Roadtrip

2.

POV: Robbie

Na een lange tijd is het mijn beurt om te rijden. Ik heb eigenlijk nog nooit in zo'n grote 'auto' gereden, dus ik stress hem wel een beetje. Ik moet ook langs de McDrive, wat ik echt kut vind. Bestellen is niet echt mijn ding, ik haat socialiseren.

Met een langzaam tempo rijd ik naar de paal, waar ik moet zeggen wat ik wil bestellen. In mijn hoofd ga ik het gesprek dat ik moet voeren even na. Wat wil iedereen ook alweer? "Jongens, nog één keer. Wat willen jullie nou?" vraag ik voor de zoveelste keer. "Doen we zo wel, dan hoef je het niet te onthouden," zegt Koen. Ze snappen het niet, ik moet het weten. Wat nou als het helemaal fout gaat? Ik kijk naar Raoul, die naast me zit. Hij geeft me een knikje en ik wacht af tot ik kan bestellen.

"Goeie avond, mag ik uw bestelling?"

"Uh, hallo- goeie avond."
Ik begin met mijn eigen bestelling, want die weet ik tenminste wel. "Mag ik een chili chicken, 9 kipnuggets, een medium friet en water?" vraag ik.

"Ja, anders nog iets?"

Ik lach ongemakkelijk. "Ja, er komt nog heel veel." Ik draai me om naar Raoul. "Een salads, Big Mac en 9 kipnuggets," zegt hij zachtjes. Ik herhaal de bestelling bij de paal.

"Oké, verder?"

Ik draai me om naar Koen, want hij zit het dichtstbij. Hij denkt even na, waardoor ik een beetje ongeduldig word. "Een uh- medium friet, met een honey wrap en een vanille milkshake," zegt Koen. Ik herhaal de bestelling weer bij de paal.

"Staat erop."

Ik kijk Milo aan, die op zijn telefoon aan het scrollen is. "Milo," snauw ik. Hij kijkt op en grijnst. "Milkshake banaan, medium friet, Big Mac en 9 kipnuggets," zegt hij snel. Ik wil het doorgeven aan de paal, maar ze had het al gehoord, blijkbaar. Ik draai me weer terug en kijk Matthy aan. "Chili Chicken, MacFlurry Oreo, medium friet," zegt hij. Ik geef de allerlaatste bestelling door aan de paal.

"Was dat hem?"

"Ja, dat was hem," zeg ik snel. Ik haal de bankzitters pas tevoorschijn, terwijl we nog helemaal naar het volgende raam moeten rijden.

"Top, dan mogen jullie naar het volgende raam."

"Dankjewel," zeg ik, terwijl ik gas geef. Het is best rustig, dus we hoeven maar 2 minuten te wachten tot we bij het volgende raam staan. "Goeiedag," zegt iemand achter het raam. Het is een jonge gast met een bril. "Goeie avond," zeg ik met een glimlach. De jongen geeft 3 tasjes aan, die ik aan Raoul doorgeef. Dan houdt hij het pinautomaat voor mijn neus. Ik leg de bankzitters pas op het automaat en wacht tot de betaling goedgekeurd is. "Top, dankjewel," zegt de jongen achter het raam. "Fijne dag," zeg ik terug. Ik rijd weg, weer de snelweg op.

Na een paar minuten op de snelweg, krijg ik de tas op mijn schoot. Hoe moet ik gaan eten terwijl ik aan het rijden ben? Ik hou één hand aan het stuur en graai in de tas. Ik begin wel met de Chili Chicken, dan doe ik daarna wel de rest. Ik haal de burger met één hand uit de verpakking en neem een hapje. Dit is zo verdomd lekker. Met een volle mond maak ik een goedkeurend geluidje. "Mja, lekker," mompel ik. Raoul lacht en geeft de camera die hij vastheeft naar achter, waar de andere drie jongens aan het eten zijn. Ik hoor gelach en gepraat, terwijl ik me zwaar aan het focussen ben op de weg. Rijden met één hand aan het stuur en in de andere hand een hamburger is niet heel eenvoudig, namelijk.

We hebben afgesproken dat Matthy en Milo beginnen met rijden om 23:30, zodat de rest kan slapen. Hun rijbeurt eindigt om 08:00 's ochtends. Ze moeten dus beide 4 uur rijden, als ze dat goed met elkaar afstemmen. Op dit moment zit Raoul aan het stuur. Ik zit achterin, in mijn eentje. Matthy en Milo zijn aan het slapen, zodat ze over een uurtje fit aan het stuur zitten. Ik open een biertje en scroll door Instagram. Koen heeft een story gepost over Milo met een kip nugget. Ik neem een slokje van mijn biertje en zucht. Het is zo saai, in je eentje achterin. Toch heb ik er echt zin in, ook al moeten we morgen nog een hele dag rijden. We hebben ook nog niet een echte bestemming, dus dat moeten we ook nog uitzoeken. Het idee is dat we 14 uur gaan rijden, en waar we uitkomen boeken we een hotel of zo. Het is een vrij dom idee, maar ook wel weer avontuurlijk. Als we niks kunnen boeken, rijden we gewoon weer terug.

Ik leg mijn telefoon plat op tafel en loop naar de 'badkamer', een wasbak in de kamer met één bed. Ik hoef toch niet meer te rijden, dus waarom zou ik niet alvast gaan slapen? Ik pak mijn toilettas en haal mijn tandenborstel eruit. Ik ben verdomd moe. Een hele dag in de auto is slopend, ook al doe je helemaal niks. Ik poets mijn tanden en spoel mijn mond, waarna ik even naar de twee jongens voorin strompel. "Jongens, ik ga alvast pitten," zeg ik zachtjes, zodat ik Matthy en Milo niet wakker maak. De slaap hebben ze echt nodig, anders kan het fout gaan achter het stuur. Koen schrikt op en kijkt me aan. "Oh- ja, is goed," zegt hij. "Tot morgen," fluistert Raoul. "Slaap lekker," zeg ik terug. Ik loop naar mijn kamer en ga onder de dekens liggen. Het is een ziek klein bed. Het tweepersoonsbed is net perfect voor één persoon, dus het is niet heel luxe in deze caravan. Ik zucht, leg mijn telefoon aan de lader en sluit mijn ogen.

968 woorden

————
Tweede hoofdstuk :)
Ik moet echt wat meer motivatie gaan krijgen, want anders moet ik jullie ziek lang laten wachten op hoofdstukken. Ik hoop dat ik binnen 1/2 dagen het volgende hoofdstuk online kan zetten!
Tot het volgende hoofdstuk <3