Το βανάκι και οι παίδαροι

Δώσε μου πίσω την μπανάνα μου!

Άριας Pov :

Τι ήταν αυτό ;

Εγώ : Με φίλησε « άρχισα να συλλογίζομαι ψιθυριστά » Με φίλησε « Είπα πιο δυνατά »

Στεφανία : ΣΕ ΦΙΛΗΣΕ;!; « Ρώτησε ρητορικά για να επιβεβαίωση την προηγούμενη πρόταση μου   »

Εγώ : ΜΕ ΦΙΛΗΣΕ « Φώναξα και κάτι περαστικοί μας κοιτάξαν περίεργα » Ω Θεέ μου τώρα τι θα κάνω ; « Ρώτησα πιο πολύ τον εαυτό μου »

Στεφανία  : Θα μιλάτε μέχρι να ξανά βρεθείτε όπως πρότεινε « Είπε λες και είναι κάτι εύκολο »

Εγώ : Δεν νομίζω πως μπορώ να το κάνω αυτό. Προφανώς θα μιλάμε αλλά δεν νομίζω να αντέξει μέχρι το επόμενο καλοκαίρι « Της είπα ειλικρινά »

Στεφανία : Δεν ξέρω τι θα κάνεις πάντως εγώ με τον Ντανιελ σίγουρα θα μιλάμε « Είπε απόλυτα »

Εγώ : Εσείς μπορεί « Είπα »

Στεφανία : Γιατί μπορεί και όχι σίγουρα ; « Με ρώτησε δήθεν θιγμένη »

Εγώ : Κατάλαβες πως το λέω « Της είπα »

Στεφανία : Ναι κατάλαβα , αύριο φεύγω και εγώ « Είπε λυπημένα »

Εγώ : Θα μιλάμε μωρέ « Της είπα και την έκανα μια σφιχτή αγκαλιά  »

3 ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ :

Κυνηγάω εδώ και πόση ώρα τον Άλεξ να μου δώσει την μπανάνα μου γιατί πεινάω και εκείνο το βόδι της λάσπης τρέχει με την μπανάνα στο χέρι και λέει " Δεν θα την φας - δεν θα την φας " και έχει κάνει όλο το προαύλιο να αναρωτιέται τι στο καλό πάει λάθος μαζί μας

Ο Άλεξ είναι το αγορι μου εδώ και 1μιση μήνα. Είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος μου ,δηλαδή 17.  Έχει κάστανα fluffy μαλλιά και πανέμορφα μάτια. Έχει μια ξυρισμένη γραμμή στο δεξί του φρύδι και ένα σκουλαρίκι στη μύτη. Έχει ένα αρκετά γυμνασμένο σώμα και σκληρά ζυγωματικά

Η όλη ιστορία με τον Άλεξ είναι αρκετά περίπλοκη αλλά προφανώς εφόσον έχω τον Άλεξ δεν μιλάω πια με τον Ραφαέλ εδώ και 2 μήνες πάνω κάτω

Flashback

Εγώ 10:30πμ
Συγνώμη που πρέπει να στο πω και ελπίζω να καταλάβεις αλλά λόγω της απόστασης δεν νομίζω πως θέλω να έχουμε πια επαφές διότι κρατάει ο ένας τον άλλον πίσω , βέβαια αυτό δεν σημαίνει πως αν έρθεις δεν θα έρθω να σε δω. Καλή συνέχεια
Διαβάστηκε 11:45πμ

End of Flashback

Και κάπως έτσι σταματήσαμε να μιλάμε. Μετά άρχισε το σχολείο και γνώρισα τον Άλεξ ο οποίος μετακόμισε φέτος από Καβάλα. Γενικά είναι περίπλοκη η ιστορία

Flashback

Ήμουν στο κλαμπ με τις φίλες μου και ενώ αυτές χόρευαν με τα αγόρια τους εγώ κουνιόμουν σαν το αποτυχημένο τουρσί στον ρυθμό της μουσικής

Σε κάποια στιγμή νιώθω μια - αρκετά δύσοσμη - αναπνοή πάνω μου και όταν να δω ποιανού ήταν βλέπω τον Σρεκ σε live action

Εγώ : Πότε θα βγει η ταινία του Σρεκ σε live action ; « Τον ρώτησα για να τον εκνευρίσω μπας και φύγει μακριά μου »

Σρεκ : Συγνώμη ποιος Σκρεκ , Μάριο με λένε « Είπε μην έχοντας καταλάβει το σαρκαστικό μου σχόλιο »

Τώρα άμα πω πως εκπλήσσομαι που δεν κατάλαβε Χριστό , Ε θα πω ψέματα και δεν κάνει

Εγώ : Α έτσι είσαι κάθε μέρα..Μην ανησυχείς στους καλύτερους πλαστικούς χειρούργους θα σε πάω εγώ βρε. Όχι για να δεις την μεγαλοκαρδία μου «Του είπε και αυτός συνέχισε να με κοιτάει σαν την μαραμένη που- πεταλουδίτσα »

Σρεκ / Μάριος : Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μια τόσο όμορφη κοπέλα κουβαλάει τόση κακία μέσα της « Είπε προσπαθώντας - μάταια και αποτυχημένα βέβαια - να γίνει πιο σεξυ κάνοντας μια φωνή σαν γουρούνι με κρύωμα »

Εγώ : Για να την αφήσω με άτοκες δόσεις σε κάτι τύπους σαν εσένα οπότε αν δεν σου κάνει κόπος άδειασε μου την γωνία « Είπα σίγουρα όχι ευγενικά»

Σρεκ / Μάριος : Έχουν ωραίες τουαλέτες εδώ πέρα « Είπε και ενώ πήγε να συνεχίσει την πρόταση του τον διέκοψα »

Εγώ : Αν θες να κατουρήσεις να πας απλά πλύνε τα χέρια σου μιας και δεν πλένεσαι ολόκληρος « Είπα και έκανα κίνηση να φύγω »

Σιγά που θα με άφηνε ο κωλοσρεκ να φύγω

Μου έπιασε τον καρπό και με γύρισε προς το βρωμερό μέρος του και έτσι όπως πήγε να απλώσει και το άλλο βρωμερό χέρι του πάνω μου βρέθηκε κάτι μέτρια μακριά μου πιάνοντας την μύτη του

Κοιτάξτε εδώ τύχη βρε παιδιά τζάμπα του βγήκε η πλαστική για την μύτη

Ένιωσα δυο μάτια να με καρφώνουν και δεν ήταν άλλα από του γορίλα του Άλεξ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ΕΠΠΠΠΠ σας τσάκωσα! Τι κάνετε ελπίζω να είστε καλά και να σας άρεσε το κεφάλαιο . Αν θέλετε να με στηρίξετε το αστεράκι και το σχόλιο είναι ότι πρέπει

Καλή συνέχεια

Σας φιλώ!!