Bu fici Instagram'dan gördüğüm bir videodan yazıyorum. Cr(Instagram hesabı):blckapars
TARİHLER TAMAMEN SALLAMADIR!
2010, Taehyung'dan
Ellerim titriyordu. Heyecandan yerimde duramazken seçmelerdeki son şey danstı. Sesime ve rapime oldukça güveniyordum ancak dansta biraz tereddüt ediyordum. Stresten dudaklarımı dişlerken adımın anons edilmesi ile kalbim hızlanmıştı. Derin nefes aldım ve gereken yere ilerledim. Ellerim titrerken ağzım kuruyordu ve sık sık su içmeme sebebiyet veriyordu. Dans edeceğim şarkıyı minik bir kağıda titreyen ellerimde yazdım. Ellerim deli gibi titrediği için bozuk olmuştu ancak sorun olacağını düşünmüyordum.Gereken kişiye kağıdı uzattığımda vücudumdan terler boşalıyordu.
Kareografi bana aitti, yani büyük bir hata -düşmek gibi- yapmazsam hatalarım fark edilmezdi. Bu yönden oldukça rahattım. Yani tek rahat olduğum yön buydu demek, daha doğru galiba.
Şarkı başlayınca dans etmeye başladım. Jüri üyelerinin gözleri üzerimdeyken daha çok strese girmiştim ve hata yapma oranım yükselirken hata yapmamaya çalışarak dans etmeye devam ediyordum. Nefeslerim dansın etkisi ile hızlanırken zaten stresli olduğum için daha çok hızlanmış ve daha yoğun terlemiştim. Şarkı bitmeye yaklaşmıştı ve ben çok yorulmuştum. Şarkı bitince kendimi yere bırakmıştım.
Bacaklarım titriyor ve gözlerimden istemsizce yaşlar geliyordu. Başardığıkı düşünüyordum çünkü 0 hata ile dansı tamamlamıştım. Birkaç dakikadır gözlerimden yaşlar gelirken en sonunda çıkmam gerektiğini fark ettiğimde gözyaşlarımı sildim ve titrek adımlar ile dışarı çıktım. Ağlayan kişiler ve heyecandan yerinde duramayanlar.. Ha, birde rahat takılıp telefona bakanlar vardı.
Sonuçlar birkaç saat sonra ekranda gözükecekti ve beklemem gerekiyordu. Bir koltuğa oturdum. Her şey bitmişti. Veya yeni başlamıştı. Stresten tırnaklarımın kenarındaki etleri yerken beklemeye başladım. Kafamı önüme eğdim. 'İyiydin bence' diye geçirdim içimden. Kazandığıma dair büyük bir inanca sahiptim. Bence olmuştu ve olduysa ilerleyeceğimi biliyordum.
Tamı tamına 2 saat geçmişti ve sonuçların açıklanma vakti gelmişti. Heyecan, tedirginlik ve korku ile yerimden kalkıp ekrana baktım. Herkes isimleri okumak için üşüşmüştü, ancak ben en önde olduğum için şanslıydım ve kolaylıkla görebiliyordum. İsimleri okuyordum. Ancak yoktum... gözlerim dolarken ve başaramadığım gerçeğini kabullenmeye hazırken, bir anda okuduğum isim ile gözlerim fal taşı gibi açılmış ve mutlulukla yerimde sıçramıştım. 'GEÇTİM! GEÇTİM!' diyerek korkidorda hoplaya zıplaya koşmaya başladım. Gözlerimden bu sefer mutluluk yaşları gelirken ellerimi arada birbirine vurarak ses çıkartıyordum ve bunu binadan çıkana kadar sürdürdüm. Evet, garip bakan birkaç tip vardı, ancak bu kimin umrundaydı ki!
Jungkook'dan
Bighit şirketinde yaklaşık 2 senedir stajyerdim. Çok büyük zorluklar ile girmiştim ve stajım zorlu geçiyordu.
~FlashBack
Seçmelere kaçıncı girişimdi bilmiyorum ancak hepsinde ilk elemeden geçmiş ve sonraki elemelerde takılmıştım. Jüriler ve burda çalışan çoğu kişi artık beni tanıyordu ve artık heyecan denen şeyi hissetmiyordum. Ancak bu sefer çok iyi hazırlanmıştım. Ailemin durumu iyi olduğu için şanslıydım. Dans, ses ve gereken diğer kursları rahat bir şekilde almıştım. Tüm kurslardan birinci olarak mezun olmuştum ve bu sefer gireceğime dair kendime güvenim tamdı.
Sıram geldiğinde derin nefes aldım ve içeri adımladım. "yine geldin ha, inatçı," beni tanıyan jüriye tatlı bir şekilde gülümsedim ve saygı ile eğildim. 'ben buna inatçılık değil azim diyorum efendim,' orta yaşlı adam kıkırdamıştı. Şarkıyı yazıp görevliye verdim ve şarkı başladığında ise dans etmeye başladım. Jüriler durup durup not alıyordu ve hoşuma gitmişti. Dans sonlara gelmişti ve ben 0 hata ile dansı tamamlamıştım. Yorgunluk yoktu sadece nefesim hızlanmıştı. Jüri üyelerine saygı ile eğildim ve koşarak uzaklaştım.
