Waiting For Us | Chanmin

10🥥

"nereye gidiyoruz?"

Takside oturmuş merakla ard arda sorular sıralıyordum. Chan cevap vermek yerine bana bakıp bazen gülümsüyor bazen ise yanağıma yaklaşıp bir öpücük bırakıyordu. Sonunda araba durduğunda ödeyip indik aşağıya. Önümüzdeki büyük apartmana sonra ise Chan a döndüm.

"neden geldik buraya?"

Elimden tutup beni kendine çevirdi. İki elimi de kavrayıp dudaklarına bastırdı. Mutlulukla baktı gözlerime. Ben hiçbir şey anlamıyordum tabii. Ve sonunda başladı konuşmaya.

"burada çok güvendiğim, sevdiğim bir arkadaşımın var, kendisi harika bir psikologdu-"

"Chan!"

Aniden sesimi yükseltmem onu ürkütmüştü. Beynime kan sıçramıştı aniden. Tuttuğu ellerimi çektim, ona aldırmadan hızlı adımlarla uzaklaştım yanından. Arkamdan adım ve ismimin tekrarlandığını duyuyordum. En sonunda bana yetişip kolumu sıkıca tutmuştu. Kendine çektiği gibi görmüştüm o güzel gözlerini tekrardan. Aramızdaki mesafe oldukça küçükken tekrar sesimi yükselttim.

"ne var!?"

"Seungmin lütfen gel benimle"

"oraya gitmeyeceğim Chan! Psikolojik bir destek almayacağım!"

"bağırma artık, herkes bize bakıyor!"

"bağıran sensin kes sesini!"

Anlaşamayacağımızı anlamış gibi karşılık vermemiş iç çekmişti. Gözlerimi devirdim anında.

"oflama bana"

"tamam oflamıyorum, özür dilerim hadi sarılalım"

"ne?"

Kollarını açtı bana doğru. Nasıl karşı gelebilirdim ki, hemen girdim kolları arasına. Tabii girmem ile ayaklarımın yerden kesilişi bir olmuştu. Görüş alanım onun sırtı ve etli kalçaları olmuştu. Debelendim beni indir diye ama kalçama attığı şaplak ve giydiğim kot şort yüzünden çıkan ses ile sustum, hareket de etmez oldum.

Sanki bu pozisyonda değilmişiz gibi binaya, sonra da binadaki kata kadar gittik. Sonunda geldiğimiz kapıda indirdi beni. Kulağıma eğildi.

"gülümse sevgilim"

"gıcık"

Kapıyı çaldık ve içeriye girdik. Beyaz önlüklü saçları asker traşı (TT) gibi olan doktor sandalyesinden kalktı. Masadaki ismine baktım ' Prof. Dr. Kim Namjoon' vay be dedim içimden ama hiç umrumda olmamış gibi yaptım.

Karşımda 'nasılsın, nasıl gidiyor, ne zamandır görüşmedik' muhabbeti dönüyordu. Sonunda bana odaklanılınca Chan beni tanıttı.

"Namjoon, bu Seungmin erkek arkadaşım, bahsettiğim gibi her şey"

Kibarca elini sıkmam için uzattığında gülümsedim ve karşılık verdim. Masanın önündeki sağlı sollu iki sandalyeye oturduktan sonra kısa bir sohbetten sonra Chan ayaklandı. Ben de kalkacakken omuzlarımdan geri oturttu beni. Kulağıma eğildi yine.

"aşağıda bekliyor olacağım seni sevgilim, sorun çıkarma lütfen"

Yanağımı da öptükten sonra kapıya doğru yürüdü. Onunla gitmek istiyordum ama izin vermiyordu. Bu doktorla kalmak istemiyordum, sevgilimi istiyorum!

"evet Seungmin ba-"

"bana hiçbir şey sorma! İki dakika oturup seans yapmışız gibi aşağı gideceğim!"

"tamam sen bilirsin"

Eline aldığı beyaz renkli kalem ile arkasına yaslandı ve onunla oynamaya başladı. Yüzümü yere eymişken bana baktığını anlayabiliyordum. Tam başımı kaldırıp bana bakma diye bağıracakken o konuştu ifadesiz bir yüzle.

"okul çıkışı oldu değil mi? Evine gidiyordun, belki de kütüphanede ders çalışmaktan bitkin bir şekilde yürüyordun. Karşına çıkan adam önce sana yürüdü (mecazen) sonra sen karşılık vermeyince istediğini almaya çalıştı, hayatında yaşayabileceğin en kötü kabusu yaşattı sana, seni tecavüz etti..?"

Bunları tekrar hatırlatmak gözlerimi doldurmuştu. Tekrar ve tekrar hatırladım o anları. Bana izin vermememe rağmen dokunuşu, kıyafetlerimi yırtması ve en kötüsü de şiddet kullanarak beni...

"gördün mü? Bunları hatırlamak bir daha istemiyorsun, eğer gerçekten kurtulmak istiyorsan bunu Chan ya da bir başkası değil ben çözebilirim, bir doktor. Buraya gelmek benimle bunları konuşmak ne ayıp, ne de delilik"

🧀

Seleme cenemeler SGSJSGSKSHDJ

Nasılsınız iyisiniz umarım?

Namjoon un yaptığı şey hiç bir psikoloğa benzemiyor çünkü başka ne diyebilir gram bilgim yoktu, gelecekte de psikoloji bölümü okumayacağıma araştırmadım da

Diğer bölümde görüşelim

💜💜💜