ისევ შევხვდებით🔞

VII

ჯონქუქმა სოფია ატრაქციონების პარკში წაიყვანა.
-ცოტახანი გავერთოთ. ღიმილით მიუგო ჯონქუქმა.
-ის დღეები გამახსენდა მამაჩემს მოვყავდი ხოლმე აქ ხასიათზე რომ არ ვიყავი.
-დიდი ხანია აქ არ ყოფილხარ?
-არა რაც გარდაიცვალა იმის მერე არა.

შევიდნენ პარკში და მაღაზიისკენ გაემართნენ პირველი.

-აი ეს იყიდე. ბაჭიის ყურები გაუკეთა ჯონქუქს.
-ზოდა აი ეს დათუნიის ყურები კიდე შენ.
-დათუნიის?
-ხო გიხდება.

კარგად გაერთნენ, სოფიას ამდენი წლებია არ უხალისია, პატარა ბავშვს გავდა.  მალევე საშიში ოთახისკენ წავიდნენ.
-არ მინდა
-რა იყო ქალბატონ სოფიას რამესი ეშინია?
-არაფრისაც არ მეშინია.
-ხოდა წავიდეთ.

შევიდნენ თავიდან არაფერი უემოციოდ იჯდა სოფია მაგრამ იქიდან გამოსულებს ჯონუქი სოფიას აკვროდა.

-მე არა მარა მგონი ვიღაცას გაეპარაა. დაცინვით მიუგო სოფიამ
-მე? არა ამხელა კაცი ვარ არ შემშინებია.
-მაშინ მომშორდი.
-უჟმური.
-გავიგე.
-ვიცი.

-წამო ეხლა ტირი ვისროლოთ.
-იცი სროლა? სიცილით ეუბნებოდა სოფია ჯონუქს და ჯონქუქის გაბრაზებულ სახეზე უფრო ეცინებოდა.
-არ დაგავიწყდეს შენი უფროსი ვარ.
-ოჰ ბოდიშით ბატონო ჯეონ. კვლავ გაეცინა სოფიას ახლა ჯონქუქიც აჰყვა.

ერთი ისროლა სოფიამ მეორე და პატარა დათუნია მოიგო.

-ახლა ჩემი ჯერია. წინ გაიჭრა ჯონქუქი თითქოს რინგზე უშვებდნენო ისე ხურდებოდა სასროლად.

ერთი მეორეს მიყოლებით ყველა ბუშტი გახეთქა და საკმაოდ დიდი ბაჭია მოიგო.

-აჰა ეს შენ. ჯონქუქმა ბაჭია სოფიას გაუწოდა.
-მაშინ ეს დათუნია შენი იყოს.
- როცა დავხედავ გამახსენდები ხოლმე. უღიმოდა სოფიას.
-აი ამ ბაჭიას კი ქუქის დავარქმევ მას გავხარ ღიმილისას.

ჯონქუქს ესიამოვნა სოფიას სიტყვები და კიდევ უფრო გაიკრიჭა.

მალევე მოსაღამოვდა პარკში ნაყინების ჭამის შემდეგ ჯონქუქმა სახლამდე მიაცილა სოფია.

-მადლობა ჯონქუქ მოყვანისთვის და დღევანდელი დღისთვის.
-პირიქით ძალიან გავერთე კიდევ გავიმეორებდი.

მათ შორის იგრძნობოდა რაღაც რაც ვერცერთს გაერკვია მაგრამ მოსწონდათ ეს რაღაც.

_______________________
როგორია??? 🤭🤭  იმედია ძაან მოსაწყწნი ავტორი არ ვარ იმედია ასევე გავითვალისწინებ ფიკთან დაკავშირებით თქვენ რჩევებსაც♡♡☆