Zorlu Çocuk

Bölüm -1

Geçen Sene 8. Sınıfa Gidiyordum. Geçen Seneden Beri Yaşamadığım Olay Kalmamıştı. Bir Yandan Sınavlara Hazırlanırken, Bir Yandan Ailem İle Uğraşıyordum Bu Çok Zordu Artık Dayanma Gücüm Bile Kalmamıştı. Etrafımda Kimse Yoktu, Beni Teselli Edicek 1 Kişi Bile Yoktu Ben Kendi Kendimin Dayanağı Olmuştum. Yaşadığım Olaylar Artık Psikolojimide Etkiliyordu Sınavlara Bile Doğru Düzgün Çalışamıyordum Herkes Diyordu Bu Yaşta Ne Stresi? Daha Sen Küçüksün? Bu Yaşta Ne Sıkıntın Olabilir Senin? Gibi Cümlelerle Karşılaşıyordum Haliyle Bunlarda Beni Yıpratıyordu. Bir Gün Okula Gitmiştim;

(8.sınıf)
Pazartesi Günü Sabah Herkes Okul Önünde Sırada Bekliyordu, Okula Yeni Gelmiştim. Okula Girdim Sıramın Nerede Olduğunu Bile Bilmiyordum. Sadece Sınıf Numaramı Söylemişlerdi Onca Kişinin Arasında Bulmam İmkansızdı. Etrafa Baktığımda Herkesin Yanında Ailesi Vardı Gayet Mutlu Güzel Konuşuyorlardı Bende Kıskanmıştım Çünkü Benim Yanımda Ailem Yoktu. Çok Üzülmüştüm Ama Bi Yandan Alışkındım Gelmiyeceğini Biliyordum. Orada Elinde Mikrofonla Duran Bir Hoca Gördüm Ve Hemen Yanına Konuştum..

-Merhaba Ben Emir Bir Soru Sorabilirmiyim?
-İsminiz Nedir?

-İsmim Ahmet.

-Bende Emir Memnun Oldum.

-Bende Memnun Oldum Emir.
- Ne İstiyorsun Bakalım?

-Ben Okula Yeni Başladım Ve Sıramı Bulamadım?
-Bana Yardımcı Olabilir Misiniz?

-Tabiki Olurum.
-Sınıf Numaran Nedir?

- 8/K

-Gel Bakalım Beni Takip Et.

-Geliyorum.

-Burası Senin Yerin Sakın Unutma Yerini Emircim.

-Tamam Öğretmenim Teşekkürler.

-Rica Ederim Görüşürüz.

-Görüşürüz.

Sırama Gelmiştim Herkes Çok Değişik Bakıyordu Bana Biraz Korkmuştum. Sonra Zaten Herkes Sıra Olduktan Sonra Direk Sınıflara Girdik. Sınıfa Girdikten Sonra Nereye Oturacağımı Bilmiyordum Ve Kimse Yanına Kabul Etmemişti En Arka Sırada Birisi Vardı Ve Bana El İşareti Yaptı Bende Yanına Gittim..

-Buraya Oturmak İster Misin? Diyerek Tebessüm Etti.

- Olur.  Demiştim Bende

Yanımdaki Çocukla Tanışmıştım..

-İsmin Ne?

-Emir Seninki?

-Burak Bende.

-Memnun Oldum Burak.

-Bende Memnun Oldum.

-Neden 8.Sınıfta Okul Değiştirdin Bu Senin İçin Zor Değilmiydi?

-Evet Ama Mecburdum Çünkü Eski Okulumun Orda Oturuyorduk. Ve Taşındık, Taşıdığımız Yerdede En Yakın Bu Okul Vardı O Yüzden...

-Peki Anladım Sana Yeni Yılda Başarılar Diliyorum.

-Teşekkürler.

Okuldaki Herkes Garip Bakmaya Devam Ediyordu Kafamı Kaldıramıyordum Utanıyordum Çünkü, Birisi Yanıma Gelir Ve Sen Neden Buraya Geldin Diyerek Kahkaha Atmaya başlar. Bende Sessizce Duruyordum Söylediği Cümleye Bile Yanıt Vermemiştim Çünkü Öğretmen Sınıfa Girmişti. Ve Bana Hâlâ Bakmaya Devam Ediyordu. Öğretmen Derse Girdiğinde İlk Gözüne Ben Çarparım Ve Benimle Tanışmak İster. Ayağa Kalkmamı Söyler Ve Bende Kalkarım. Soru Sorar;

Öğretmen; Hoşgeldin Sınıfımıza.

-Emir; Hoşbuldum Öğretmenim.

Öğretmen Tebessüm Eder Ve...
- İsmin Nedir? Diye Soru Sorar.

-Emir; Emir Diye Cevap Veririm.

