♥🍓 _𝗦𝘁𝗿𝗮𝘄𝗯𝗲𝗿𝗿𝘆_ 🍓♥ ( Non ff )

17 කොටස 🍓

" පොලු ගැහුවට වැඩක් නෑ සකුල්...යට හරියෙ පේර ඔක්කොම ඉවරයි.... "

" සැක්.....අර නවය වසරෙ හුජ්ජ කොල්ලො ටික වවුල්ලු වගේ ඔක්කොම කාලා දාලනේ "

අතේ තිබ්බ පොල්ල දහවෙනි සැරේටද කොහෙද ගහට දමලා ගැහුව සකුල් මටයි කළණටයි කියද්දි අපි දෙන්නත් ඉනට අත් දෙක තියන් ඈතින් ඔත්තු බලන සෙතුමා දිහාත් බලලා පේර ගෙඩියක් කඩාගන්න ක්‍රමයක් කල්පනා කරා. නවය වසරෙ ඉන්න පගයො ටික පේර ගහ වනසලා අප්පා....මුන්ව අල්ලලා දෙන්නෝනෙ ප්‍රිෆෙක්ට් බෝඩ් එකට...ඇයි යකෝ එහෙම ස්කෝලෙ ගස් වල ගෙඩි කඩලා කන්න පුලුවන්ද....ම්හුක් !!

" මෙහෙම කරමු....සෙතුමා ඇන්ටනාව දාගෙනනෙ ඉන්නේ....මං අතනින් තාප්පෙට නගින්නම්..උඩ අතු වල පේර ඉදිලා ඇති බන් "

" පිස්සුද හුත්තෝ....උඹ තාප්පෙ ඉද්දි කවුරු හරි ආවොත් එහෙම "

" ආවොත් මං සුටුස් ගාලා පනින්නම්.. මෙතන්ටම ආපු එකේ පේර ගෙඩියක් හරි කඩාගෙන යන්න ඕනා "

මං කලණයාගෙ පිටට තට්ටුවක් දාලා පේරගහේ පහල අත්තට කකුල තිබ්බා. සකුලුයි කලණයි එකතු වෙලා මාව අල්ලගෙන උස්සද්දි අනික් අත්තට කකුල තිබ්බ මම තාප්පෙ එල්ලුනා...

" ඉක්මන් කරපන් ජේව්...."

" ඉදහන්කො කෑ ගහන් නැතුව "

බඩගාලා බඩගාලා කොහොම හරි තාප්පෙට නැග්ග මම පේර ගහ දිහා බැලුවා...කිරි අප්පට බල්ලා පැනපි කිව්වලු....උඩ අතු වල පේර පිරිලා...මගෙ මල පෙරේතකම ඉහට ගැහුවා පේර ගොඩ දැකලා... අත දික් කරලා පේර ගෙඩියක් කඩා ගත්තු මම අරුන් දෙන්නා පහල ඉදන් කටත් ඇරන් බලන් ඉද්දි එ පේර ගෙඩිය කටේ ඔබා ගත්තා.

" තොට බඩ යයි...සුනකයෙක් වගේ තනියම කන් නැතුව අපිටත් දාපියකො "

අරුන් දෙන්නා පහල ඉදන් මගෙ ජාතකේම අමතද්දි මම කලිසම් සාක්කු දෙකට පේර කඩලා පුරෝ ගත්තා. අම්නේ මේ පේර වල මැද රතු පාටයි....

" ඒ.....දුවපන් යකෝ දුවපන්....ආරුල් අයිය එනවා "

කෑ ගහගෙන දුවන් ආපු සෙතුමාගෙ කටහඩ තාප්පෙ උඩ හිටිය මට ඇහෙද්දි මගෙ බොකු බඩවැල් සේරම රත් වෙලා කකා හිටිය පේර කෑල්ලත් ඉස්පොල්ලෙ ගියා....අනේ ජෙවියනේ පැටියව බේරගන්නකෝ..... තාප්පෙ උඩ ඉන්න නිසා ආරුල් අයියායි විසල් අයියයි යුගාන් අයියයි තුන් දෙනාම මහා උරග දැවැන්තයාට වේග බට්ටා ආරූඩ වෙලා වගේ වේගෙන් එනවා පේනවා....සැක් විතරක්...මගෙ බල ඔරලෝසුවත් ගෙදර දාලා ආවනේ...ඒක තිබ්බා නම් මට ශීත භූතා වෙලා නොපෙනී යන්න තිබ්බා....