Hyunjin'le oturmuş kahve içiyorduk ki telefon konuşmam bitene kadar.
"H-hyunjin"
"Ne oldu bebeğim?"
"Minho.."
"Ne oldu Minho'ya barıştılar bugün kutlama falan mı varmış biliyor musun hâlâ nefret ediyorum Jisung'tan"
"Minho intihar etmiş"
"NE!"
"HEPSİ JİSUG YÜZÜNDEN NEDEN TANIŞTIK Kİ O APTALLA"
"Hyunjin sakin ol onun bir suçu yok ikisininde suçu yok"elimi onun elinin üzerine koydum ama elini çekip bağırarak ayağa kalktı.
"O JİSUNG HAYSİYETSİZİ YAPTIĞININ BEDELİNİ ÖDEYECEK YA O KİM Kİ BENİM EN YAKIN ARKADAŞIMIN ÖLMESİNİ SAĞLIYOR"
"HYUNJİN SAKİN OL DEDİM"
"SAKIN OLAYIM HA? JEONGİN KES SESİNİ NERDEYMİŞ MİNHO ARA SOR"
"kes sesini öyle mi?"
"ÖYLE HADİ ARASANA" Jisung'un numarasını bir kağıda yazıp üzerine fırlattım.
"BEN GİDİYORUM SENİ İYİ BİRİ SANDIĞIM İÇİN DE KENDİMDEN ÖZÜR DİLİYORUM JİSUNG HYUNG'UN DEDİĞİNİ DİNLEYİP SENLE BARIŞTIĞIM İÇİN ONDAN DA ÖZÜR DİLİYORUM MUTLULUKLAR SANA"
"JEONGİN DUR!" arkamı döndüm ve ona doğru yürüdüm.
"Durayım ha? Ben sana dur dediğimde sen ne yaptın? Sence şu an mutlular mı? Jisung hyungun sevdiği adam ölüyor ve sen hala ona hakaretler savuruyorsun?"
"Ben şimdi Jisung hyungun yanına destek vermeye gidicem sen de sinir problemlerini hallet Hyunjin çünkü hem kendine hem ilişkimize hem de arkadaşlarına zarar veriyorsun"
"J-jeongin gitme"
"Üzgünüm senin dediğin gibi ben sesimi kesip arkadaşıma destek vericem :)" şu an böyle konuşuyorsam pişman olucağını bildiğim için.
"Jeongin lütfen söz halledecek özür dilerim.. seni kaybetmekten korkuyorum"
"Halletsen iyi edersin ben gidiyorum en azından bir süre konuşmayalım"
"Peki sen nasıl istersen"
Hızla arabama binip Minho hyungun evine gittim. Sakin kalmaya çalışıyordum ama ya öldüyse? Çok korkuyorum ama Minho hyung dayanıklıdır ölmez. Bir süre sonra geldiğimi fark ettim kapı açıktı içeri girdiğimde Minho hyung'un başında dikilmiş ağlayan bir Jisung hyung vardı.
JİSUNG
Bağırıyordum Yeonjun beni sakinleştirmeye çalışıyordu ama işe yaramıyordu. Ya ölürse? Hayır hayır beni bu kadar kolay bırakmaz. Ağlamaya devam ederken konsolun üzerindeki kağıt dikkatimi çekti. Alıp okumaya başladım.
Minho'dansevdiklerine..
Jisung'um senden özür dilerim mutlu olmamıza izin vermediğim için özür dilerim. O gün işten izin aldığım için özür dilerim. Beni affedersin değil mi minik kuşum..?
Hyunjin lütfen Jisung'a kızma senden tek isteğim bu yaparsın değil mi?
Jeongin lütfen Jisung'un kendisini hırpalamasına izin verme o kırılgan biri ;)
Felix Changbin'le mutlu ol çok iyi bir çift olacaksınız size güveniyorum..
(notbiter)
"Üzgünüm Minhom senin kıskançlığının fazla olduğunu bilip gittiğim için üzgünüm. Sana aldığın her nefesi zehir ettiğim için üzgünüm. Ölmeyeceksin değil mi? Sevgilim kalk hadi bak üzülüyorum hadi nolur. NOLUR NOLUR NOLUR!"
Arkamdan biri bana sarıldı hemen kendimi çektim "dokunma lütfen Minho kalkana kadar birşey istemiyorum"
Ambulans gelmişti Minho'yu götürüyordu, iyileşiceksin değil mi Gün Işığım..
Jeongin beni sakinleştirmeye çalışıyordu ama nafile..
Yeonjun beni kaldırdı ve arabaya getirdi ve konuştu "hastaneye gideceğiz sakin ol iyileşecek Ji"
Jeongin kendi arabasını orda bırakıp bizim arabaya bindi onun omzuna yaslanmış ağlıyordum. Nefes alamıyordum gözlerim elime kaydı elimde Minho'nun kanı vardı. Bu daha çok ağlamamı sağlamıştı.
Gelmiştik hemen içeri koştum. Keşke onu üzmek yerine kendimi üzseydim. Gözlerine yummadan önce tek dediği şey bile kalbimi o kadar acıtmıştı ölmek istemiştim. Keşke o gün onların yanına gitmeseydim. Hiç Minho'ya aşık olmasaydım o zaman belki yaşıyor oldurdu ha?
Aldığı nefesleri benim yüzümden zehir oldu. Evet hayatına girmemeliydim. Bir anda konuş Yeonjun'a sarıldım. "Yeonjun onla hiç tanışmamalıydım benim yüzümden acı çekiyor gözlerimin içine baktı yummadan önce öyle bir güldü ki nefes alamadım"
"Bazen diyorum ki neden tekrar geldim eğer benim yüzümden ölürse ne yaparım?"
"Güzelim sakin ol ölmeyecek bak söz veriyorum"
Arkadan biri bağırma sesi geldi. Bu ses Hyunjin'indi. Hyunjin beni Yeonjun'dan uzaklaştırıp tokat attı. Öyle güçlü vurmuştu ki yere düşmüştüm. Tekrar konuştu
"Her şey senin yüzünden aptal!"
Yeonjun onu ittirip beni kaldırdı o kadar sessiz ağlıyordum ki kalbim ağrıyordu. Ama haklıydı her şey benim yüzümden. Jeongin bağırdı
"SEN NE YAPTIĞINI SANIYORSUN SANA NE DEDİM SİNİR PROBLEMLERİNİ HALLET BÖYLE GİDERSE HERKESİ KAYBEDECEKSİN SENDEN BÖYLE YAPINCA İĞRENİYORUM!"
"Jeongin hastanedeyiz problem değil o da haklı sizle tanışmasaydım sonradan aranıza katılmasam bunlar olmazdı özür dilerim"
"HYUNG SAÇMALAMA SANA NELER DEDİ SEN DE BİZİM ARKADAŞIMIZSIN"
"problem değil zaten içim yanıyor lütfen ilişkinizi benim gibi biri için bozmayın ben bir yere gidicem"
Ayağa kalktım uzaklara gitmek istiyordum kimsenin beni yargılayamayacağı başka insanlarla tanışıp onlara zarar gelsin istemiyordum. Yeonjun kolumu tuttu konuştu "sana ihtiyacı var Sung gidersen daha fazla zarar verirsin"
"Ama benim yüzümden ölebilir Yeon"
"Sung senin gitmenden fazla yakmamıştır canını seni çok seviyor son sözleri bile senle alakalıydı seni seviyor senden ilgi bekliyor gitmeni değil emin ol"
"Öyle mi dersin?" Sıcak gülümsemesini sundu be konuştu
