i need you | taekook

asistanlık

Ohhho böyle bakılırsa ben hergün bölüm atarım abii hadi başlayalım.

İyi okumalar..

---

Jungkook-tan

Gözümü açtığımdan beri boş boş tavana bakıyordum. Burda olmam düzgün değildi. Dün ben neler yaşamıştım. Açlıktan bayılmıştım resmen acilinicak durumdaydım ve kendi kendime acıyordum başkasını düşünmüyorum bile. Ayağa kalkib kapıya doğru yöneldim, burdan gitmeliydim.

Tam kapını açmak için hamle yapacağım sırada kapı tıkladı açıp dışarı çıktığımda Bay kim beni görüb hemen söze atladı "oh uyandinmi bende aşağı kahvaltı etmen için çağırıcaktim" önünde saygıyla eğilib konuşmaya başladım.

"Dün beni kurtardığınız için size minnettarim ama benim eve gitmem gerek hoşçakalin."

Arkama bakmadan kapı tarafa yürümeye başladım. Dün gece benimle ilgilenmişti hayatımda ilk defa böyle bir ilgi görmüştüm annemden sonra. Hoşuma da gitmişti açıkçası keşke hep benimle böyle ilgilenen biri olsaydi ama imkansızdı böyle bakılırsa.

Kapıyı açıp kendimi dışarı attım. Eve gidip duş almalıyım bu halde okula gidemezdim.

---

Okula geldiğimden beri çokta büyük birşey olmamıştı. Zil çalınca çantamı toparlayıp dışarı çıktım. Yorgundum ders boyu uyumuşum ve her yerim tutulmuştu. Okul kapısından çıkıp eve doğru yürümeye başladım bugün hiç kimsenin benimle işi olmamıştı o çocukları okulda görmemiştim acaba nolmuştu onlara. umrumda değildi benimle işleri olmadıkları sürece benimde işim yoktu zaten onlarla.

Cebimdeki telefon titrediği de eline alib baktım bilinmeyen numaradan geliyordu. Açıp kulağıma götürdüm"Merhaba?" Bi süre sonra karşı tarafdan bir kadın konuşmaya başladı. "Merhaba Jungkook bey dün asistanlık için başvurmuştunuz şimdi şirkete gelebilrmisiniz?"

Gözlerim irilesti tanrım! İşe alınmışmıydim? Dilim dolaşırken sadece gele bileceğimi söyleyib telefonu kapatmıştım. Taksiyle param olmadığı için ayakla gidicektim başka çarem yoktu ama şimdi bu umrumda değildi. İşe alınmıştım maaşına göre çok güzeldi ve  ihtiyacım da vardı.

Lakin patronumun Bay kim olduğundan içimde birşey korkuyordu Sabah arkama bakmadan çıkmıştım evden acaba ona sinirlenmiş miydi? Sinirlenmiş olsa ama işe alinmazdim yol boyu beynimin içini sorularla dolarken kafamı kaldırdığımda şirketin önünde olduğunu gördüm ne ara varmıştım.

Ellerimi bir birine sürtünerek içeri girdim aşırı gerilemiştim ellerim buz olmuştu resmen dudaklarımı kemire kemire 15ci kata çıkmak için yola koyuldum. Yavaş yavaş cikip odanın önüne gelince kafamı aşağı salıp kapiyi tıkladım. "Gir" sesini duyduğumda ellerimi üzerime sildim. Neden bu karar gerilemiştim? bilmiyorum ama bu işe ihtiyacım olduğunu biliyordum.

İçeri girip ellerimi önümde bağladım. Bay kim'e göz ucuyla baktığımda kafasını eymiş bana bakmaya çalışıyordu. Çok tatlı görünüyordu. Dünkü gibi yüzünde sert bir ifade yoktu. "Otur" emr edince yavaş yavaş yürüyüb tam önündeki koltuğun uç kısmına oturdum.

"Yarından itibaren asistanim olarak işe başlayacaksın!" Gözlerim sevinçle açılırken yüzümde kocaman gülümseme belirdi. Bay kim'e göz ucuyla baktığımda hafifçe güldüğünü gördüm benim ona baktığımı görünce hemen toparlayarak yeniden sert ifadesine geri dönüş yaptı.

Bunu umursamadan ayağa kalktım ve önünde saygıyla eğilib konuşmaya başladım. "Teşekürler bay kim bu işe ihtiyacım vardı pişman olmayacaksınız." Sevinçle konustuğumda bana bakarak sert ifadesini bozmadan konuştu. "Ben şimdiye kadar verdiğim karardan pişman olmadım olmayacağımdan da eminim" diyip göz kipti gözlerim şokla açılırken hafifçe güldüğünü gördüm. Gülünce yüzü geriliyordu ve böyle dahada yakışıklıydı.