Harry Potter ölmüştür. Savaşın ardından, büyülü dünyanın nüfusunu güçlendirmek için Voldemort bir yeniden yerleşim çabası başlatır. Aynı zamanda Hermione Granger'ın bildiği bir Yoldaşlık sırrı vardır, ancak zihninde kaybolmuştur. Bu yüzden o sır zih...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Uyarı: Karanlık dünya çalışmasıdır. Tecavüz ve rıza dışı seks hikayenin konusunun önemli ve devam eden bir yönüdür. Bunların yanı sıra karakter ölümleri, psikolojik travma, savaş alanı şiddetinin açıklamaları ve işkenceye atıflar vardır. Okuyucu, bu etkenlerden psikolojik olarak etkilenmeyeceğinden emin olarak okuması gerekmektedir.
Bu hikaye, Harry Potter ve Zümrüdüanka Yoldaşlığı'nın sonundan sonra ana hikayeden ayrılıyor.
.
Hermione, uzun zamandır karanlıkta görme umudunu yitirmişti.
Bir süre için, belki de gözlerinin uyum sağlamasına izin verirse sonunda biraz sönük ana hatların görünür hale geleceğini düşündü.
Zindanların derinlerine doğru süzülen ay ışığının parıltıları burada yoktu. Hücrenin dışındaki koridorda meşale yoktu. Sadece daha fazla karanlık, ta ki bazen kör olup olmadığını merak edene kadar.
Parmak uçlarıyla hücrenin her santimini keşfetti. Sihir ile mühürlenmiş kapının kilidi yoktu, kızın saman ve lazımlıktan başka bir şeyi olmasa bile. Bir şeye işaret edebileceği umuduyla havayı kokladı; mevsim, yemek ya da iksirin hafif kokusu. Hava bayat, ıslak ve soğuktu. Cansız.
Yeterince kontrol ederse duvarda gevşek döşeme taşı bulacağını umuyordu; bir çivi ya da bir kaşık hatta biraz ip saklı bazı gizli bölmeler. Görünüşe göre hücre daha önce gözü pek bir tutuklu tutmamıştı. Ne zaman işaretlemek için işaret ne de gevşek bir taş vardı. Hiçbir şey.
Karanlıktan başka hiçbir şey.
Bitmek bilmeyen sessizliği dindirmek için yüksek sesle bile konuşamıyordu. Onu hücreye sürükledikten ve son bir kez kelepçelerini kontrol ettikten sonra bu Umbridge'in ayrılık hediyesi olmuştu. Umbridge durup "Silencio." diye fısıldadığında onlar hücreden çıkmak üzereydiler.
Hermione'nin çenesini asasıyla yukarı yaslayarak gözlerini buluşturdu, "Yakında anlayacaksın." dedi.
Kıkırdadı ve onun iğrenç, yapmacık gülüşü Hermione'nin yüzünde gölgelendi.
Hermione, karanlıkta ve sessizlik içinde bırakılmıştı.
Unutulmuş muydu? Hiç kimse gelmedi. Ne işkence ne sorgu. Sadece karanlık, sessiz yalnızlık.
Yemekler belirdi. Randomize edilmişti, böylelikle zamanı bile takip edemiyordu.
Kafasında iksir tarifleri okudu. Şekil değiştirme teknikleri. İşaretleri* gözden geçirdi. Çocuk tekerlemeleri. Asa tekniklerini taklit ederken parmaklarını salladı, dudak hareketleriyle büyüleri tonladı. Asal sayıları çıkararak binden geriye doğru saydı.
