მ-ე-ზ-ი-ზ-ღ-ე-ბ-ი კიმ თეჰიონ!

3 თავი

Nino's pov:
ჭამას რომ მორჩნენ, თეჰიონის მშობლები დასაძინებლად წავიდნენ, ნამგზავრები იყვნენ და დაიღალნენ, ამიტომაც ადრე წავიდნენ დასაძინებლად, მე კიდევ თეჰიონს ვუთხარი.
მე:თეჰიონ ზემოთ ამოეგდე, სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით გეუბნები ამოეგდე.
თეჰიონი:ახლა რაღა გინდა?
მე:აქ გელაპარაკო?
თეჰიონი:კარგი მოვდივარ.
თეჰიონი და მე ზემოთ ავედით, ოთახში შევედით და ვუთხარი.
მე:გააფრინე? საიდან მოიტანე რომ შენი საცოლე ვარ? მთალდ გააფრინე? ამიხსენი რა ხდება?
ბოლო ხმაზე ვუყვიროდი.
თეჰიონი:ჯერ ტონს ნუ უწევ ჩემთან ლაპარაკისას, მეორე უკვე გითხარი შენ მე მეკუთვნი და რასაც მინდა იმას ვიზავ.
მე:დედასვფიცავარ თუ არ გამიშვებ თავს მოვიკლავ.
თეჰიონმა გაკვირვებული სახით შემომხედა, მაგრამ რამოდენიმე წამიანი დუმილის შემდგომ მითხრა.
თეჰიონი:მაგას თუ გააკეთებ, შენი მეგობარიც მოკვდება.
მე:შენი... რატომ მიმწარებ ცხოვრებას, ვერ ხედავ?მეზიზღები ვერ გიტან ვაფშე ვერ გიგებ, რატომ მტოვებ აქ?თავი დანებე, გამიშვი, არ შემიძლია ამ სახლში დარჩენა.
ტირილი მინდოდა, მაგრამ თავს ვიკავებდი, რომ მის წინაშე არ მეტირა.
თეჰიონი:არ მადარდებს, გეზიზღები თუ არა, რასაც მინდა იმას გავაკეთებ.
მე:მეზიზღები, გაეთრიე აქედან.
დავუყვირე მას, მას კი არანაირი რეაქცია არ ჰქონია, ჩვეულებრივი ცივი სახით მიყურებდა, ცოტა ხნის შემდგომ კი გავიდა. მისი გასვლის შემდეგ ტირილი ამიტყდა, უკვე მივხვდი, რომ ჩემი მეგობარი მათ ჰყავდათ, მაგრამ რატომ? მიზეზს ვერ მივხვდი. თითქმის მთელი დღე ვტიროდი, თვალები ჩასიებული მქონდა, ამიტომ ავდექი მოვწესრიგდი და სახე დავიბანე, ცოტა ჩამიცხრა, მაგრამ მაინც მეტყობოდა, შემდეგ კი დავიძინე.
დილით:
დილით გვიან გამეღვიძა, დღის 12 საათი მაინც იქნებოდა, გამიკვირდა, რომ არ შემოვიდა და არ გამაღვიძა, ვიცი რომ უწესრიგობა არ უყვარს, არც მე მაგრამ ძილზე უარს არასოდეს ვამბობ. ავდექი, მოვწესრიგდი, გამოვიცვალე.
ასე მეცვა: