saf kalbim

128 19 6
                                    

Niki ile birlikte yemek yemeye başladık. Aslında,bir yandan bakarsak kötü biri değil. Ben gıcık olsam da alışmaya başladım. Bu gün ilk tanışmamız, ama fazla yakınız:/

İkimiz de sesliğimizi hala bozmadık ama niki konuşana kadar. "Sunoo en büyük korkun nedir?". Neden bunu sordu ki? "Bilmem, hiç düşünmedim. Neden bunu sordun ki?". "Hiç öylesine ben söyleyim, yıldızlar." Ne yıldızlar mı, saka mı bu? "Neden yıldızlar?". "Sana anlattığım çocuk bendim, o gece yıldızları izledim. Yıldızları izlemeseydim belki babam yaşaya-". Bir anda telefon çalmaya başladı ve niki nin cümlesi yarıda kaldı. Çalan telefon benim di. Telefonu açtım.

"Alo , buyrun?"
-"Hey sunoo beni hatirlamadin mı?"
" Hayır, sen kimsin?"
-"Sunoo ben jake , jake çabuk unuttun ya."
"Jake sen misin?"
-"Evet "
"Sen ölmedin mi, nasıl olur bu?"
-"Hayır, o ormanda ölmedim."
"Müsait isen, buluşalım mi?"
-" Evet evet , müsait im."
"Konum at geliyoruz, yanımda bir kişi daha var haberin olsun."
-"Tamam, sıkıntı yok." Ve telefonu kapadım, Jake bana konumu atmıştı.

"Sunoo o kimdi?"."Uzun hikâye,sana sorna anlatirim. Acil bir yere gitmemiz gerek, benimle gelebilir misin?". "Tamam geliyorum, hadi bin arabaya eşyaları kaldırıp gidelim."

Niki beni başıyla onayladı, ve hemen eşyaları bagaja koyup yola koyulduk. Yol aşırı sessiz geçti, jake kim derseniz anlatayım.

Jake benim çocukluk arkadaşım, eskiden bir gün kamp yapmaya gitmiştik. O gece jake orman da kayboldu, herkes aramalar yaptı ama bir türlü bulamadık. Sonra herkes Jake ölü kabul etti, ben hariç onun ölmediğini inaniyorumdum. Ve yanılmadım.


Uzun süren yolculukla beraber bir depoya vardık, ürkütücü ama olsun. Niki yle bir birimize bakıp, hemen kapıya yaklaşıp kapıyı çaldım. Kapıyı Jake açtı, şaşırtıcı derece de aynıydı. Hiç değişmemişti, bu nasıl oldu bilmiyorum.

"Hadi içeri geçin." Hemen önden içeri geçtik , ilk ben ,sonra niki, sonra jake olacak şekilde.



"Jake bu nasıl oluyor, hala inanmakta zorlanıyorum. Sen yaşıyorsun o vadiden düşmeme rağmen?". "Sunoo aslında o vadiden tek başıma kurtulmadım, bana yardım ettiler." "Ettiler mi?" diye niki atıldı.

"İnanması zor ama, evet yardım ettiler. Benim ailemin düşmanları bana yardım etti. Ben bile inanmakta zorlaniyordum, ama olaylar farklı." Niki ile hemen bakıştık, çünkü korkmaya başladık."Şöyle çocuklar, ailem aslında yaptıkları geri dönüşüm işi normal bir iş değil. Aslında o geri dönüşüm işinde kullanılan, kimyasal atıklar kasabaya zarar veriyormuş. Ve beni bunun farkına varmak için elime kanıtlar sundular, ve evet hepsi doğruydu maalesef. Yaklaşık 200'e yakın hayvan cesedi bulun du... Baya ürkütücü değil mi , ama bu kadar da sınırlı değil. Bu işi yaparken yaklaşık, 700 çalışan zehirlenerek, vefat etmiş..."

Niki ile kulaklarımız açık bir şekilde,dinlemeye devam ettik. Nasıl olur bu ,hani kasaba için çalışıyorlardı? "Ama en önemlisi bu cesetlerden ,neden kimsenin haberin yok?" diye sordu niki.

"Şöyle niki, orada çalışan kişiler zorla bir kağıt imzalattılar. Ve bu sözleşmede, ölürseniz aileniz veya hiç bir kurula haber bildirilmeyecektir. Diye bir maadde varmış."

Jake derin bir nesefle devam etti, "İşin korkunç kısmı bu değil. Cesetlere ne yaptıkları, işte benide bu yüzden kurtarmışlar. Cesetlerin yerlerini söylemem için ama bende bilmiyorum işte. Bana yardım edebilir misiniz, cesetleri bulmam için? Lütfen yardımınıza ihtiyacım var."

Niki öne atıldı," Kabul yardım ederim , ama benim çıkarım ne olacak?" "Sizi korurum." dedi jake ve ,ikimizde başımızla onayladık. Neden diye sormayın uzun hikâye, ama soze kendim kini anlatacağım.



Ben 10 yaşlarında iken bir çocuğa aşık oldum. Ailem papaz dı, babam annemle ayrilinca evi terk etti. Annem aşırı hristiyan dı. Ben ve abim (jungwon) bir gece dışarı çıktık, abim o gece yurt dışında kazandığı bursluluk la okumaya gidecekti. Benim o yıllar  Min-he diye bir arkadaşım vardı. Ona hoşlandığım kişiyi söyledim, ve o gün okuldak ayrıldık ben abimle yıldızları izlemeye, o ise anneme aşık olduğum erkeği söylemeye gitti. O erkeğin ismini bilmiyorum ama başımı yaktı, annem bunu öğrendiği an benim hayatım sona erdi. Annem 5 yılımı eziyete çevirdi, abim ise yurt dışında hayatını yaşadı.


Hayır abime kızmıyorum, o bunların olacağını bilemezdi ama abim 5 yılın ardından beni görmeye geldi. O gece ben olanları anlattım annem evde değildi, abim beni yurt dışına kaçırma kararı aldı. Bütün planlar hazır dı ama , annem geldi. Abimle çok panikledik ve, o gece yangını çıkarttık.



Bu kadar yeterr umarim begenirsiniz yarin yeni bolum yoldaa byee💞

Lessons seven days a weekHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin