KATİL KİM?

KAN

Benim korkudan tekrar gözlerim dolmuştu. Hepimiz oraya baktığımızda sadece kan vardı kız yoktu.

"Ben korkuyorum." dedim.

"Tamam korkma. Kamp alanına geri dönelim." dedi Arda.

Yürümeye başladık. Her adım attığımda korkum çoğalıyordu. O kızı kim götürmüş olabilirdi ki? En önemlisi katil kimdi?

"Katil kimse kesin okuldandır." dedi Barış.

"Evet. Ya bizi de öldürürse?" dedim korkuyla.

"Barış sus kızı korkutuyorsun." dedi Deniz onu dürterek. Sonra bana döndü. "Yok okuldan değildir."

"Kim o zaman? Ormanda bizden başka kimse yok." dedi Yagız.

"Haklısın. Ama bizden biri olduğunu düşünmüyorum." dedi Deniz.

"Korkudan uyuyamam." dedim.

"Birimiz yanında kalırız." dedi Barış.

Kafamı salladım.

Sonunda kamp alanına vardığımızda minderlere oturduk. Çok yorulmuştum ya.

"Bana bakın sakın ağzınızdan falan kaçırmayın." dedi Efe.

"Tamam." dedik hepimiz aynı anda.

Telefonuma mesaj geldi.

Anonim: Neredesin?

Ben: Kamp alanında.

Anonim: Oh iyi.

Ben: Ne oldu?

Anonim: Bir şey olmadı.

Ben: Peki.

Mesajı yazdıktan sonra ekrani kapattım ve hırkama daha çok sarıldım.

"Acaba kim?" dedi Yagız.

"Bilmiyorum. Sence şu olabilir mi?" dedim serseri gibi duran çocuğu göstererek.

"Sanmıyorum. O çocuk çok korkak." dedi.

"Şişt." dedi Deniz. "Milleti incelemeyin çok belli ediyorsunuz."

"Tamam." dedim ve etrafıma bakmaya devam ettim.

Bir süre sonra bir çocuğun gözleriyle karşılaştım. Kaşlarını çatmıştı. Acaba o muydu?

"Ne bakıyorsun be?" diye bağırdım dayanamayarak. Herkes bana bakmaya başladı.

"Ne diyorsun sen kızım?" diyerek o da bağırdı. "Şş sesini yükseltme lan." dedi Arda.

"Çocuklar sakin olun." dedi Mahir hoca.

Gözlerimi devirerek önüme döndüm. Ayağa kalktım. "Nereye?" diye sordu Efe.

"Su içmeye." dedim ve çadırıma girdim.

Kıyafetlerimi değiştirdim. Üzerime kalın siyah sweetimi giyindim. Suyumu içerek çadırdan çıktım. Eski yerime oturdum.

Yemek yiyorlardı. Hemde tavuk. Ay en sevdiğim yemek. Hızla yemeye başladım.

"Yavaş yavaş." dedi Deniz.

"Ya acıkmışım alla alla." dedim ve yemeye devam ettim.

Bir süre sonra yemeğim bitti. Herkesin tabağı hala doluydu. Ofladım.

"Bitti." dedim çocuk gibi.

Deniz,Barış ve Arda pilavlarından ve tavuklarından biraz benim tabağıma koyunca heyecanla yemeye başladım. Onlarda bana gülmeye başladılar.

Yemekler bitince herkes bir yere dağıldı. Biz de ateşin etrafında oturmuştuk.

Anonim: Ne yedin yemekte?

Ben: Tavuk pilav.

Anonim: Hm güzelmiş.

Ben: Ne yapıyorsun?

Anonim: Arkadaşlarla takılıyoruz.

Ben: İyiymiş.

"Kiminle konuşuyorsun sen?" dedi Efe.

"Sana ne?" dedim dil çıkartarak.

"Keşke seni ormanda bıraksaydık."

"Alla alla asıl sen kalsaydın be." dedim.

"Tamam kavga etmeyin." dedi Deniz.

"Naz." dedi uyarıcı bir şekilde Arda.

"O başlatıyor ama." dedim.

"Of." dedim. "Kim yanımda kalacak?"

"Ben kalırım." dedi Arda.

Arda'ya cevap vermeden sadece karşıya odaklandım. Onlar bana seslendiler ama korkudan cevap vermedim. Onlarda benim baktığım tarafa bakmaya başladılar.

Bir çocuğun ellerinde ve tişörtünde kan vardı. Katil o olabilirdi.