ARMİNA'NIN MACERALARI

Bölüm 4

     Multimedyadaki Alaz
     Ben ve hoca dışarı çıkarken bana ,

    -Gel Armina, dedi. ben de peşinden gittim. hoca bana,

    -Bilmediğin çok şey var Armina . bunlardan biri de benim. Bunu nasıl söylerim bilmiyorum ama en iyisi direk söylemek.Ben senin amcanım ve seni  her gün izliyordum.

     - AMCAM MI? (kabul bunu birazcık(!) bağırarak söylemiş olabilirim)

      - evet amcan .

        - tamam. peki babamın bizim dünyaya  normal insanların yanına gelmesi yasaktı. sen nasıl beni izliyordun.

           -dediğim gibi babana yasaktı bana değil .neyse konuşmamı bölmede bitireyim .1. si baban hakkında bir şey bilmemen en doğrusu

           -neden ama ?

          - sözümü bölme!

          -tamam.

          - hatırlıyor musun buraya gelmeden 1 hafta önce sen aynı gün içinde bahçede topraktan bitki çıkardın ardından orayı yangına verdin üstüne o yangını söndürdün ve ondan çıkan dumanları ve külleri  rüzgarla gönderdin ortalıkta hiçbir şey kalmadı. annen ve ben bunu görünce hemen bu okula yeteneklerini geliştirmen için getirdik ve  bunu yapman senin çok ama çok özel biri olduğunu gösterir. çünkü dünyada çok  ama çok eskilerde bizim atalarımızdan Krohan  da aynı senin gibi 4 elementi kullanmış . ta ki bugüne kadar. ve sen çok özel birisin armina . sen çok güçlüsün ve güçlerini dikkatli kullanmalısın  gerekirse ben sana yardım ederim anlaştık mı?

        - evet te sizin adınız ne?

        - benim adım Akman. Hıı bir de senin odan 15 nolu oda.

        - tamam , dedim. ve odama doğru yola koyuldum. valizimi alıp odama çıkacaktım  ki benim valizim nerede? afferin Armina valizini  takside unuttun. ama ben üstümü nasıl değiştireceğim? diye kara kara düşünürken  yine birine çarptım ve o kişi yine o çocuktu. Allah'ım ya ben bu çocukla karşılaştığım an utancımdan  yerin dibine giriyorum. sonunda cesaretimi toplayıp onunla konuşacaktım.

           -merhaba . bugün benim 3 kere hayatımı kurtardığınız için teşekkür ederim.

           - bir şey değil . şeyyy kafeteryada oturalım mı?

           -burada kafeterya da mı var?  (sanırım yüksek sesle söyledim.)

           - evet. buraya da yakın.

          -tamam , dedim ve yola koyulduk .o kadar karşılaştık utancımdan çocuğun suratına bile bakamadım. derken kafeteryaya vardık bir yere oturduk ve konuşmaya başladık. ben

             -bugün için hem teşekkür hem de özür dilerim. gerçekten çok üzgünüm.

              -özür dilenecek bir şey yok ki. şeyyy o kadar karşılaştık şenin adın ne?

              -Armina .senin?

              -Alaz. dedi

          birisi herkes odasına dedi ve odamıza çıkmak zorunda kaldık.

                              yorumlarınızı bekliyorum..........

 Alaz'ı nasıl buldunuz?