Öğretmen; Hoşgeldin Emircim Neden Son Sınıfta Okul Değiştirme Kararı Aldın?

-Emir; Öyle Gerekti Öğretmenim.

Öğretmen; Sonra Anlatmak İstersen Dinlerim. Teneffüs'te Yanıma Bekliyorum  Der..

-Emir; Tamam Öğretmenim Gelirim.

Öğretmen; Oturabilirsin Diyerek Tebessüm Eder.

-Emir; Tebessüm Ederek Yerime Otururum.

Sonrasında Ders Bitmişti Zaten Zil Çalmıştı Herkes Koşa Koşa Bahçeye Gitmişti Yanımda Oturan Arkadaşım Burak Bana da Teklif Etmişti. Bende Kitap Okucam Diyerek Yanıt Veririm O'da Tamam Diyerek Dışarı Çıkar. Sınıfta Benimle Beraber 3 Kişi Kalmıştı Herkes Dışarı Çıkmıştı. Öğretmen Beni Çağırmıştı Ama Henüz Gitmemiştim Çekiniyodum Herşeyden. Ve Kitap Okumaya Devam Ederim.. Aradan Zaman Geçer Ders Sona Ermişti Herkes Çantasını Alıp Eve Gitmek İçin Çok Heyecanlanıyodu Ama Aksine Ben Çok Sevinmiyodum Çünkü Evdekilerin Bana Kızıcaklarını İşlerini Yapmazsam Bağıracaklarını Biliyordum. Ama Alışmıştım Ama Bi Yandan'da Zoruma Gidiyordu Herkesin Ailesi Çocuklarına İyi Davranırken, Neden Benimkiler Bana Kötü Davranıyo Diye Düşünmüyor Değilim. Herkes Gider Sınıfta Ben Kalırım Defterlerimi Kalemleri Toplayıp Çantama Katıp Gidicektim. Merdivenlerden Aşağıya İndim Okulun Bahçesine İnmiştim Ki Bide Ne Göreyim Arkadaşlarımın Hepsi Annesine Babasına Sarılarak Okulda Nasıl Vakit Geçirdiklerini Anlatıyorlardı. Kiminin Babası Bilgisayar Alacağını Söylüyodu Kimisi Telefon.. Ama Benim Bunlara Sahip Olamayacağım Düşüncesi Beni Üzüyodu Ama Tek Derdim Bu Değildi. Ailemin Bana İyi Davranmasını Bekliyordum En Çok. O'da İmkansızdı Çünkü Diğer Kardeşlerimi Daha Çok Seviyorlardı. Beni Hep Dışlıyolardı Çok Üzülüyordum. Yürümeye Başlar Eve Giderim Evde Yakındı Zaten 10 Dakika Yürüyordum Sadece. Ve Eve Gelmiştim Kapıdan İçeriye Giriyordum Ve Zile Bastım. Ayakkabılarımı Çıkardım Kapının Önünde Bekliyordum. Ve Kapıyı Babam Açmıştı Çantam Sırtımdaydı Çantamı Asılıp Beni Odaya Fırlatmıştı. Ne Olduğunu Anlamamıştım İlk Önce Ağlamak Üzereydim Ki Beni Susturdu.

Sus Diyorum Sana Anlamıyomusun Sen!

Hiçbirşey Demeden Yüzümü Kapatıp Yatağıma Yatmıştım Sonra Kapıyı Hızlı Örtüp Odadan Gitmişti. Sonra Ağlamaya Başlamıştım...

Ben Bunları Hak Edecek Ne Yaptım?
Diyerek Kendimi Sorguluyordum. Ama Onlara Hiçbir Zararım Bile Yoktu. Aksine Yardım Ediyordum Sürekli Ama Beni İstemiyorlardı. Sonra Bir Ses Gelir Ve Yatağımdan Hızlıca Kalkar Kapıyı Dinlerim. Annem Diyordu ki.

- Ona Yemek Falan Yok Bırak Aç Kalsın!
Diyordu Babama.

Kendimi Tutamayıp Ağlamıştım Yatağıma Koşup Keşke Dinlemeseydim...
Kimse Beni Anlamıyordu Dinlemiyordu Bile, Diğer Kardeşlerimin Her Dediği Oluyordu Ama Beni Dışlıyolardı Sürekli Bu Yaşta Bu Yorgunluk Bana Fazlaydı.
Ama Her Gece Sabr Edip Ellerimi Açıp Allaha Dua Ediyodum "Allahım Sen Benim Yanımda Ol, Sen Bana Yardımcı Ol Allahım Benim Dayanacak Gücüm Kalmadı" Diyerek Dua Etmiştim.. Sonra Yatağıma Geçip Hemen Battaniyemi Örtüp Ağlayarak Uyuya Kalmıştım...