Yosun tutmuş
Hırka giydirmişsin.
Sayısız yıldızın arasında ,
Eğilip su içtiğim
Çeşmenin başında .
Saatlerce ağıt yaktı analar .
Bildirdiler dört yana
Kayıp giden zamanın
Ardından koşanları
Düşüp dizini yaralayan çocukları
Değil acısını
Aldığı nefesi unutur o an
Yollara düşer
Ardında bırakır
İnsan sonunda büyür
Keşfeder
Sancılı yanını
Aşkla
Tanışır .
Bu aşkı tanıyın kardeşlerim :
Ne yosun kokar ,
Ne bir ağıta benzer .
İçten içe boğulurda
Sesi çıkmaz .
Hangi yağmurun altında ıslansa ,
Bir çiçeğin kanadında filizlenir .
İçlerine sinmeyen hisler
Yorgun kederli haller
Bitmeyen yollar
Tükenmiş zaman.
Sonun sonunda bekleyenler
Ölmeden önce ölenler.
Şimdi en derin düşüncelere dal ;
Ve haydi hoşçakal.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KELEBEK DOKUNUŞU
PoesíaŞiir nedir? Kelimelerin arasında oynanan saklambaç. Ruhumuzu kırbaçlayan baskılanmış duygulardan uzaklaşıp kelimelerle verilen savaş. Bir kaçış rampası. Kim nerden bakıyorsa odur. En çok da sessizliktir şiir...
