Fanilia (on hold)

Wat moet ik doen?

-Fanilia-

Ik weet het niet meer. Wat moet ik doen??

De jongen ziet er ongeveer even oud uit als dat ik ben en zo te zien komt hij van het leger.

Wacht ik zie hem bewegen, word hij nou wakker?

Hij deed zijn ogen open en ik kon hem horen mompelen: 'Water, mag ik wat water?'

'Tuurlijk, ik help je wel.'

Ik tilde zijn kussen iets omhoog en ook zijn gezicht zodat hij kon drinken. Toen hij klaar was ging hij weer terug liggen en ik zei: 'Zou ik misschien uw naam mogen weten?'

Oké, dat klonk raar, hopelijk wilt hij wel zijn naam zeggen.

Hij zei nog zachter, zo zacht dat je het niet kon horen: 'Pedro, uwe?'

'Fanilia, ga maar weer slapen, je bent waarschijnlijk moe.'

Hij knikte en legde zijn hoofd weer op het kussen en ging weer slapen.

Dat was een kort gesprel wat we hadden, hopelijk kan hij straks wat meer zeggen over wat er is gebeurt.

Zelf ga ik maar weer naaar de keuken, ik heb ondertussen weer trek en ik moets nog een paar mensen spreken en laat in de middag heb ik een van mijn leerkrachten langs komen.

in de keuken kwam ik Juliet tegen en vroeg aan haar: 'Wil je aan Catrin vragen of ze een set kleren voor mijn gast zou willen kopen. Ik betaal alles en zou je een kom soep willen maken en op mijn kamer zeten.'

Juliet keek mij aan en zei: 'Tuurlijk, ik ga gelijk naar Catrin toe.'

'Bedankt Juliet, ik moet nu weer gaan.'

Ik liep de keuken uit en het eerste waar ik heen ging was naar de paarden stallen. Niet omdat ik wou weten of alles al was opgeruimd, maar om mijn paard te zien mijn paard Olaf.

Ik haalde hem uit zijn paarden stal en ging hem boorstelen. Na het boorstelen pakte ik zijn zadel en gin met hem naar buiten toe. Ik moest mijn hoofd leeghalen, er is de laaste dagen veel gebeurt en ik krijg nog een druk programma, want ik ben bijna jarig en mijn vader wilt dat ik alvast een trouw kanidaat uit kiest en het lieft iemand van een rijke familie.

'Olaf, rustig. Wat is er?'

Hij werd alleen maar onrustiger en toen stijgerde Ik viel van hem af en ik zie hem: 'Ga terug naar huis, ik kom zo.'

Hij rende snel naar huis en ik ging op onderzoek uit waarom hij zo schrok. Gelukkig had ik een mes mee genomen, ik kan er alleen niet mee omgaan.

Ik liep het bos en ik schrok wat ik daar zag...

-Pedro-

Pedro was nog steeds in slaap todat hij iemand hoorden binnen komen.

Ik was aan het slapen todat ik iemand hoorde binnen komen. Ik wou mijn ogen open doen, maar  het lukte me niet. '

Ik hoorde een vrouwe stem vragen: 'Is er iemand??''

Ik zei volgens mij iets van: 'ja.'

Of dat wou ik zeggen, maar het kwam er niet echt uit zoals ik het wou.

Ze schrok, was ze nou bang. Hopelijk rent ze niet gillend de kamer uit.

AN

zo sorry dat het laat is geüpload, maar de komende tijd zal ik niet meer iets uploaden.

Ga eerst mijn andere verhalen af maken, sorry. Ik zal proberen zo snel mogelijk weer te uploaden.

Roos177