Geçer binlerce yüz binlerce gülüşün arasından.
Öylece geçer gider insan.
Biri vardır ki seni sen yapar.
Tüm varlığını onun bir gülüşünde hisseder.
Onda bulursun yaşama sebebini.
Nasıl diyeyim;
İşte tamda böyle bir gülümsemeye rastgeldim kardeşlerim.
Bu bir şiir mi bilmiyorum...
Umursamıyorum da zaten sadece anlatacağım.
Durduramıyorum kalemimi.
Anlatacağım ve sizde bileceksiniz.
İçimde kağıda akacak duygular biriktirdiğimi.
Taşıyor kardeşlerim taşıyor.
Onun gülüşünden kalbime,
Kalbimden kelimelere, kelimelerle satırlara.
Taşıyor.
Gülüşüne yazılmamışsa bir destan,
Gülüşünden bahsetmemişse bu kalemim,
Boş bir safsatadır tüm yazdıklarım.
İpek bir dokusu var gülüşünün.
Bilsen ah bir bilsen...
İçimde nice fırtınalara dur dediğimi,
Gülüşün karşısındaki hallerimi,
Gördükten sonraki duramayışımı,
Elime alıp kalemi kelimelere sarılışımı.
Sözgelimi bir görseniz...
Görseniz kıskanırım kaldıramam.
Ben gördüm...
Gördüm ya artık ne yapsam duramam.
Yazarım!
Yazdıkça çoğalırım.
Yazdıkça susarım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KELEBEK DOKUNUŞU
PoetryŞiir nedir? Kelimelerin arasında oynanan saklambaç. Ruhumuzu kırbaçlayan baskılanmış duygulardan uzaklaşıp kelimelerle verilen savaş. Bir kaçış rampası. Kim nerden bakıyorsa odur. En çok da sessizliktir şiir...
