Kimsenin telefonunu açmıyordum atılan mesajlara bile göz ucuyla bakmıyordum. Kimsenin bana ulaşmasını istemiyordum sadece kendi başıma bu günlerimi atlatmak istiyordum olursa sadece ailemin telefonunu açacaktım ama beni o evden gittiğimden beri düşündüklerini sanmıyordum. Junghwan dan artık nefret ediyordum yüzünü dahi görmek sesini duymak istemiyordum ama bir taraf yani ona sevgi besleyen tarafım telefonlarını açmak onu görmek istiyordu.
-Ve işte yine arıyor hah birde niye mesajlarıma bakmıyorsun diyor
Onu özlemek onun için endişelenmek onu düşünmek falan istemiyorum sadece sadece benim olmasını istiyordum
Ateşimin yükseldiğini hissediyordum ama doktorada gitmek istemiyordum ama her şeye rağmen sağlığım önemliydi bu yüzden doktora gitmek için hazırlanmam gerekiyordu
Her yağmur yağdığında onu düşünüyordum daha 2 gün olmasına rağmen artık yanlızlığa katlanamıyordum hastaneye gittiğimde sıra olduğu için bekliyordum ama bir yandan çok istemsizce içimden ofluyordum
Yarım saat geçmiş ve yanımda ki koltuğa biri oturmuştu çok dikkat etmemiştim düşüncelerim ile zaten çok meşguldüm ama sonra beni birinin dürtüğünü fark ettim
-İyimisiniz o günden sonra yağmurun altında o kadar çok beklemiştiniz ki artık endişelenmeye başlamıştım
-Ahh çıkartamadım siz kimsiniz
-Pardon kendimi tanıtmadan hemen konuya daldım , özür dilerim rahatsız olabileceğinizi düşünemedim
-Özür dilemenize gerek yok bay
-Lee Ji han
-Ohh, nerde karşılaştık tam olarak
-Aslında otobüste bana çarpan kişiydiniz
-Ah özür dilerim o gün için
-Endişelendiğim için sizin arkanızdan geldim ama 3 saat tek başınıza bankta oturup ağlayınca üzgün hissetim bu yüzden teselli etmek istesemde bunun garip olacağını düşündüm
-Endişelenmenize gerek yo-
-Bay Kim Doyoung sıranız geldi
-Neyse sonrada konuşabiliriz Bay Doyoung
-Teşekkür ederim konuşmanız için Bay Jihan
Bu neydi şimdi bir anda çıkıp geldi ama sevimliydi biraz ona telefon numaramı verseydim keşke
HASTANE ÇIKIŞI
Üşütmüştüm ama çok endişeleneceğim bir şey değildi
-Hey Doyoung
Yine oydu aslında onu gördüğüm için sevinmiştim
-Merhaba
-Sana telefon numaramı vermeyi unutmuşum rahatsız olmazsınız değil mi
-Ah hayır şimdi benim de aklıma gelmişti
-Kaydediyorum o zaman *********
-Yorgun gibisiniz eve kadar bırakmamı istermisiz
-Şey olur teşekkürler
-Tamam o zaman arabam şurda
ŞİMDİ OKUDUĞUN
More Than Myself | DOHWAN ✓
Fanfiction-Onun için her şeyi yaparım -O kim? -Sensin Tamamlandı ✓