Hiçliğin Evi

Saçmalıklar Kraliçesi

Merhaba sevgili okurlarım, okuyorsanız beni tabii.
Bugün biyografi tarzı birşey deneyeceğim;benim biyografim aslında
Bu hikaye günlük-biyografi sayılır herhalde ... Bilmiyorum, ama seveceğinizi umuyorum iyi okumalar

Eğlence.Neresinde eğlence var depresyonun?Bir işe yaramamanın,öylece yaşayıp gitmenin? Aklımdaki soru fırtınasında yakalayabildiklerim bir tek bunlardı.Bana neler olduğu hakkında hiçbir fikrim yok,sabah mutluyken eve geldiğim an çöküyorum.Normalde hayat bile umurunda değilken sosyal medyada gördüğüm rastgele bir sağlık konulu video beni mahvetmeye yetiyor.
Bunları buraya yazmamın sebebi ise ,
yok.Öylesine, dedim ya başta günlük diye niye buraya yazıyorsam zaten akılsızlık bende asıl neyse isteyen okur isteyen okumaz bana ne ki.
Size karışmaya hakkım yok.Depresyonda mıyım anksiyete falan mı var yoksa ben mi abartıyorum acaba?
Büyük ihtimalle bunları abartan ahmağın tekiyim,ama olsun ahmak olmakta birşey değil mi? En azından ahmak olabiliyorum.Bazen böyle oluyorum işte karamsar bir ahmak
Bazense mutlu iyimser ve iyi bir şekilde saf.Saf kısmı farklı biraz tabii...Saf olmak elimde olan birşey ancak saf gibi davranınca çevremdekiler gülüyor ve bu,benim
maaşsız işim.Çevremdekiler iyi hissederse benim iyi hissetmeme gerek kalmaz.İnsanlar gülünce iyi hissederler ve iyi hissetmek her insanın hakkı değil mi? Bende gönüllü olarak bu işi yapıyorum şu karamsarlığımın tek zaafı bu,en azından ben öyle biliyorum.
Bu yöntem iyi ve sadece bana değil çevreye de baya etki ediyor. Başkalarını güldürmek insanı eğlendiriyor da. Şu an bunu yazarken birşey fark ettim karamsar tarafım çekip gitti. Nereye gittiğini bilmiyorum ama ben ölesiye kadar yaşayacak her zaman bir yerde karamsarlık edecek ,beni bırakmayacak.

Bu bölüm baya kısa oldu, biliyorum ancak şu an elimden bu kadar geliyor yeni bölümler konusunu daha düşünmedim ancak üç hafta aralık iyi ve uygun gibi ,hoşçakalın ;)