De Kelder (Horror) Voltooid

Hoofdstuk 10: Trainen

"In jou?" Gil ik zo hard mogelijk in de hoop dat iemand me zou horen. "Hallo?!" Ik raak in paniek. Demi zit IN iemand? Nee wacht, niet iemand, Demi zit in een demoon. "Jake!" Schreeuw ik. "Jake waar ben je?" roep ik. Ik heb hem nodig, ik snap niet wat er net is gebeurd.

"Jaaaaaaake!" Schreeuw ik zo hard dat dat mijn stem overslaat. Als een speer komt hij naar me toe gerend. "Wat is er?" Vraagt hij bezorgd. "Demi.. Ik heb haar gehoord! Maar ze is er niet! Ze.. ze.." Ik blaas even heel hard in Jakes gezicht, ik moet even ademen, dit gaat zo niet. "Ze zit in een demoon, Jake." Maak ik m'n zin af. "Dat vermoedde ik al." Antwoordt hij kalm. Kalm? Hoe kan hij in vredesnaam kalm blijven?! "Mijn beste vriendin zit in een demon, en ik, domme ik, snap er geen ene bal van." Met m'n handen tegen m'n hoofd laat ik me op de grond vallen.  "Ik snap het gewoon niet." Zeg ik met teneergeslagen ogen.

"De demonen beheren haar steeds weer iets meer. Elke dag, elk uur, elke minuut raakt ze steeds iets meer in hun macht." Jake gaat naast me zitten. Ik schrik op. "Er is nog wat te doen, Alysa. Door Epilenios te vermoorden, bevrijden we Demi." Hij kijkt naar de grond. "Er is nog iets waar ik achter ben gekomen." Ik kijk hem in een ruk aan. Hij kijkt ernstig. Ik voel me vreselijk. "Wat is er.."

"Die vrouw die jij ziet, heeft haar geschiedenis." Hij kijkt me aan. "Ze was een mens, een levende. Maar ze is bezeten geraakt door de duivel zelf. Hij heeft haar helemaal in zijn macht, nog steeds. Maar nu is ze dood, en nu is zij degene die zich voedt met levenden." Ik schrik. "Je bedoelt dat..." Jake knikt. "We moet snel zijn, Alys. Anders staat Demi hetzelfde lot te wachten."

-

Dit mag niet gebeuren. "We moeten oefenen!" gil ik tegen Jake. "Waarom kan ik het nog niet? Waarom ben ik er nog niet klaar voor?" Jake wijst achter me. De training start nu. Hij drukt het zwaard der Kristallen in mijn handen. "Je weet wat je moet doen?" Vraagt hij. Ehm, nou nee, Jake. Het is nog steeds wat vaagjes. Ik wil niet dom lijken enzo. "Ja natuurlijk!" Ik lach zenuwachtig.

Jake heeft met krijt een pop op een boom getekend. De handen met daaraan de vingers zijn extra groot. "De middelvinger, hé?" Zeg ik koeltjes. Alsof ik dat kan?! Ik moet het maar gewoon proberen. "Moet ik het zwaard gooien?" Ik draai me om en kijk naar Jake. Hij schrikt. "Natuurlijk niet! Als je mis gooit, wat waarschijnlijk gebeurd, pakt Epilenios het zwaard en dan is Demi verloren. Ik sla met het zwaard op dat boompoppetje, die er trouwens vreselijk grappig uit ziet. Jake kan dus absoluut niet tekenen.

"Nooit recht slaan! Weet je niet meer wat ik je heb verteld? Altijd schuin slaan op de nek en daarna mik je op zijn middelvinger." Jake pakt het zwaard af en maakt een beweging die ik hoogst waarschijnlijk nooit na kan doen. "Ehm ja." Ik trek een ernstig gezicht. "Dát, ga ik never nooit kunnen." Ik lach. Ik ben een meisje, meisjes kunnen dat niet. "Jij wel." Antwoordt Jake. Ik bloos. Oeh..

Oké, ik ben de hele tijd afgeleid door Jake. Ik kan m'n ogen niet van hem af houden. Hoe kan dit ineens? "Aarde aan Alysa?" Jake wuift met zijn hand voor mijn ogen. "Uhm heeey!" Ik sta daar dus een beetje te grijnzen. Omg, dit is raar. "Ehm, trainen!" roep ik verschrikt en ik pak het zwaard uit zijn handen en mik recht op de middelvinger van het boompoppetje, die me nog steeds met een enge blik staat aan te grijnzen. "Wauw, goed zo!" Jake klapt in zijn handen met een big smile.

