"ဟျွန်း...ဟျွန်းထတော့လေ
မောင်အလုပ်သွားဖို့ပြင်ရမယ်လေ..."
အိပ်ပျော်နေတဲ့ဟျွန်းမျက်နှာလေးကို
အသာလေးထိလိုက်မိသည်...
အိပ်ယာနိုးတာနဲ့ချစ်ရသူမျက်နှာလေး
ကိုမြင်ရတာကတကယ်ကြည်နူး
စရာလေးပင်...
"အင်းးး...ခနလေးမောင်...
ညကမောင့်ကြောင့်ငါပင်ပမ်း
ထားတာလေ...."
မျက်လုံးမဖွင့်ပဲဆူပုတ်ပုတ်ရန်ထောင်
ရင်းဂျောင်ဟွမ်ရင်ခွင်ထဲတိုးလာသူ
ကြောင့်သဘောကျစွာရီလိုက်မိသည်...
အနည်းငယ်ဟနေတဲ့ဆောင်အောက်က
နေမြင်နေရတဲ့ညှပ်ရိုးလေးတွေက
သူ့သွားရာလေးတွေအပြည့်...
"အဟက်..."
ဂျောင်ဟွမ်သဘောကျလွန်းလို့ဖွဖွလေး
နမ်းလိုက်သည်...
"မောင်...တော်တော့ငါထပြီ...
ရေငါအရင်ချိုးလိုက်မယ်..."
ဂျောင်ဟွမ်ကိုတွန်းထားခဲ့ပြီးဆောင်ကြီး
ပတ်ပြီးရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတဲ့
ဟျွန်းကိုကြည့်ပြီး....
ဂျောင်ဟွမ်တစ်ယောက်ကျယ်လှောင်
စွာရီမိသွားသည်...
မောင့်ဟျွန်းကချစ်စရာလေး....
.............................
"ဘာတွေချက်နေတာလဲ..."
ဟင်းချက်နေတုန်းနောက်ကနေရုတ်
တရက်လာဖက်တာမို့ဟျွန်းဆော့လန့်
သွားသည်...
"ဟီး...အိပ်ယာထနောက်ကျတာကို
ဒီနေ့တော့ကြက်ဥကြော်နဲ့အရွက်
ကြော်ပဲ"
"မောင်မှတ်မိသလောက်တော့မနေ့က
လဲကြက်ဥအရင်နေ့ကလဲကြက်ဥပဲ
လားလို့လေ"
ဂျောင်ဟွမ်စကားကြောင့်ဟျွန်းဆော့
မျက်မှောင့်ကြုံ့လိုက်သည်...
"နောက်ပြီးမင်းပဲအားရပါးရစားပြီး..."
"ဟင့်...မောင်လို့ပဲခေါ်ပါ..."
ကလေးလိုလာချွဲနေတဲ့ဂျောင်ဟွမ်
ကြောင့်ဟျွန်းဆော့ရီချင်လာသည်...
"ကဲပါမောင်ရယ်လွှတ်ဦးဒီမယ်ကြက်ဥ
ကြော်တူးတော့မယ်"
"ဒီတိုင်းလဲကြော်ရတာကိုဟျွန်းကလဲ"
