Her sabah olduğu gibi zorla uyandırıldım ama bu gün doğum günümdü ve bir parti olucaktı bense bu tür şeylerden hiç hoşlanmıyordum. Zorla kaldırıldım ve hazırlanmam için hizmetliler bir kaç eşya getirdi ve odamdan çıktılar ama ben hep başımı derde sokan bir kız olmuşumdur. Napıcaksın diye sormayın. Tabi ki de her zaman yaptığım gibi saraydan kaçıcaktım. üstüme dizgin bir kıyafet giydim ve saçımı tokuz yapıp camı açtım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(ben bunu düşündüm ama istersiniz başka bir şey düşüne bilirsiniz)
Tam camdan atlıcağım sırada üvey annem odaya girdi
Nana: Evet Er- Erin hemen buraya gel küçük hanım!
Erin: *Güler* Görüşürüz çakma kraliçe!
Aşağa atladım ve koşmaya başladım. Bir süre sonra arkamdan şövelyeler gelmeye başladı onlar koşuyordu ben daha çok koşuyordum. Aslında kovalanmayı seviyordum ama nede olsa elinde sonunda yakalanıp saraya gidiyordum. Off 1 hafta odamdan çıkamıcam ama en iyisi bu en azından 1 hafta o anne bozuntusunu görmeyeceğim. Arkama baktığımda muhafızlar yoktu izimi kaybetirmiştim. Tam önüme döndüğüm sırada bir şeye çarptım ve yere çakıldım.
Erin: Öff önüne baksana!
??:Asıl sen önüne bak kızıl kafa!
Kafamı kaldırdım ve çarptığım kişiye baktım. Sarı saçlı ve kırmızı gözlü bir adamdı ama adam o kadar tanıdık geliyordu ki. Tam o sırada muhafızların seslerini duydum ve ayağa kalktım.
Erin: Özür dilerim efendim ama gitmemem gerek!
Muhafız: Prenses orda yakalayın!
Adamın ve yanındaki adamın yanından hızlıca geçip koşmaya çalıştım ama yakalandım.
Muhafız: Yakaladım sizi
2 Muhafız kolarımdan yukarı kaldırdı ve beni saraya götürmeye başladılar. O sırada olup bittenide çarptığım adamda izliyordu.
Erin: Hey! Bırakın beni kendimde yürüğe bilirim! Bu bir emirdir bırakın beni!
*Yazarın anlatımıyla*
Arkasından bakan adam ve arkadaşı yüzlerinde bir tebesümle olup biteni izliyorlardı. Ama Erin'nin çarptığı adamda aynı şeyi düşünüyordu "Bu kız bana tanıdık geliyor ama nerden?"
