Concert-Lee

<23

*Nnee bir dakika o...o kafaları duvara asılan kişiler Hyunjin'nin ailesi miydi?*

*Ne yapmam gerekiyordu? En iyisi adamların yanına gidip konuşmalıydım.Ama ya aklımı kaçırıyorsam?*

"Bakar mısınız?"

"Sen kimsin?"

"Ben Jeongin Felix'in sevgilisiyim,Hyunjin'nin de arkadaşıyım(aynen başkası kapattı buraya zaten) kavga ettiğimiz için Hyunjin beni buraya kapattı.Ve saklanırken sizi duydum."

"Yani şuan Hyunjin ve Felix'den haberin var??!"

"Evet."

"Hemen ikisini çağırabilir misin?"

"Telefonumu aldı."

"Hyunjin mi? Neden kavga ettiniz?"

"Felix'le sevgili olduğum için sinirlendi ve kilitledi."

"Anladım."

"Ama numaralarını biliyorum."

"O zaman Felix'i arayalım zaten anladığım kadarıyla peşinden Hyunjin'de gelir?"

"Evet."

———

"Alo Lee Felix siz misiniz?"

"Kim aradı hayatım?"

"Bekle Hyunjin."

"Aa demek Hyunjin de orada."

"Siz kimsiniz?"

"Ben şuan o hastanedeyim ve memurum o yüzden o cinayeti araştırmaya geldik."

"Anladım."

"Hyunjin ve sen gelebilir misiniz buraya?"

"Bilmiyorum ki izin almam lazım."

"Ne izini?"

"Hyunjin bana takıntılı ve cezalıyım şuan onun emrinden çıkamam."

"Beyefendi ne saçmalıyorsunuz? Gelin buraya hemen."

"Tamam gelmeye çalışacağım."

"Hyunjin'ide getir."

"Tamam iyi günler."

——
"Sevgilim kim aradı?"

"Bir memur aradı.Bizi acilen o hastaneye çağırıyor."

"Peki gidelim."

"Tamam hayatım."

——

"Geliyorlar mı?"

"Evet gelmeye çalışacağım dedi."

"Ben Hyunjin'e gözükmesem daha iyi olacak."

"Siz bilirsiniz."

*Hyunlix yarım saat sonra hastaneye varmıştı.Bir tane adam görünce yanına doğru gittiler.*

"Telefonla konuştuğum memur siz misiniz?"

"Evet benim ve bir şeyler söylemem gerekiyor."

"Anlatın."

*Memur genelde Felix'le konuştuğu için Hyunjin yine kıskanmıştı Felix'e bir ceza verecekti.*

"Hani burada bir olay yaşanmıştı."

"Evet benim ailem k-"

"Aslında senin ailen değildi."

"NE?!"
"Felix sakin ol!"

"Olamam Hyunjin... O kadar ağladım üzüldüm...Benim ailem değiller miy miş?"

"Başka birinin ailesi desem?"

"Kimin?"

"Hwang Hyunjin...Sen olmalısın."

"NE!"

"NASIL YANİ? O ÖLENLER BENİM ANNE VE BABAM MI?!!"

"Üzgünüm evet."

*Hyunjin çok şiddetli ağlamaya başlamıştı..Bana kendini zorla bağlamaya çalışsada onu yanlız bırakamazdım.*

*Hyunjin'e sarıldım ve onu teselli etmeye başladım.*

"Hyunjin'nimm ağlama artık nolur....bak benimde ailem yok,ve beni bırakıp gitmişler."

"Ağlamamın başka sebepleride var"

*Çok ağlaklı konuşuyordu öpesim geldi ama kendimi durdurmam gerekiyor.Şimdi sırası değil.*

"Ne sebebi hayatım?"

"Beomgyu....Beomgyu benim gerçek kardeşim değil..."

"Hih"

"Ama o bu olayı bilmeyecek ve hâlâ öz kardeş gibi olacaksınız?"

"Evet ama ne bileyim."

"En azından annen ve baban seni terk etmedi."

"Evet.."

"Ama aynı şey yinede."

"Sonuçta ikimizinde ailesi yok."

"Biz ikimiz aile olalım?"

Sınır koyuyorum🙃💕

Yorum-30
Oy-50