Na een uurtje trainen ben ik doodop. Mijn conditie is zo erg achteruit gegaan de laatste tijd. *blurp* Verschrikt grijp ik naar m'n buik. "Nu niet buikje..." Ik wens dat die buik van me gewoon stil zou blijven maar nee hoor. *Blurp* Jake kijkt op en begint dan te lachen. Waarschijnlijk om mijn domme gezicht daarbij want ik voel me net als een tomaat. Dit is zo niet elegant. "Heb je trek?" Hij lacht. Ik moet eerlijk toegeven, ja dat heb ik. "Beetje maar hoor." Ik voel dat ik best sta te trillen op mijn benen. Dit is niet echt fijn of zo.

-

Jake is uit jagen. Ik ben hier alleen en het doodeng. Er staat hier een of ander boompoppetje (Jake's tekenkunsten) mij aan te staren, het is donker en ik weet dat er enge demonen op me jagen om me in een put te gooien.

"Uhm Hey!" Zeg ik tegen het boompoppetje. Geen antwoord. Je weet maar nooit he. Ik heb al zo veel rare dingen meegemaakt de afgelopen tijd, waarom dan geen enge tekening die begint de praten?

"Voel jij je ook zo bang?" Vraag ik angstig. Waarom probeer ik dit? Ik ben echt niet gek of zo. Oké, ja, dat ben ik wel.

"Ik weet niet wat ik moet doen..." Ik sla mijn ogen neer, en ik kijk weer op. Wacht, wat? Ik zweer toch echt... Dat boompoppetje... Hij...

"AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA"

IK ZWEER TOCH ECHT DAT DAT BOOMPOPPETJE NAAR ME LACHTE!

AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA

"DEMI?" Voor me, waar eerst een boom stond met een rare tekening, stond nu mijn beste vriendin. Althans, ze zag er slecht uit.

"Alysa..." Ze was raar gekleed, niet van deze tijd. Ze was zo mager en wit. "Alysa ben jij het?" Een traan rolt over haar wang. "Je moet me helpen, Alys. Ik.. ik.. ik weet niet wat er met mij gebeurd." Achter Demi verschijnt een vrouw. Het is DE vrouw, de vrouw die me in de put wilt gooien, de vrouw met de witte kleren, het bloed dat uit haar mond droop. "Demi?" Haar ogen rolde weg. Oh my god, dit was RANZIG. "Demi!" de wereld boeide me niet meer, ik zag dat ze pijn had, ik moest wat doen! Het zwaard, de middelvinger, de demoon...

In een supersnel tempo werd Demi weggetrokken. Ik schrik er zo van dat ik bijna omval. Achter me staat Jake. Hij heeft Demi mee getrokken die nu heftig staat te shaken. Met een schokkende beweging laat Jake haar los en grijpt naar zijn arm. "Shit." Roept hij. Ik moest wat doen. Jake heeft nu een rode brandwond op zijn arm en ik sta hier maar een beetje te staren.

Ik weet niet wat ik moet doen en die knettergekke vrouw komt op me afgestormd. "Ik weet wat er met je gebeurd is, stop!" Roep ik. Ik zie de vrouw twijfelen. Die tijd is voor mij genoeg want net voordat de vrouw weer naar me toe wilt komen, heb ik het zwaard vast.

"TRUT!" gil ik. Ik hef het zwaard omhoog om een slag te maken en net op dat moment komt er een enorme lichtstraal uit.

Dit lijkt het alleen maar erger te maken.

Het lijkt haar op te fokken.

RRRRRRRRRRRRRARAAAZAAAAAAGASILUGORINZZZ

Het is hopeloos om nog iets te doen.

DORIMGENAJAZZISZZ

"GA WEG!" gil ik. Maar in haar taal blijft ze doorpraten. Ze is dichtbij. Ze komt steeds sneller op me af.

CERAMONLADASHAMENGR

Nu is ze dichtbij. Ik zie haar ogen. Ze zijn niet wit. Ik zie pupillen, rode pupillen en ik weet niet of ik dit nog enger vind maar ik zie mezelf in haar pupillen. Ik ga dood. Dit was het dan weer. In een reflex steek ik m'n hand in haar gezicht om haar weg te duwen. Haar gezicht.. Het... Verbrokkeld..

"Alysa, hou vol..." Ik zie Jake wazig. En dat was het dan..

Denk ik.

-

Ik word wakker, wat een geluk. Langzaam wordt de waas om me heen scherper en scherper. Ik zie Jake's bezorgde gezicht.

Ik zie nog een gezicht.

Daar achter in de hoek, achter in de tent.

Zit Demi.

—————————————————————————————————————-

5,2k READS! Ik kan het niet geloven!

Ik heb niet zo veel te zeggen eigenlijk. Behalve dan, dat ik jullie super dankbaar ben :)

Bij 290/300 votes ga ik door met een nieuw hoofdstukje en bij 5,5k ga ik m publiceren! Ook ga ik het boek herschrijven, een beetje beter maken enzo. Ik hoop dat ik het zelf dan ook iets beter ga vinden, en het is dan leuker om te schrijven enzo.

X