Van Boerenmeisje naar Prinses

3: Koninklijk bevel

3: Koninklijk bevel

Een ijselijke gil jaagt vogels de bomen uit.

Mijn stembanden zijn mijn hersenen, die de zwartharige vampier nog verwerken, voor, want het is mijn gil die de vampier ineen doet krimpen. De rest van mijn lichaam reageert ook op de dreiging en draait zich om met de intentie om te gaan lopen voor mijn leven, maar voordat ik een stap kan zetten, worden twee armen om me heen geslagen. Een hand die de gil afbreekt en een arm over mijn middenrif dat me tegen een borstkas aanduwt.

Eén tel ben ik bevroren in paniek, maar mijn hersenen zijn eindelijk mee met de realiteit. De realiteit dat ik vast zit in de klauwen van een vampier en als ik niet wil sterven, dat ik hier nu weg moet.

Als een waanzinnige begin ik me te bewegen in een wanhopige poging om me uit de greep te bevrijden. Mijn voeten, die de meeste vrijheid hebben, gebruik ik dan ook om tegen zijn schenen te schoppen. Ik gebruik zelf de laagste tactiek en lik de hand die over mijn mond ligt, want hij leek geen fan van mijn gegil en misschien geeft dat me een ontsnappingskans.

Mijn plan lijkt te werken wanneer de hand wordt weggetrokken, maar nog voordat ik mijn stembanden opnieuw in actie kan brengen, doen twee woorden me opnieuw bevriezen: "Elise, stop." Alleen mijn gedachten blijven verder razen. Hij weet mijn naam. Ik zit vast in de armen van een vampier. Een vampier die mijn naam weet!

"Je vechtlust is indrukwekkend, dat moet ik je toegeven," de woorden in mijn oor gefluisterd bezorgen me kippenvel, "maar het is ook vermoeiend." De vampier trekt zich terug en draait me om zodat ik hem moet aankijken, zijn grip houdend op mijn schouders. "Ik had nooit verwacht dat je uit het raam zou springen, het bos in zou lopen om dan in een boom te klimmen. Het maakte alles veel ingewikkelder dan het had moeten zijn, maar goed, hier zijn we dan. Het bewijst alleen maar dat je een goede keuze bent.

Een goede keuze?! Ik ben een "goede keuze? Waarom ben ik een goede keuze?" Mijn gedachten springen allerlei kanten op om zich dan op één idee vast te pinnen. "Om me op te drinken?!" Mijn stem schiet paniekerig in de hoogte en mijn lichaam zet zich in motie om opnieuw een poging te wagen te ontsnappen, maar de vampier verstevigt de greep op mijn schouders. Hij leunt naar voren zodat we neus tegen neus staan en ik kan niet anders dan te staren in de zilveren ogen.

"Fout. Je bent niet gekozen om te worden leeggezogen, integendeel. Je bent gekozen om te worden meegenomen naar het koninklijk paleis in Mavelia." Shock verlamt me en staar in ongeloof de vampier aan. Ik ben gekozen om naar het koninklijk paleis in Mavelia. HET paleis waar de koninklijke familie leeft. Allemaal vampieren. Nee, dit kan niet. Dit is een gruwelijke grap. Een afleiding om me toch gewoon leeg te zuigen. Ik weet niet wat erger is. De gedachte dat ik zo dadelijk ga sterven door de vampier met de pikzwarte haren, met de blik die mijn ziel in bedwang houdt en de kaaklijn waaraan ik me zou snijden of de gedachten dat ik echt ben gekozen om naar Mavelia te gaan. Beide ideeën zijn te absurd om te bevatten, dus ik begin te lachen.

De vampier lijkt niet verrast te zijn door mijn reactie, eerder geamuseerd. "Blij om te zien dat je zo reageert op het nieuws om naar Mavelia te gaan. Laten we dan maar ineens vertrekken," zegt de vampier en dan fluit hij 5 hoge tonen achter elkaar, waarop er uit de bomen vijf mannen op paarden tevoorschijn komen en één paard zonder ruiter.

De lach sterft op mijn lippen en de paniek die ik eerder voelde is niks vergeleken met de angst die me nu in zijn greep heeft, want drie mannen op de paarden zijn vampieren, met allemaal rode ogen.

"Het is geen grap? Ik moet echt naar Malevia?" Waar mijn stem eerder luid en duidelijk aanwezig was, is deze nu zacht en breekbaar. De vampier knikt en lost de greep op mijn schouders. Ik neem een automatische stap naar achter en sla beschermend mijn armen om me heen, me ineens erg bewust van hoe ik eruit zie in mijn zomerse pyjama van een kort shortje en hemdje. "Maar waarom? Waarom ik en wie zijn jullie?!" Dit moet een fout zijn!