Korkuyorum, hem de deli gibi korkuyorum. Arkamda kalan kapıya biraz daha yaslandım ve nefesimi kontrol altına almaya çalıştım dakikalardır burada oturmama rağmen ellerimin titremesi gram kesilmemişti. Aklıma gelen düşünceler ile göz yaşlarım akmaya başlamıştı. Kimsem kalmadı hiç kimsem kalmadı. Keşke o geziye hiç gitmeseydik belki de onlar şuan yaşıyor olacaktı. Dışarıdan ne olduklarını bilmediğim o yaratıkların çıkardığı iğrenç sesleri duyunca ellerimle kulaklarımı kapattım.
"İnsan değiller." diyerek içimdeki korkuyu daha da körükledim. Delirmiş gibi hissediyordum, bu bir rüya gibiydi simdi yine her sabah olduğu gibi annemin güzel sesiyle ve saçlarımın okşanmasıyla uyanacağım ve tekrar tekrar kardeşimle okula gideceğim. Bunun bir rüya olması için kaç defa kendimi cimcikledim bilmiyordum ama hayır bu bir rüya değildi. Biraz daha orada hareketsizce oturdum ve soluklandım kardeşim bizimle değildi yarın proje teslimi vardı ona gidecekti Bu yüzden evdeydi annem ve babam artik o iğrenç yaratıklara dönüşmüşlerdi ama kardeşimin hala bir umudu vardı.Andong un yakınlarındaydık ama benim Seul e gitmem gerek fazla uzaktı ama şuanda bu benim umurumda değildi. Durdugumuz istasyonda yaratıkların saldırılarına uğramış annem ve babam o yaratıklara yem olmuşlardı. Ben nasıl koştuysam istasyonun çevresindeki lokantaların birine saklanmıştım. Dışarıdaki kıyamet gitgide büyüyor sesler asla susmuyordu. Gerçekler kafama dank ettiğinde hayal dünyamdan çıkıp kapının kirik camından dışarı bakmaya çalıştım. Etrafa yayılıyorlardı. Birkaç metre ötede bir kalabalık gördüm kıyafetinden belli oluyordu. Bir kuryeciyi yiyorlardı. Bu iğrenç görüntülerden dikkatimi çekmeyi sağlayan bir şey gördüm onlardan biraz uzakta yolun üzerine düşmüş bir kurye motosikleti ve anahtarı üstündeydi. daha fazla burada kalamazdım. Oradaki motosikleti alabilirdim. Bu araç isime yarayabilirdi burası daha da cehenneme dönmeden önce gitmeliydim. Etraf sakinleşince gitseydim eğer tüm dikkatler bana yonelirdi bu yüzden onlar yeni bir av bulunca bende çıkacaktım. Derken bir havlama sesi duyuldu kirik yerden baktığım daysa bir köpek onları baya bir uzağa çekmeyi başarmıştı bu sans o sans diyerek ayağa kalktım titreyen ellerim kapının kulpuna uzandı içimde tarif edilemez duygularla kapının kolunu indirdim ama kapıyı itecek cesareti kendimde bulamadım çünkü biliyordum bu kapıdan çıktıktan sonra yasamak için savaşacaktım.
Yeni hikaye nasıl ana shiphyunlixolucak bu olayı yasayan kişiyi ben secemedim sizce hyunjin mi olsun felix mi yorumlara Yazarsanız sevinirim❣️❣️❣️❣️❣️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
