Seçilmiş 12

Teslimiyet/3.Bölüm

Multimedia'da Leo!!! Votelemeyi unutmayın,lütfen :)

Casey,Angela

Başımdaki sızı ve göz kapaklarımın ardından bana ulaşan ışıkla yüzümü buruşturdum.Ellerimi oynatmaya çalışsamda sadece tekini haraket ettirebilmiştim.Diğerini kımıldatmam bile canımı yakıyordu.Gözlerimi sol elimle ovuştururken uyuşan bedenimi haraket ettirmeye çalışıyordum.

Hafifçe doğrulduğumda gözlerim bu kadar beyaz rengi kaldıramıyordu.Kaşlarımı çatarken bipliyen makineyle kulağım çınladı.Gözlerimi kapattım ve hafızamı yokladım.Ne olmuştu? Neden buradaydım? Burası neresiydi? Aklımda oluşan temel sorularla gülümsedim,demek ki hepsi bir rüyaymış.Yada kabus,evet evet kabus bu durum için daha uygundu.Parmağımdaki kıskaçlı aleti çıkartınca makinedeki bipleme sesi kesintisiz bir biçimde gelmeye başladım.Parmağım baskıdan uyuşmuş acıyordu.Kımıldatmak bile karıncalanmasına neden olurken ayaklarımı yataktan sarkıttım.

Sanırım en zoru iğneyi çıkartmaktı.Derin bir solukla birlikte nefesimi tuttum.İğneyi çekerken oluşan keskin acıyla gözlerim damlalarını akıtmak istiyordu.Kesik bir nefes alarak dudaklarımı dişledim.Yataktan kalkınca çıplak ayaklarım soğuk zemine değdi ve bende şok etkisi yarattı.Kaskatı bir halde titrerken etrafa bakınıp ayakkabılarımı aradım.Yatağın diğer tarafına dolanırken giderek -daha ne kadar mümkün olabilirse- üşüyordum.Soğuk benim için şuanki tek kavramdı,cahilliği saymazsak.

Tahmin ettiğim gibi yatağın diğer ucunda ayakkabılarımı bulmuştum.Yatağa oturup onları giyerken beynimin içinde çarklar dönüyordu.Sanki iflas etmiş bir fabrika gibi hissediyordum ve şuanki endişem kulaklarımdan dumanlar çıkmasıydı.Kapı açıldığında seri adımlarla yanıma geldi,içeri giren kişi.Kim olduğuna bakmadığım için kim olduğunu bilemiyordum.Kalın bir boğaz temizleme sesinin ardından konuştu;

"Taburcu işlemleriniz halledildi gidebilirsiniz" dedi ve sonra gitti.

Tamam,bu gerçekten garipti.Tahminimce bu adam bir doktordu.Ama beni bilgilendirmesi gibi şeyler gerekmiyormuydu? Dizilerde hep buna benzer şeyler olurdu.Aslında daha önce hastaneye gelmediğim için bu gibi durumları normal yollarla öğreniyordum,dizilerden.Doğrulduğumda başım döndü.Gözlerimi kapayıp adımımı attım ve kapıya ulaşana kadar bunu önemsemedim.İçimden çığlıklar atıyordum.Delirmiş gibi hissediyordum cahilliğin mutluluğu yoktu,benim için.Beynim sürekli sorguluyor neler oldu hakkında hatıra istiyordu ama tek hatırladığım aptal rüyamdı -yada kabus-.

Koridordan kafamı uzattığımda şaşırmıştım.Açıkcası hastaneleri böyle beklemiyordum.Tavandaki floresan çıkan aksak ışıklar bebek mavisi duvarlara ürkütücü bir hava katıyor cızırtı sesi sinirimi bozuyordu.Geniş koridorda arkalı önlü sandalyelerde birkaç insan uyuya kalmış veya oturuyordu. Koridorun sonunda kirli camlara sahip geniş bir akvaryum vardı.Yavaş adımlarımı dışarı saldığımda koridorun ucunda bir açıklık gördüm.Havadaki çürümüş yosun kokusu b vitamini kokusunu bastırıyor -bir blogda hastane kokusunun buharkaşmış b vitamini olduğunu okumuştum- ve ciğerlerimi infaz ediyordu.Birkaç adım atarken duvarlardaki garip resimler beni ürkütüyordu.Duvar köşelerinde oluşan örümcek ağları garipti.Hey burası hastane değil miydi? Kafam karışık bir biçimde koridorun sonundaki açıklığa ilerlerken uyuan bir adamın horlama sesiyle yerimden sıçrıyacaktım.Adamın bir boz ayı yediğine emindim!

Ürkekçe oraya döndüğümde arkamda keskin bir kıkırtı duyduğuma yemin edebilirdim ama o kadar silik ve kısaydı ki bunun biran hayal olduğunu düşünmeden edemedim.Arkama kısa bir bakış attığımda tek olduğumu görmek beni iyice korkutmuştu.Gerçekten deliriyor olabilir miydim acaba?Bu düşünce diğerlerinin arasına karışırken koridorun sonuna ulaşmıştım.Sağa dönerek yeni koridora girdiğimde bu koridorunda fazla bir farkı yoktu.Sadece biraz dar olduğu için sandelyeler duvara dayanmıştı ve burada akvaryum yoktu.Sandalyelerin arkasında kirlenmiş ve çatlamış camlar vardı.Bej kapıların kirlenmeden önce beyaz olduğuna yemin edebilirdim.Buruşturduğum suratımı düzeltmeye çalışırken önünden geçtiğim kapı açıldı ve içeriden çıkan adam yakalarıma yapıştı.