Partner Ship // Minsung

⁹°

Yazar

Seungmin hâlâ aşırı kötüydü. Ama ağlaması biraz da olsa dinmişti.

"Anlatabilecek misin?"

"E-Evet... B-Ben, Chan ile evdeydim. B-Bu gün kendimize i-izin vermiştik... M-Markete gideceğimi söyledim, v-ve evden çıktım."

Anlatmak zor geldiği için bir kez daha derin nefesler aldı.

"Y-Yolda magazine y-yakalandım. Ama b-beni gören bazı k-kişiler dibime g-girip bana d-dokundu.. Her yerime dokundular Jisung! İ-İğrençti..."

"O orospu çocuklarını var ya!"

Jisung, Hyunjin'e sinirle bakıp Seungmin'e döndü.

"Chan'ı arama mı ister misin? Belki o seni rahatla-"

"H-Hayır! Onun k-karşısına çıkamam... H-Herkes dokundu bana... Kimseyi görmek istemiyorum!"

Eliyle yüzünü kapatıp tekrar ağlamaya başladı.

O sırada Jisung, telefonunun çaldığını duydu. Cebinden telefonunu çıkarıp ekrana baktı. Minho arıyordu.

"Minho şu an müsait de-"

"Seungmin sizinle mi? Chan soruyor. Markete gidicem diyip gelmemiş. Umarım sizinledir yoksa Chan her an evimizde endişe duygusundan kalp krizi geçirebilir."

"Bizimle, bir dakika."

Jisung, mikrofonu elimle kapattı.

"Anlatmamı ister misin?"

"Chan'a s-söylemesin... Endişelensin istemiyoru-um... Sadece iyi o-olduğumu bilsin.."

Jisung onu onaylayıp tekrar telefonu kulağına götürdü.

"Markete giderken magazincilere yakalanmış, ancak herkesin arasında taciz edilmiş. Hiç iyi değil, nerdeyse bir saattir ağlıyor. Chan'ın bilmesini istemiyor. Sadece ona sevgilisinin iyi olduğunu söyle."

"Ah, pekala.. Chan her an orayı basabilir haberiniz olsun. Görüşürüz."

Minho telefonu kapatıp Chan'a döndü.

"Seungmin markete giderken bir olay yaşamış ama sana söylememi istemedi. Jisung'un dediğine göre nerdeyse bir saattir ağlıyormuş ve hiç iyi değilmiş. Sanırım şirkette şu an."

Chan ayaklanıp kapıya doğru yürüdü.

"Şirkete gidiyoruz!"

Minho onu ikiletmeden ayağa kalktı ve evden çıktılar.

.

.

.

"Seungmin daha fazla ağlama lütfen, güzel gözlerine yazık!"

Uzun süredir Jisung ve Hyunjin Seungmin'i sakinleştirmeye çalışıyordu ama nafile. Deli gibi ağlıyordu Seungmin.

O sırada bir ses duyuldu. Chan'ın sesi, koridordan geliyordu.

"Seungmin! Seungmin!"

"Gelmesin! Lütfen, onu benden uzak tutun! Şu perdeyide kapatın. İğrencim, görmesin beni!"

Daha çok ağlamaması için Hyunjin perdeleri kapattı. Jisung ise koridora çıkıp odasının kapısını kapattı.

"Jisung! Seungmin nerde? O iyi mi!?"

"Chan, ilk önce bi sakin ol. Seungmin içeride, hâlâ ağlıyor ama yinede iyi. Ayrıca, kimseyi görmek istemiyor. Girmesen sanki bir tık daha iy-"

"Çekil şurdan!"