მ-ე-ზ-ი-ზ-ღ-ე-ბ-ი კიმ თეჰიონ!

6 თავი

მოახლოვდა ცერემონიალის დროც, ამიტომაც მანქანებში ჩავჯექით წავედით, ჯონგქუქს ანი ჯერ არ უნახავს, რომ ნახავს დარწმუნებული ვარ პირი ღია დარჩება.
როდესაც ადგილზე მივედით და ანი მანქანიდან გადმოვიდა, ჩემი ვარაუდი გამართლდა ჯონგქუქს მართლა პირი ღია დარჩა.
მე:ჯონგქუქ პირი დახურე, საცოლეს ხელი მოკიდე და მოაწერეთ ხელი, თუ გინდა რომ მას უყურო მთელი ცხოვრება.
ჯონგქუქი ჩემს სიტყვებზე გამოფხიზლდა და ანის უთხრა.
ჯონგქუქი:ძალიან ლამაზად გამოიყურები.
ანი:მადლობა.
ცერემონიალი ჩატარდა და რესტორანში წავედით იქაურობა ისეთი ლამაზი იყო.
ასე გამოიყურებოდა:

ყველაფერი კარგად ჩატარდა, უკვე ცოლ-ქმარმა თავიანთი პირველი ცეკვაც შეასრულეს, ისეთი ლამაზი გამოვიდა ეს ყველაფერი, მაგის შემდეგ ბევრი იცეკვეს. თეჰიონმა მეც შემომთავაზა ცეკვა და დავთანმხდი კიდევაც.
ტორტიც გამოიტანეს ასე გამოიყურებოდა:

ყველაფერი კარგად მიდიოდა სანამ საშინელება არ დატრიალდა, ვიღაც შავებში ჩაცმული კაცები შემოვარდნენ და სროლა ატეხეს ანიმ მადლობა ღმერთს მოასწრო, რომ დამალულიყო, თეჰიონმა ხელი ჩამავლო და ქვემოთ დამახეთქა წინ კი მაგიდა ააფარა იარაღი ამოიღო, გადატენა და სროლა დაიწყო. თეჰიონს უნდოდა რომ აქედან გავსულიყავი ამიტომაც ხელი მომკიდა, მის უკან დამაყენა და ბიჭებს სთხოვა რომ დაეზღვიათ, მაგრამ ერთ-ერთმა ტყვიამ მაინც მოაღწია ჩვენამდე, ძალიან შემეშინდა იმ მომენტში თეჰიონს რამე დამართნოდა, ამიტომაც წინ გადავეფარე, ტყვია მკლავში მომხვდა, ისეთი საშინელი გრძნობა იყო, სიმწარემ მთელ ტანში დამიარა და ჩამკეცა გული არ წასმვლია მაგრამ ხუთ წუთიანი პარალიზება დამემართა, თეჰიონმა ხელში ამიყვანა და მანქანაში ჩამსვა, ვთხოვე.
მე:გთხოვ, არ წახვიდე რამე არ დაგემართოს.
თეჰიონი:ნუ ნერვიულობ არაფერი დამემართება, მთავარია შენ იყო კარგად.
სროლა შეწყდა, სანამ თეჰიონმა მე აქამდე მომიყვანა ბიჭრბმა სიტუაციის განეიტრალება მოახერხეს. ყველანი კარგად იყვენენ. პირდაპირ სახლში წავედით, ექიმმა გამსინჯა და თქვა რომ უბრლოდ სიმძიმესთან არ მქონოდა კავშირი, თორემ ისე არაფერი არ მჭირდა. თეჰიონმა ექიმი გააცილა და ისევ ჩემთან დაბრუნდა.
თეჰიონი:ხომ მართლა კარგად ხარ?
მე:თეჰიონ უკვე მეასეჯერ მკითხე, კარგად ვარ, ექიმმაც თქვა.
თეჰიონი:რა ვიცი, ვერ ვმშვიდდები მაინც.
მე:კაი ეხლა დაწყნარდი, არაა საჭირო პანიკები.
თეჰიონი:პანიკაში ისედაც არ ვარ.
მე:ხო კაი კაი, გვიანია უკვე, ვიძინებ.
თეჰიონი:კაი, მიიწიე.
ვერ მივხვდი რა თქვა.
მე:რა თქვი?
თეჰიონი:მიიწიეთქო.
მე:შენ კარგად თუ ხარ?
თეჰიონი:კიი.
მე:ლოგინზე გადაშხლართული წევხარ, ხელს ან ფეხს მომარტყავ და ხელი მეტკინება.
თეჰიონი:კაი, ჯანდაბას, მდივანზე დავწვები.
მე:ხოდა ეგრე.
თვალები დავხუჭე თუ არა მაშინვე დამეძინა, რაღაც უცნაურ სიზმრებს ვნახულობდი უშინაარსოს(როგორც ყოველთვის).
MORNING:
დილით 8-ზე გამეღვიძა, თეჰიონს ჯერ კიდევ ეძინა. ძილში პატარა ბავშვს გავდა, სინამდვილეში კი რომ დაგანახათ მისი ცივი გამომეტყველება შეგეშინდებოდათ. ჩაძინება ვსცადე, მაგრამ არ გამომივიდა, ამიტომაც ავდექი. გაგიკვირდებათ და თვეზე მეტია რაც ამ სახლში ვარ და ჯერ არც კი დამითვალიერებია, ამიტომაც გადავწყვიტე დამეთვალიერებინა. ძალიან დიდი სახლი იყო. პირველი ოთახის კარები, რომელიც შევაღე ბიბლიოთეკა აღმოჩნდა, ძალიან გამიხარდა შიგნით შევედი და წიგნების თვალიერება დავიწყე, რამოდენიმე წიგნი ავარჩიე, იქვე მდგომ მდივანზე დავჯექი და დავიწყე კითხვა. დრო ისე სწრაფად გავიდა, ვერც კი მივხვდი, გარეთ იმ დროს გამოვედი როდესაც რაღაც ხმაური გავიგონე, ვიღაცეები ყვიროდნენ, თეჰიონის ხმა მესმოდა ძირითადად, შემეშინდა და ამიტომაც მაშინვე გარეთ გამოვვარდი, ქვემოთ ჩავვარდი. თეჰიონს თავისი ხალხი შემოეკრიბა და უყვიროდა, როგორ გაუშვით, როგორ გაგექცათო. მეც დამაინტერესა ვისზე ამბობდა ამიტომაც ვკითხე.
მე:ვინ გაიქცა?
თეჰიონი შემობრუნდა და გაკვირვებული თვალები შემომანათა.
თეჰიონი:შენ რა აქ ხარ?
მე:აბა სად უნდა ვიყო?
თეჰიონი:მეგონა გაიქეცი, მთელი სახლი გადავაბრუნე, მთელი სამი საათი გეძებდი სად იყავი?
მე:ბიბლიოთეკაში.
თეჰიონი შეუბრუნდა თავის ხალხს და უთხრა.
თეჰიონი:ბინლიოთეკაში არ მოგიძებნიათ.
???:მოვძებნეთ, ბატონო თეჰიონ, ოღონდ ახალში ძველი ბიბლიოთეკა არ გვინახავს.
თეჰიონი:კარგი, კარგი წადით დაუბრუნდით თქვენს ადგილებს.
ყველა დაიშალა თეჰიონი კი მე მომიბრუნდა. რაღაცნაირი თვალრბით შემომხედა.
მე:რაა?
თეჰიონი:იცი რამდენი მანერვიულე?
მე:ოოო მე რა ვიცოდი დრო ძაან სწრაფად გავიდა.
თეჰიონი:მეორეჯერ შემატყობინე სად ხარ!
ბრძანების კილოთი მითხრა, რაც ძალიანაც არ მომეწონა.
მე:ბავშვი კი არ ვარ.
თეჰიონი:ვიცი რომ არ ხარ მაგრამ ახლა სახიფათოა ყველაფერი, ვიფიქრე რომ გაიქეცი, შეიძლება ახლა მკვდარი ყოფილიყავი, შენ ვერც კი დაითვლი იმდენი მტერი მყავს.
