i need you | taekook

korku

Oy oy çabuk atıyorum bölümleri ben parmaklarım kırıla kırıla bölüm yazıyorum ama siz yorum bile yapmıyoruz.

+++

O zaman korkunu yenmeliyiz değilmi?

Dudaklarımı ısırıb kafamı hayır olarak salladım boşuna çabaladığımı biliyordum.

"Taehyung denemedimmi sanıyorsun? Denedim ama olmuyor işte yapamıyorum."

"Güzelim bir kerecik şans ver bana kendini bana bırak kendini korkutmana gerek yok."

Taehyung beni o asansöre bindirmeden bırakmazdı. Bu yüzden korkarak kafamı salladım.

"Ama ya asansör bozulursa?"

Son derecede sakin sesimle sordum. Taehyung ise bana güvenç verici bir şekilde eğilip herkesin içinde alnımdan öptü.

Öpücükle gözlerimi kapadım yüzümü ona yakınlaştırıdım istemsizce.

Gözümü yavaşça açıp etrafa baktım. Oha herkes bize bakıyordu. Utançla taehyung'a taraf bir adım atip arkasına geçtim.

Taehyung bana dönüp konuştu. " Asansör bozulmaz bozulamaz güven bana " güveniyordum bana birşey olsa bile taehyung beni korurdu kafamı tamam olarak salladım.

Elimden tutup asansöre taraf girdikten sonra  taehyung gelmesi için düğmeye bastı.

"Diğer asansöre binin ne bekliyorsunuz burda?!"

Asansörun kapısı açılınca taehyung beni yavaşça içeri saldı. Ellerim buz kesmişti ve terliyordum. Nefeslerimi düzensiz alıyordum. Taehyung 15 ci kata basıp geri çekilip ellerimi tutdu. "Birşey olmayacak bak yanındayım korkmana gerek yok " asansör yavaşça sarsıldığında gelen ses ile çığlık attım. Gözlerimi sıkı bir şekilde kapatarak derin nefesler almaya çalıştım ama nafileydi.

"Şhh bişey yok" ellerini bana sarıp saçlarımı okşadı. Kafami kaldırıp dolu gözlerimle taehyung'a baktım.

"K-korkuyorum beni çıkar burdan taehyung n-nefes alamıyorum"

Bedenim tir tir titriyordu. Ensemden terler akmaya başlamıştı. Nefesim kesiliyordu sanki kalbim sıkışıyordu. Elimi taehyung'un koluna atıp sıktım. "Lütfen çıkar beni korkuyorum"

"Bana bak jungkook gözlerini aç bak iki kat kaldı sadece. Az kaldı bak bana "

gözlerimi açıp derin nefesler almağa başladım. Gözlerimi açıp kaçıncı katda olduğumuza baktım bir kat kalmıştı. Gözlerim kendiliğinden kapanırken bedenim benden izinsiz yere doğru yapaladı.

"Bak bebeğim bana bak derin nefesler al "
En son iri bir beden beni kucağına almıştı.
Ondan sonrasını hatırlamıyorum koca bir karanlık... 

---

Uyandığımda taehyung'un kucağındaydim. Üzerimdeki montu ve kafamdaki bereni çıkarmıştı. taehyung uyandığımı görüp bana baktı.

"İyimisin?"

Gözlerinin altı kızarmıştı ağlamışmıydı? "Hmhm" kafamı salladım. "Özür dilerim jungkook korkunu yeneriz sanmıştım ama -"

"Bak iyiyim senin suçun değilki" kafasını hayır olarak salladı. "Hayır seni bindirmeseydim böyle olmazdı"

"Taehyung senin suçun değil hem ben acıktım" yeri çekilip karnımı tutdum. Aslında çokta açıkmamıştım yinede taehyung'un kafasını dağıtmak için öyle söylemiştim.

"Tamam ne yemek istersin?"

" ımmmmm çilekli süt olabilir mesela" sevinçle konustuğumda kıkırdadı "Acıktın ama süt içiyorsun? Tamam hemen söylüyorum." Beni kucağından yavaşça bırakarak ayağa kalktı masanın üstündeki telefonu alıp kulağına götürdü.