Μπερδεμένη αγάπη

Fs2

Αστράλ: Ας ανακεφαλαιώσουμε, Δεν θυμάσαι τίποτα πριν και μετά από το τεράστιο έντομο φίδι και που έτρεχες μέσα στο δάσος των πνευμάτων, ούτε καν εμένα ή πως σε λένε;

Σελίνα: όχι!! τίποτα!! εσύ ποιος είσαι;; και εγώ ποιά είμαι;; τι είμαι;;

Αστράλ: εσύ είσαι η Σελίνα είσαι βαμπίρ,δαίμονας και Άγγελος μάζι και εγώ είμαι βαμπίρ δαίμονας. Εσύ και εγώ είμαστε φίλοι και με λένε Αστράλ.

Σελίνα: φίλοι ; εγώ δεν....δεν σε νιώθω φίλο μου...

Αστράλ: ναι εεεε;;;;; ναι, επειδή έχεις πάθει αμνησία....

Η Σελίνα φτερνίζεται και μετά από λίγο βήχει, ο Αστράλ την πιάνει στο κεφάλι και καταλαβαίνει ότι έχει πυρετό πολύ. Ο Αστράλ πάει να φύγει για να φέρει καινούριο νερό με κομπρέσα αλλά εκεί που πάει να φύγει η Σελίνα του πιάνει το χέρι του. Ο Αστράλ κοκκινίζει.

Σελίνα: μην φύγεις φοβάμαι μόνη μου.

Αστράλ: εεεε μην φ φ φ φοβάσαι εδώ είμαι απλά να βάλω καινούριο νερό <<κοιτάει κοκκινισμένος >>

Σελίνα: όχι μην ....μην φύγεις << ο Αστράλ παίρνει το χέρι του και πάει να φύγει, η Σελίνα σηκώνεται από τον καναπέ πάει να πλησιάσει τον Αστραλ αλλά επειδή είναι ακόμα αδύναμη από την αρρώστια ζαλίζεται και πάει να πέσει κάτω. Ο Αστράλ πετάει το λεκανάκι με το νέρο, από την βιασύνη του να την πιάσει και του πέφτει στο κεφάλι το λεκανάκι με το νερό και τα παγάκια νεκρόκεφαλές πάνω του και βρέχεται ολόκληρος. Η Σελίνα τον κοιτάει με απορία για λίγο και μετά γελάει με ένα πολύ γλυκό χαριτωμένο γέλιο και ο Αστράλ την κοιτάει σαν χαμένος και κοκκινίζει κι άλλο.

Αστράλ: βλέπω σου άρεσε αυτό που εγινε .....<<την κοιτάει παίρνοντας από το κεφάλι του το λεκανάκι και το βάζει μπροστά στο στόμα του και στη μύτη του με το ένα χέρι και με το άλλο κράτα τη μέση της Σελίνας>>

Σελίνα: ναι πολύ <<του πέρνει το λεκανάκι από το χέρι του>>

Ο Αστράλ την κολλάει πάνω του, την κοιτάει, την χαϊδεύει στο μάγουλο της και μετά την παίρνει αγκαλιά και η Σελίνα κοκαλώνει για λίγο γιατί δεν το περίμενε και μετά τον παίρνει και αυτή αγκαλιά, αλλά δεν αντέχει άλλο και λιποθυμάει.

Αστράλ: Σελίνα Σελίνα όχι όχι σε παρακαλώ << την παίρνει στα χέρια του και την πάει πάλι στον καναπέ, την σκεπάζει και τρέχει γρήγορα με την ταχύτητα των βαμπίρ και βάζει καινούριο νερό, καινούργια παγάκια με νεκροκεφαλές, φέρνει άλλη πετσέτα, την βρέχει και την βάζει στο μέτωπο της Σελίνας>>