მე:ჰოო ვიცი, რომც მომინდეს აქედან ვერ გავაღწევ.
თეჰიონი:ხელი დასამუშავებელი გაქვს.
მე:რა დროს ეგაა, მშიაა.
თეჰიონი:ხელი დაიმუშავე თორემ მთელი დღე მშიერს დაგტოვებ.
მე:ვაიმეეე, კაიი ხოოო, სად არის მალამოები და სახვევები?
სოჰე:მე მოგიტან.
მე:მადლობაა.
სოჰე წავიდა და მომიტანა რაც მჭირდებოდა, შემდეგ დავიმუშავე და მისაღებ ოთახში გავედი. თეჰიონი იქ დამხვდა.
მე:აჰა დავიმუშავე.
თეჰიონი:კაიი, წამო საჭმელი გავაკეთოთ.
მე:რა გავაკეთოთ? მე და შენ? მადლობთ არ მინდა.
თეჰიონი:ანუ გინდა რომ მთელი დღე უჭმელი იყო?
მე:აუუუ, კაიი ჯანდაბას.
თეჰიონი:რა გავაკეთოთ?
მე:ეხლა ისე მშია, არ მაქვს ექსპერიმენტების და რაღაცეების ჩატარების დრო, ტოსტი მოვამზადოთ და მერე რამე მივიფიქროთ.
თეჰიონი:კიმჩი.
მე:რა კიმჩი?
თეჰიონი:კიმჩი გავაკეთოთ.
მე:კიმჩი კაია ოღონდ ცხარე.
თეჰიონი:არა ცხარე არ მიყვარს.
მე:შენ იქამდე გადმოიღე სანამ მწარე სუნელებს ჩავაყრით, იქიდან მერე ორ წუთში მზადდება და.
თეჰიონი:კარგი როგორც გინდა.
პირველ რიგში ტოსტი გავაკეთეთ, შემდეგ კი როგორც ვთქვით კიმჩი. ისეთი გემრიელი გამოვიდა. ჭამის შემდეგ, თეჰიონს დაურეკეს და წავიდა. მე კიდე მთელი დღე ხან რას ვაკეთებდი, ხან რას. საღამოს საჭმლის გაკეთებაში მივეხმარე სოჰეს, სუფრა გავშალეთ და თეჰიონს დავუწყე ლოდინი. ჩვეულებრივ დროს გადააცილა, არ მოვიდა, ამიტომ მარტომ ვჭამე. შემდეგ კი ზემოთ ავედი და დავწექი. დაძინება ვსცადე მაგრამ არ გამომივიდა, რატომღაც მინდოდა რომ თეჰიონისთვის დამეცადა და სანამ დავიძინებდი კიდევ ერთხელ მენახა, მაგრამ არ გამოჩნდა, მე კი ჩამეძინა.
დილით:
დილით, როდესაც ავდექი უკვე საუზმის დრო იყო, ქვემოთ ჩავედი სასაუზმოთ, თეჰიონი კი იქ დამხვდა, რაღაცნაირად ნაწყენი ვიყავი მასზე, რომ ადრე არ დაბრუნდა. მაგიდას მივუჯექი და უხმოდ დავიწყე ჭამა, მან კი მითხრა.
თეჰიონი:ჯერ მომსალმებოდი მაინც.
მე:ჰაი.
თეჰიონი:ხვალ ქორწილი გვაქვს.
ეს მითხრა, იმ დროს როდესაც საჭმელს ვჭამდი და კინაღამ ყველაფერი აქეთ გადმოვიღე რაც პირში მედო.
მე:ჯანდაბა.
ჩავილაპარაკე ჩემთვის.
თეჰიონი:რს თქვი?
მე:არაფერი, კარგითქო.
თეჰიონი:მე მთელი დღე სახლში არ ვიქნები.
მე:ძაან კაი.
თეჰიონი:უკაცრავად?
მე:ვერ გაიგე? გაგიმეორო?
თეჰიონი:ძან კარგად გავიგე უბრალოდ არ მომეწონა შენი ნათქვამი.
მე:არაუშავს, ცივი წყალი დალიე და გადაგივლის.
თეჰიონი მაგიდიდან, ადგა და მითხრა.
თეჰიონი:წავედი, მაგვიანდება.
მე:ნახვამდის.
თეჰიონი წავიდა და მე კიდევ ერთი დღე უნდა გავატარო ამ სახლში მარტომ.
*Time skip*
In the morning:
დილით 9 საათზე ამაგდეს, რომ მოვმზადებულიყავი. ანიც მოვიდა, როგორც მითხრეს ბიჭებიც აქ არიან და თეჰიონთან ერთად ემზადებიან. მე და ანი ერთ ოთახში ვიჯექით, მაკიაჟი როდესაც გაგვიკთეს ვთხოვე რომ ცოტა ხნით გასულიყვნენ(მაკიაჟის გამკეთებლები და ა.შ.)
მე:ანი რაღაცაზე მინდა დაგელაპარაკო.
ანი:რა მოხდა?
მე:მოკლედ არ ვიცი ჩემ თავს რა ხდება, გუშინ მთელი დღე მარტო ვიყავი და ფიქრი დავიწყე რაღაცეებზე, ანუ მოკლედ გეტყვი თეჰიონი, როდესაც არაა სახლში ვერ ვიტან, რაღაცნაირად რომ ვხედავ უფრო ბედნიერი ვარ. მთლად ისეთი უგულოც არ არის, რომ ჩანს. ჩემზე ზრუნავს, ცდილობს რომ საფრთხე არ შემექმნას, მოკლედ არ ვიცი რა ხდება, ძალიან დაბნეული ვარ.
ანი:ნუ ნერვიულობ, ისეთი არაფერია, ცოტა ხანი დაიცადე და მიხვდები, რაც ხდება, მერე დამელაპარაკე მაგის შესახებ.
მე:კარგი.
სუყველას დავუძახე, რომ ისევ შემოსულიყვნენ. მომზადებაში დამეხმარნენ, საქორწინო კაბაც ჩავიცვი და ვნატრობდი, რომ დედაჩემი და მამაჩემიც აქ ყოფილიყვნენ. საბოოლოდ გამოვეწყვეთ. ანი როგორც ყოველთვის კარგად გამოიყურებოდა.

უკვე მოახლოვდა დროც, რომ დაწყებულიყო ცერემონიალი, ამიტომაც მანქანები მოვიდნენ, თეჰიონი ჯერ არ მინახავს, პირველ რიგში ბიჭები წავიდნენ და მერე ჩვენ.