Ben sözümü tuttum Yekta Adar, söz tutamayışıma rağmen; Sense verdiğin her sözü tutmana rağmen tutmadın bana verdiğin son sözünü.
Zaten sonra da senin için bir hiçtim.
O gece mumları tek nefeste söndürdüğüm gibi sende o gece tek cümlenle söndürdün...
Uzun bir aradan sonra tekrar size bu kurguyla dönmek heyecan verici. Değiştik, güzelleştik. Buhali eskisinden daha iyi olacağını temenni edebilirim. Zaten bölüm başlığındanda gördüğünüz üzere Şafak 23 yazıyor. 23 Bölüm olacak sadece. Ama 23 bölüme inanın çok şey sığdıracağız.
Oylarınız ve yorumlarınız benim için en güzel motivasyon kaynağı.
Keyifli Okumalar!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ŞAFAK 23;
"Mumla Sönen Hisler"
19.12.2017 23:48 Kars/Merkez
"Güzelim, iki dakikaya geliyorum." Dedin gözlerindeki çocuksu bir heyecanın verdiği parıltılarlabana bakarken. Usulca başımı sallamamın üzerine büyük ellerinin arasındaki küçücük kalmışellerimi bırakıp odadan çıktın; arkandan kapıyı kapatıp.
Sen ve saklamayı beceremediğin doğum günü sürprizleri.
Yüzümde içten bir gülümseme belirdi. Her yıl olduğu gibi bu yılda unutmamıştın doğumgünümü. Kendi doğum gününü önemsemediğin kadar benim doğum günümü önemsemenin,içimde hiçbir zaman doğum günü kutlanmamış o kız çocuğu için ne kadar özel olduğunubilseydin eğer oturup ağlardın Yekta Adar.
Bir yutkunuş geçti boğazımdan. Dudaklarımı yaladım ellerimi sıkıca kucağımda birleştirdiğimde.Parmaklarımla sayı saymamak için verdiğim çaba benim için olağanüstü bir çabaydı. Eğer budavranışıma kızmasaydın şu an sonsuza kadar sayıyor olacaktım. Tek bir hareketinle hatta ve hatta tek bir sözünle beni kontrol etmen bazen gözüme korkutucu gelse de sana duyduğum ogüven hissi sayesinde bunu göz ardı ediyordum. Sen hiçbir zaman benim kötülüğümü istemezdin. Ne yaparsan ne dersen bu hep benim iyiliğim için olurdu.
Gözlerimi komodinin üzerindeki saate çevirdim. Son bir dakika vardı 00:00'a. Az sonra elinde fındıklı pastayla odaya girip o sihirli sözlerini söyleyecektin ve bir kere daha beni kendine aşık edecektin. "Rojbuna te piroz be çavemın."
İyi ki doğdun gözüm.
Cebinde kalan son parayla bana aldığın hediyeyi verecektin sonra. Sana hep söylesem dealmaman gerektiğini beni dinlemeyip küçükte olsa bir hediye alıyordun.
Sana çok şeyborçluydum Yekta Adar.
Son kum taneleri de kum saatinden aktığında beklediğim gibi kapı açıldı ve sokak lambasınınaydınlattığı odanın içine mumun alevleri karıştı. Gözlerimin dolduğunu hissettim. Yüzüne konukettiğin içten, samimi gülümsemenle oturduğum yatağın dibine kadar geldin. Diz çöküp pastayıaramıza getirdin. Yine fındıklı pasta almıştın; fındığa alerjin olmasına rağmen. Sırf ben seviyorumdiye.
İçimdeki kız çocuğu sana minnettar Yekta Adar.
"Rojbuna te piroz be çavemın." Dedin pürüzlü sesinle. Doğum günleri senin için hep duygusalgeçerdi. Mumun alevlerinin yansıdığı çakır gözlerini benden birkaç saniyeliğine ayırıp pastaya yönelttin.
"Hadi üfle mumları sevgilim. Ama dilek tut önce." Başımı salladım.
Hep yanımda ol Yekta Adar.
Kapadığım gözlerimi açıp tek nefesimle tüm mumları söndürdüm. Yüzünden eksik olmayan gülümsemenle "Tuttuğun dileği gerçekleştireceğime şerefimin üzerine yemin ederim sevgilim."dedin.
Elimi yanağına getirip sakalsız yanağını sevdim. Gözlerimin içine öyle bir bakıyordun ki sankiseni öldürmekten beter de etsem bana bu gözlerle bakacakmışsın gibi geliyordu.
Yanılıyormuşum. Bazen beni hiç terk etmez dediğin insan seni tek bir gecede silebiliyormuş. Hem de bir hiç uğruna.
Elinde tuttuğun pastayı yatağın kenarına bırakıp söndürdüğüm mumları tekrar yaktığında bu hareketinin anlamını anlayamıyordum.
Vişne çürüğü rengindeki dudaklarını yalayıp kaşlarını yukarı kaldırdın. Elini arkana attığında yine hediye aldığın düşüncesiyle heyecan dört bir tarafımı kuşattı.
"Bu yıl sana hediye alamadım sevgilim." Kırık çıkan sesinle uzun süren sessizliğimi bozmuştum.
"Aşkım sen yanımda olduğun sürece hediyenin bir önemi yok." Arkandaki elini bana uzattığında elinin yumruk olduğunu fark ettim. Kaşlarım merakla çatılırken sen güldün.
"Hani hediye almamıştın?"
"Almadım zaten gözüm." Yumruğunu yavaş yavaş açtığında gördüğüm şeyle gözlerim yerindençıkacak gibi oldu. Bana verdiğin son hediye hep istediğim ama hiçbir zaman vermediğin askerkünyendi.
Yekta Adar
Kars
0RH-
06.04.1989
"Yekta bu..." Sözümün devamını getiremedim. Dolan gözlerimle boynuna atladığımda sen de ellerini hemen belime sarmıştın. Boynuna uzun bir öpücük kondurdum.
"Seni çok seviyorum Yekta." Diye fısıldamamın ardından seni taklit ederek "Şerefim üzerine yemin ederim bu künyeni ölsem de çıkarmayacağım." dedim.
Ben sözümü tuttum Yekta Adar, söz tutamayışıma rağmen; Sense verdiğin her sözü tutmana rağmen tutmadın bana verdiğin son sözünü.
Zaten sonra da senin için bir hiçtim.
O gece mumları tek nefeste söndürdüğüm gibi sende o gece tek cümlenle söndürdün aramızdaki aşkın alevlerini.
Yazıklar olsun sana Yekta Adar.
Kaybetmek için çabaladığın o aşka muhtaç kal hayatın boyunca.
Tekrardan merhaba:) İlerdeki bölümlerde çokça geçmişe döneceğiz. Ve ne kadar düz yazıda olsahikaye yarı texting. İkinci bölüm Texting ve düz yazı karışık olacak.
Düşüncelerinizi yazmayı unutmayınn. Çok merak ediyorum.
