12.07
Sabah gözlerimi açtığımda, heeseung yanımda değildi
"Hee?"
"Evet?"
Mutfağa adımlarken kendi kendime konuştum
"Ulan jake,nereye kadar böyle platonik... Bu gün git anlat aslanım, köpek gibi seviyorum seni diye"
Mutfağa vardığımda tabaklardaki krepler yüzümü güldürdü
"Umarım seviyorsundur."
Heeseung 'un uykulu gülümsemesi çok tatlıydı.
"Tabi ki de, teşekkürler"
İşaret parmağındaki lekeyi görünce yanına koştum.
"Heeseung iyi misin?!?"
"Önemli değil,sadece küçük bir yanık"
"Nasıl önemli değil ya morar mış iyice"
"Dokunma , acıyor"
"Hastaneye gitmek ister misin?"
heeseung's pov
Açıkçası Jake'in bir yanık için bu kadar endişelenmesi beni saçma olsa da mutlu etmişti.
Gün geçtikçe artan duygularımı artık saklamam güçleşiyordu. Onun bu halini gördükçe duygularımdan bahsetmek için kendimi cesaretlendiriyordum
"Gerek yo-"
Ağzına bir parça krep atıp beni kolumdan çekmeye başladı.
"Hadiii"
"Ama krepler soğuyacak"
"Sen hazırlan,o iş bende "
Ben ayakkabılarımı giyerken elinde ufak bir poşetle jake geldi.
"İçinde ne var?"
Poşeti bana verdi ve içine baktığımda bir saklama kabında,yaptığım krepleri buldum.
***
Hastane de bekleme koltuklarında ellerindeki kaptan krep yiyen iki kişi gördüğünüzü düşünün...
Sizce de birileri bir şey yapmaz mı?
5-6 yaşlarındaki bir çocuk elimizdeki kabı kaptığında donup kaldım.
"Canım onları bize verir misin?"
Çocuk Jake 'in sevimli suratına aldanmadan dil çıkarıp koşarak uzaklaştı.
"Çocuk!"
Kendime gelip arkasından bağırdığım da gözden kaybolmuştu.
Tam bu esnada sıra bize geldi ve içeri girdik.
Doktor çok ciddi bir şey olmadığını söyleyip bir krem verdi.
Eve geldiğimizde saat üçe geliyordu
"Bak sana endişelenecek bir şey olmadığını söylemiştim!"
"Sadece eline bir şey olmasından korktum"
O,başını yere eğince kendimi bir an kaba hissettim
"Üzgünüm,amacım kızmak değildi"
Gülümsedi
"Sorun değil"
Göz göze geldiğimizde uzun uzun ona baktım
Çok yakışıklıydı,ama bir o kadar da tatlıydı.
Gözlerim dudaklarına kaydı ve ,anlık cesaretle dudaklarımızı birleştirdim.
Bir kaç dakika sonra,dudaklarımız ayrıldığında utanç içinde gülümsedim
"Özür dilerim"
Jake kollarını omzuma sardı. Mırıldanışlarını duyabiliyordum
"Evet,evet, evet, evett!"
Bana döndü
"Heeseung neden özür diliyorsun ben hep bunu dilemiştim"
Şokla gözlerim açıldı
" 1 dakika Ne?"
"Bir süredir sana karşı duygularım var,her ne kadar sana bunları anlatmaktan korksam da ,sanırım korkularım yersiz miş..."
Kısa bir sessizliğin ardından gülümsedim
"Yani beni seviyorsun?"
"Of tabiki!"
Tekrar sarıldı. Her sarılışın da utançtan binbir renge giriyordum.
"Seni seviyorum hee"
"Bende seni golden çocuk"
ABI BU KADAR HIZLI FİNAL VERMEYİ DÜŞÜNMÜYODUM.
ama okullar açılıyo ve ben muhtemelen pek aktif olamicam,bu kadar gelmişken final yapayım dedim.
Pek okunmasa bile küçük bir kitleye sahibim ve bu beni yine de mutlu ediyor:'))
Umarım beğenerek okumuşsunuzdur. Hepinizi çok seviyorum.
🤍
