Ne Arkadaşı? | Taekook

Ne arkadaşı ya!

Zaman hızlı geçiyor çocuklar çabuk büyüyordu her geçen yıl birbirlerine daha çok bağlanıyorlardı.

7. yaşını kutlayacaklardı şimdi ikisi de çok heyecanlıydı pasta önlerine geldi ve iki çocuk da birbirine baktı gülümseyerek.

"Hazır mısın Jungkook"

"Hazırım Taehyung"

"1.. 2.. 3.. üfle!"

İkisi de mumları söndürmüşlerdi aynı anda. Şimdi ise afiyetle pastalarını yiyorlardı etraf şen şakraktı ev balon doluydu ve her yerde parti süsleme eşyaları vardı. Uzun süre ailesi ile vakit geçiren ikili Taehyung'un onu çağırmasıyla odalarına geçmişlerdi.

İkisi de okula başlayacaktı bu yıl aynı sınıfta hatta yan yana oturmak istiyorlardı çok seviyorlardı birbirlerini. Ama Taehyung daha düşkündü Jungkooka ona sarılarak yatıyor bazen onun yanağından öpüyordu bu Jungkookun hoşuna gidiyor ve güvende hissettiriyordu ama o gün daha ileri gitmişti Taehyung odalarına gittiklerinde karşısına almış ellerini tutmuştu onun, Jungkook o koca gözlerle Taehyung'un ne yaptığına bakıyordu. Taehyung ilk başta güven verici bir gülümseme bıraktı. Ardından yavaşça yaklaştı yüzüne doğru.

"Jungkook seni çok seviyorum"

"Bende seni seviyorum" demişti Jungkook ama o farklı bir anlamda diyordu Jungkook onu arkadaştan öte kardeşi gibi görüyordu.

"Jungkook benim sevgim daha farklı hissettiriyo"

"Nasıl yani?"

"Bak kalbime çok hızlı atıyor seninki bu kadar hızlı atıyor mu"

"Taehyung annemlere haber vermemi ister misin gerçekten kalbin çok hızlı atıyor"

"Jungkook gözlerini kapar mısın?"

"Neden"

"Lütfen kapa"

Bu yaptığım şey için özür dilerim umarım benden uzaklaşmazsın ama içimde daha fazla tutamam.

Jungkook usulca o koca gözlerini kapadı Taehyung ona yaklaştı yaklaştı ve yaklaştı dudağını onun dudaklarının üzerine koydu ve öylece durdu Jungkook birden gözlerini açtı ve Taehyung'a baktı hala dudakları yapışıktı ve bundan rahatsızlık duymuyordu sadece bu doğru muydu bilmiyordu. Çocuk aklıyla bunu ayırt edemiyordu iyi hissettiren şey yanlış olabilir miydi? umarım olmazdı çünkü bu duyguyu çok sevmişti Jungkook.

Bir süre sonra Taehyung ondan ayrıldı ve yüzüne baktı tepkisini ölçmek istercesine ama mimik oynamamıştı Jungkook da bu onu daha da germişti en azından bir tepki bekliyordu sevinç kızgınlık hangisi olduğu fark etmez ama birini bekliyordu işte.

"Bir şey demeyecek misin?"

Elini yavaşça dudağına götürdü Jungkook şoku atlatması uzun sürüyordu.

"Özür dilerim belki de yapmamalıydım ama bil istedim içimde daha fazla tutamadım Jungkook, hoşlanıyorum senden"

"Lütfen bir şey de"

Jungkook yavaşça ellerini onun ellerinden ayırdı Taehyung'un yüzü düşmüştü arkasını dönüp gideceği sırada belini saran iki kol hissetti ve gülümsedi.

"Seni seviyorum Taehyung ne anlamda bilmiyorum ama seviyorum lütfen bunu bil."

Birbirlerine sarılmışlardı o sırada kapı açıldı ve ikisinin de annesi geldi

"Ne yapıyorsunuz"

"Yaa baksana sarılıyorlar"

"Gerçekten onlar en iyi arkadaş olacaklar ileride de"