Game On

Chapter 13: Talk

***

Habang nakahiga ako sa kama kasama si Nick, nararamdaman ko ang kakulangan ng tulog na nagpapabigat sa aking mga mata, ngunit patuloy kong nilalabanan ito at medyo nagtagumpay na hindi makatulog. Dalawang oras na kami sa kwarto, at ang 'American horror story' ay nagsimulang magsawa sa akin. Not that I liked it in the first place, at lalong hindi kapag may nangyaring kakila-kilabot sa screen at tumatalon ang buong katawan ko sa gulat at takot, dahilan para matawa si Nick sa kalokohan ko.

Buti na lang at wala siyang ibang ginawa kundi ang panunuya at hilahin ang braso ko na nakaposas sa kanya, para lang inisin ako.

Habang lumilipad ang ideyang iyon sa aking isipan, nararamdaman ko ang aking tagiliran na sinundot at ako ay namimilipit, ngunit ang sundot ay patuloy habang ang mga daliri ni Nick ay sumasayaw sa aking tiyan, kinikiliti ako.

Napasigaw ako sa tape na nasa harap ng aking bibig, at si Nick ay tumawa ngunit hindi tumitigil sa pagkiliti sa akin. Sinipa ko gamit ang aking mga paa, sinusubukang hampasin siya, ngunit pagkatapos ay sumaklang siya sa ibabaw ko.

Nagsisimulang mamuo ang mga luha sa aking mga mata, hindi sa sakit, ngunit dahil sa kung gaano ako pinipilit na huwag tumawa. For the record, nabigo ako. Mahirap.

Nang sa wakas ay nagpasya si Nick na humiwalay, sa palagay ko ay nasa linya ako ng pag-black out dahil sa kakulangan ng oxygen. Bigla kong napagtanto na ang kiliti ay parang torture, kung ikaw ang nasa posisyon ko. Ang pinaka gusto ko sa lahat ay ang makaalis dito, at ang pinaka ayaw ko ay ang matali, hindi magawa, malapit kay Nick at kinikiliti. I think I start to prefer being beat in front of this, atleast hindi ako ngingiti nun.

Sumigaw ako para umalis si Nick sa akin, dahil nakaupo pa rin siya sa ibabaw ko, ngunit ang tanging lumabas ay isang muffled sound at Nick tilts his head and looks at me.

"You said something?"

Muli, isang muffled na tunog ang tanging lumalabas, ngunit sa pagkakataong ito ito ay marahil para sa pinakamahusay na may pag-iisip tungkol sa mahabang listahan ng mga manunumpa na salita na aking nakalinya.

Ah", Nick exclaims as if he suddenly understands, "You want me to kiss you!"

Nanlaki ang mga mata ko at paulit-ulit akong umiling habang papalapit si Nick.

Dahil naka-tape ang bibig ko, na talagang ikinatutuwa ko sa sandaling ito, hinalikan niya ang ilong ko at sinimulang halikan ang eskultura ng panga ko.

Nakakagulat na lang, tumalikod siya habang gumagawa ako ng whispering sound at nakahinga na sana ako sa bibig ko kung kaya ko.

"Now", he speaks, "This isn't really a punishment, nothing compared to what it will be later on if you disobey, and I really hope you get it now. You're here, you're mine and you're not going anywhere. This special punishment, if you even can call it that, is just a one time only. Now, I will remove the tape from your mouth if you promise to talk to me? Okay?" His dark eyes are looking at me with an almost pleading expression, and I nod my head in response.

Inabot niya ang kanyang kamay, ang isa na hindi nakaposas sa akin, at mahigpit na hinawakan ang isa sa mga sulok ng tape. Ang sumunod na galaw ay napasigaw ako sa sakit. Mabilis niyang pinunit ito nang walang awa, at awtomatiko kong inabot ang aking mga kamay patungo sa aking mukha at nakita ko silang hinihila pabalik.

"Son of a--", I yell but he cuts me off with a warning tone.

"Language!"

With that word, I shut my mouth at sinandal ang ulo ko sa unan sa likod ko.

"Will you please get off me?" I asked as I try my best to keep the poot, disgust and fear out of my voice.

Tila pinag-isipan ito ni Nick ng ilang segundo hanggang sa tuluyan na siyang bumigay sa akin at sa halip ay tumabi sa akin.

"Now, talk. " utos niya at nakasimangot ako habang nakatingin sa kisame.

"Tungkol Saan?" Mula sa gilid ng aking mga mata ay kitang kita ko ang pagkiling niya sa aking direksyon at umiwas ako ng tingin habang sinasalubong ko ang kanyang tingin.

"About you." He says."Let's start easy, I just want to get to know you better. Like, what's your favourite activities? What music do you like? What food you--"

"I get it." Bumuntong-hininga ako bago siya magkaroon ng pagkakataong matapos.

"So?", tanong niya at napalingon ako sa kanya, sinalubong ang umaasam niyang mga mata. Bumuntong-hininga ako at huminga ng malalim, ngayon kapag kaya ko na, at pagkatapos ay magsalita nang may pagkabalisa sa aking boses.

"Uhm... drawing?" Hindi ko sinasadyang magmukhang isang tanong, ngunit ito ay lumabas na parang isa pa rin.

"Nothing else?"

I shrug. "Listen to music and hanging out with my friends I guess, but it's not like I am able to do that anymore."

"You can still listen to music", Nick smiles and I stop myself from rolling my eyes.

"Yeah, but right now I would prefer the other one."

Naramdaman kong pinagsalikop ni Nick ang mga daliri niya sa daliri ko at nakasimangot akong tumingin sa kanya.

"You can hang out with me, you know", he says with a smirk and I slip my fingers out from him and scoff.

"Hindi nakakatulong." Sa tingin ba niya gusto ko ang kumpanya niya? I would prefer hang out with my school principal and trust me, ang boring niya.

"Well, the offer stands, and you don't really have a choice anyway."

Iminulat ko ang aking mga mata at agad na nakaramdam ng kirot sa aking tagiliran.

_
___________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

-ur writer.
-urgirlchen.