Seungmin:
O sevgi en başta benim hakkımdı abi
Hyunjini en başta seven bendim
Jisung:
Onun için mi benim lise aşkım ile evlendin seungmin?
Texting / Düzyazı
[ jeonglix, hyunsung, 2min, minsung, hyunmin, changbok ]
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~•~•~
"Anne." Chan yavaşça annesine yaklaşıp yanına oturdu. Hyunjin geldiğinden beri doğru dürüst konuşmuyor sadece balkonda ki koltukta oturuyor ve dışarıyı seyrediyordu.
"Chan." Oğlunu tutup kucağına çekerek öptü yanağından. "Bir şey mi oldu? Acıktın mı?"
Chan kafasını sağa sola sallayarak reddetti. "Acıkmadım."
Omuz silkti Chan. "İstemedim. Ben buradaki marketi sevmedim. Bizim evimizin oradaki marketi seviyorum. Hem babamda yok. Ben babamla markete gitmeyi istiyorum. Anne, babam ne zaman gelecek bizi almaya? Ben babamı özledim."
Hyunjin dolan gözlerini saklayamamıştı oğlundan. Canı yanıyordu ve Chan'ın hiçbir şeyden haberi olmadığı için babasını özlemesine kızamıyordu. O da özlüyordu Jisung'u. Her şeye rağmen o da özlüyordu eşini.
"Bende özledim." Dedi küçük oğlunun saçlarını okşarken. "Bende babanı çok özledim ama baban beni çok üzdü Chan. Onu affetmek istiyorum ama canım yanıyor."
Chan, Hyunjinin boynuna sarıldı. "Yanmasın canın anne. Neresi acıyor? Hemen öpüp geçireyim." Dedi annesinin tüm yüzünü öpmeye başlayarak.
Güldü Hyunjin. Günler sonra güldü. Chan duraksadı ve annesinin gülüşünü izledi. Küçük elleriyle Hyunjin'in göz yaşlarını sildi. "Ben babama kızarım anne. Küstüm sana derim ona, o çok üzülür buna."
Hyunjin oğlunun sçlarını okşadı. "Sen babana kızamazsın ki." Dedi babasına düşkün oğluna. Biliyordu, ne kadar böyle konuşsa da babasını gördüğü gibi kucağına atlayıp onu öpeceğine emindi.
İç çekti Chan. "Evet, ben kızamam. Abim kızar benim yerime de. Anne, biz babamı daha göremeyecek miyiz? Abim artık babamı görmeyeceğiz dedi."
Kaşlarını çattı Hyunjin. "Abin böyle mi söyledi?"
"Evet. Babama çok kızgın olduğunu ve onu affetmeyeceğini söyledi. Bana da babamı özleyip ağladığım için kızdı."
Chan dudak büzdüğünde Hyunjin oğluna sarıldı. "Üzülme bebeğim. Abin sana kızmamıştır."
"Kızdı ama, bağırdı bana."
"Tamam. Ben konuşacağım onunla sen üzülme tamam mı?"
Tam o sırada çalan zille birlikte annesinin kucağında atladı Chan. "Abim geldi!" Koşarak kapıyı açmaya gittiğinde Hyunjin de oğlunun peşinden gitmişti.
