More Than Myself | DOHWAN ✓

Part -3- Bankta ki hüzün

Junghwana süpriz yapmak için onu bir parka buluşmaya çağırmıştım ve geleceğini söylediği için çok heyecanlıydım. Her şeyimi yaptıktsn sonra hazırlanmaya başladım çok bir özenmek istemedim ama bir yandanda güzel olmak istiyordum rahat bir şeyler seçmeye özen gösterdim yıkanmış ıslak saçlarımı da kuruttuktan sonra kapıyı yavaşça kapattarak çıktım.

Nerdeyse gelmiş olmam gerekirdi ama trafik yoğun olduğundan dolayı biraz gecikeceğimi düşünürken birine çarpmıştım kolum çarpmanın etkisiyle acısada iyi olmuş tu yoksa biraz daha gecikecektim. Kendime geldikten sonra dolmuştan inip hızlı adımlarla yürümeye başladım parka geldiğimde göz gezdirerek junghwan gelmiş mi diye bakıyordum

- Daha gelmemiş anlaşılan, neyse şu ağacın altı güzel gibi görünüyor

-Ahhh hava tahminlerine baksaydım keşke çok kapalı görünüyor

Hava tahminlerine bakmdığım için biraz üzüntü duyuyordum umarım junghwan geldiğinde yağmur yağmaya başlamaz yağsa da zaten mecbur bir kafeye gideriz orda da kutlayabilirim.

-1 saat oldu sanırım işi çıktı biraz daha bekletebilrim

-Şimdiden 2.30 saat geçmiş belki trafiktedir

-3 saat olmuş ama biraz daha bekleyebilirim

Ben bekledikçe hava daha çok kapanıyor ve en son yağmur damlalarını saçlarımda hissettmeye başladım.

-Junghwan nerdesin

Kendi kendime bir şeyler söylendikten sonra yağmur daha da hızlandı artık tüm bedenimle hissediyordum. Yanaklarımdan küçük küçük göz yaşlarım akıp gidiyordu ama ben hala belki junghwan benim yanıma gelecektir illaki beni bulacak sonra kafeye ya da evime gidip üstümü değiştirip kafeye gidicez diye inanıyordum.

Gülümseyerek;

-Telefonumda kapalı

Artık daha da fazla ağlıyordum tutamıyordum. Banktan kalktım ve yavaş yavaş yürümeye başladım. Eve geldiğimde her tarafım ıslaktı üstümü çıkardım ve olduğum gibi duşa girdim

Dayanamıyordum ben onu o kadar çok severken onun beni göremiyecek kadar işinin olduğunu çok zoruma gidiyordu

Duştan çıkmış hafif titreme ile telefonumu şarja koydum ve üstüme hafif şeyler giydikten sonra uyudum.

-Telefonum çalıyor ahhh kalkacak gücüm yok

Telefonum çalıyordu ama açmak için güç bile harcayamıyordum kalkmak en zor işmiş gibi geliyordu. Gözlerimi yavaşça kapattım ardından çok geçmeden uyudum.

Kalktığımda aç hissediyordum ama o na bile halim yoktu. Telefonumu açıp baktığım da çok net göremesemde junghwanın adı yazıyordu altında kendi arkadaşlarımın isimleri geliyordu junghwanın bu kadar beni önemsemesi cidden zoruma gidiyordu sadece telefon ile iletişime geçmeye çalışmıştı bense yağmurun altına da onu 3 saat beklemiştim. Bu çok acıttmıştı ikimiz birbirimize çok farklı gözler ile bakıyorduk. Ben ona sevgi gözünden bakıyordum oysa bana sadece arkadaş gözüyle bakıyordu