Strong Girl~ARA VERİLDİ

"Bencilin tekisin"

Barandan;

Sabah uyandığımda gözlerim doluydu yine..... çünkü yine onsuz bir sabaha uyanmıştım

Kerem'e baktım uyuyordu başımın dibinde

Hemen ayağa kalktım ve Kerem'in cebinden telefonunu çıkarıp oradan çıktım

Dışarıdayken ilk işim Ayşe'yi aramak oldu

-Alo,ayşe

-Efendim?

-Çabuk,buraya gel

3 saat sonra;

Ayşe'ye durumu anlatmıştım,Dilan bir yerlerde nefes alıyordu,bunu hissediyordum...

-Ayşe

-Baran ben gelmeyeceğim,sen git onu görmek istemiyorum!

-Onun senden başka arkadaşı yok mu?

-Yok,o herkese kalbinin buzdan olduğunu hissettirdi,o yüzden kimse yok çevresinde...kimse,sende git,bırak onu çünkü haketmiyor bunları o!

-Beni dinle,onun hakkında böyle konuşma o...

-O kız aptalın teki,salak gibi yumruklarıyla birlikte kendine zarar veriyor sadece,bunu da güçlülük sanıyor,dedesini kaybettiği için saçma sapan triplere.....

-Sen nasıl böyle şeyler söylersin!

-Baran ben aslında böyle söylemek istememişti...

-Kes sesini!

-Dila..

-Sakın bi daha onun adını ağzına alma!

-Özür dilerim ben öyle söylemek istememiştim...

Ayşe'yi dinlemeden hemen Kerem'le birlikte Dilan'ın yerini tespit ettik

Dilan bi yoldaydı

Evet,yolun ortasında duruyordu

Hemen arabamla birlikte oraya vardığımda gördüğüm şey karşısında şok oldum

_______________

Dilandan;

Hemen oradan çıktım,daha doğrusu kaçtım....

Yolun ortasında otostop çekmeye çalıştım

Bi araba durdu

Hemen konuştum

-Telefonunuzu alabilir miyim? Lütfen?

-Peki,gelin şöyle yolun ortasında duruyorsunuz

-Ben....onu özledim çok.....

-Kimi?

-Baran'ı.....

-Anlamadım o kim?

-Siz boşverin.... telefonunuzu bana verin sadece

Adam telefonunu verdi ama yoldan bi araba hızla geçti hemen köşeye doğru eğildim ama arabanın köşesi göğsüme hafif bir baskı uygulamıştı,acıyla göğsümü tuttum, yanımdaki adamda hemen kolumu tutup beni kaldırdı ve göğsüme dokundu hemen geri çekildim

-Sen naptığını sanıyorsun?!

-Ben özür dilerim....