızlıklara sessiz kalmıyordu. şimdiki yüzyılda feminist denilebilecek biriydi. fakat bunun da bir bedeli vardı: taehyung, annesini yalnızca haftada üç belki de dört kez görebiliyordu. onunla ne kadar az yan yana gelirse varlığının bilinmesi de o kadar zor olurdu.
herkes bunun geleceği için en iyisi olduğunu söylüyor, kimse ona fikrini sormuyordu.
taehyung, artık tüm bu karmaşadan sıkılmış bir vaziyette hazırlanıp gitti okula. istemeden de olsa annesini haklı buluyordu, zaten başka çaresi de yoktu. bir şekilde okulunu bitirmeliydi ve annesine yapılan haksızlığın aynısını yaşamamak için çabalamalıydı. küçüklüğünden beri ona öğretilen şey buydu.
güçlüysen hayatta kalırsın taehyung.
nihayetinde bazılarımız ağzında altın kaşıkla doğmuyordu ve taehyung da onlardan biri değildi.
elbette güçlü olması zorlanmadığı anlamına gelmiyordu, fark edilmemek için çok uğraşıyordu. sinirlendiğinde göz kamaştıran altın sarısı saçlarının yerini kilden yapılışcasına grileşmiş yılanlar alıyor, gözlerindeki siyah gözlüğü ise herkes tarz olduğunu düşündüğü için taktığını sanarken aslında gözlerinin içine doğrudan bakan insanların taşlaşmaması içindi.
